[lp, Subroutine Records]
Er zijn nog steeds van die onmensen, die je hevig laten twijfelen of je toch maar weer een platenspeler moet aanschaffen. En ook rotzakken van artiesten die je maar blijven proberen te verleiden. Maar appels kan ik ook heel eenvoudig laten liggen! Echt om hels van te worden zijn die gasten van Subroutine Records. Steeds maar weer goede vinylreleases uitbrengen, waarvan Nouveau Vélo, April, Wooden Constructions, Rats On Rafts en Homemade Empire natuurlijk overduidelijke bewijzen zijn. Op listige wijze houden ze die middels prima zelf gefabriceerde cd-r’s op als kluif voor mijn neus. Schande!
Nu moet ik toch weer mijn beklag doen, want ze komen met de nieuwe lp folds. van Wolvon aanzetten. Na een aantal mini’s presenteren de jonge Groningers Ruben, Bram en Ike hier hun eerste langspeler. Ze gelden al een paar jaar als opkomend talent en zijn een heuse sensatie. Ze koppelen namelijk op verleidelijke manier vuige noise aan post-rock, droompop, wave en emocore. Hier serveren ze al helemaal een lekkersmakende mix van dat al. Ze brengen dat rauwe, energieke geluid van Drive Like Jehu, Unwound, Further en Gone Bald, lengen dat aan met de noise van Sonic Youth, de wave van Joy Division, de punkrock van de oude The Notwist en de prachtige indierock van landgenoten Space Siren en Zoppo. Voor de productie hebben ze dan ook een duivelse handlanger gevonden in Corno Zwetsloot (Zoppo, Seesaw, Space Siren) en voor de mastering Zlaya Hadzich (onder meer Solbakken, Sonic Youth, “In The Fishtank”-serie). Maar daar waar andere recensenten nu naar hun antieke apparaat rennen om de plaat om te keren, luister ik geboeid verder naar dit ruim 38 minuten durende duivelse kunststukje. De muziek barst van het enthousiasme, wordt ijzersterk gebracht en is gewoon verslavend goed. Muziek als deze wordt niet veel meer gemaakt en zeker niet op dit niveau. Schandalig goed!
door Jan Willem Broek