[cd, Thrill Jockey/Konkurrent]
White Hills is ooit begonnen als het soloproject van gitarist, toetsenist en zanger Dave Weinberg, ofwel Dave W. zoals hij zich op zijn albums noemt. Al snel groeit dit project uit tot een volwaardige band met Ego Sensation (bas, zang) en Lee Hinshaw (drums) in de gelederen. Samen met een handvol gasten brengen ze vorig jaar het alom geprezen, sensationele album H-p1, waarop ze hun “fuzzed out motorik spacerock” pas echt goed vormgeven. Ze zijn enorm beïnvloed door oude psychedelische en krautrock bands als Can, Neu, Pink Floyd, Amon Duul, Suicide, Hawkwind en tevens spacerockbands als Oneida en Spacemen 3. Nu keren ze terug met de cd Frying On This Rock, waarop naast Dave W. en Ego Sensation de drummer Nick Name en toetsenist, effectenman Antronhy (drummer van Julian Cope) hun ruimtelijke trip bepalen. Ze zetten namelijk weer koers naar het onmetelijke universum, maar doen dat nu niet alleen op psychedelische, dromerige en krautrockachtige wijze, ze brengen nu ook meer dan eens een behoorlijk gruizig en vuig geluid ten gehore. Dat doen ze soms op puntige en aardse (een ruimteschip moet ook wel eens landen) wijze in de meer korte nummers die ergens tussen de 4 en 6 minuten klokken en ook met de nodige zweverigheid in de langgerekte composities die tussen de 8 en 14 minuten eindigen. Daarmee cruisen ze met hun ruimteschip ook door de vaarwateren van Thee Hypnotics, Telescopes, Trans Am, Wooden Shjips, Acid Mothers Temple, Godheadsilo, Oneida en Warsaw. Ze doen dit echter steeds op verrassende, innovatieve en uiterst gevarieerde wijze. Het is als een heuse ruimtereis met intense rust, ziedende meteorietenregens en harde landingen op diverse planeten. Het is allemaal behoorlijk contrastrijk met heavy en hypnotiserend, aards en buitenaards en kracht en pracht tegelijkertijd. White Hills levert hier een monumentaal album af!
Luister Online:
H-p1 (in de player rechts)
door Jan Willem Broek