[12”/download, The Widest Smiling Faces]
Het New Yorkse The Widest Smiling Faces debuteert in 2009 met een gelijknamig debuut vol extraverte muziek, die een combinatie van shoegaze, noise, experimentele muziek en post-rock vormt. In 2011 gooit dit soloproject van Aviv Cohn het roer om en komt met de mini cd Rituals, uitgebracht op het prestigieuze Fluttery records. Je hoort nog steeds wel fragmentarisch de eerder genoemde genres terug in de zes tracks, maar het tempo is omlaag, de heftigheid is eruit en de zang is intiem. Het algehele geluid neigt meer naar een introverte en bovenal subtiele kruisbestuiving van singer-songwritermuziek, lo-fi, folk, rustieke post-rock, dub en gitaarambient. De muziek spreekt meer tot de verbeelding. Grootse muziek door het klein te brengen.
Deze koers moet hem zijn bevallen want hij haakt hierop aan met zijn nieuwe album Me And My Ribcase. Deze is in eigen beheer uitgegeven als gelimiteerde 12” en gratis download. De 12 nummers met een totale lengte van 40 minuten, weten vanaf de eerste tonen onder je huid te kruipen. Je hoort breekbare akoestische en elektrische gitaren, elektronica, piano en de teder getormenteerde zang. Hij maakt er een haast pastoraal, singer-songwriterachtig geheel van dat ergens tussen folk, lo-fi, gitaarambient en rustieke post-rock uitkomt. De muziek is nog intiemer en persoonlijker geworden, waardoor het dichterbij komt. Echter nooit te dichtbij, want hij omwikkelt het allemaal wel met een dunne, mistige waas. Denk aan een fraaie kruisbestuiving van Yonlu, The Declining Winter, Sun Kil Moon, Cat Stevens en Elliott Smith. Het zijn stuk voor stuk heel droefgeestige nummers, hetgeen natuurlijk perfect aansluit bij dit jaargetijde. Breekbare schoonheid!
door Jan Willem Broek