[cd, Rough Trade/Rabble Rouser/Konkurrent]
De folk revival van de afgelopen paar jaar hebben de zingende zussen Rachel en Becky Unthank bepaald geen windeieren gelegd. Ze krijgen via hun muzikale ouders al folkorenbrood en folkorenpap naar binnen gegoten, waarbij June Tabor en Eliza Carthy behoren tot hun inspiratiebronnen. Beide zussen hebben rond hun twintigste al regelmatig samen opgetreden, maar Becky is op een gegeven moment gaan studeren. Toen ze toch weer met haar zus muziek wil gaan maken is de naam van de band al Rachel Unthank & The Winterset geworden. Dat levert de twee prachtige albums Cruel Sister (2005) en The Bairns (2008) op. Het aandeel van Becky is dusdanig groot dat ze een jaar later hun cd Here’s The Tender Coming uitbrengen als The Unthanks. Een album vol traditionele songs en nieuwe mogelijk nieuwe traditionele nummers. Daarna gaat het hard, want ze ontvangen een aantal prijzen, worden gevraagd voor uiteenlopende soundtracks voor film en theaterproducties, staan naast diverse grote artiesten, treden veelvuldig live op en presenteren voor BBC4 zelfs programma’s. Dat de Britten al decennia uitblinken in de folkmuziek vindt geen levendiger bewijs dan bij The Unthanks. De dames stijgen samen tot grote hoogtes, maar het plafond is nog lang niet bereikt. Dat blijkt wel uit hun nieuwe cd Last. Ze zijn altijd op hun sterkst als ze melancholische songs maken, want dan komt hun vocale kracht het hardst binnen. Op dit album zit alles op dat prettig droefgeestige level. De prachtige folksongs met elementen uit de jazz, klassiek, singer-songwritermuziek, Keltische en licht experimentele muziek worden naast hun emotionele zang verder verfomfaaid door kernleden Niopha Keegan (viool, zang, strijksectie), Adrian McNally (piano, dulcitone, zang, drums) en Chris Price (bas, gitaar, ukelele). Niopha draagt verder zorg voor de zinnenstrelende strijkarrangementen en krijgt ruggensteun van 3 gasten op viool, altviool en cello. En alsof dat nog niet genoeg is, geven ook gastmuzikanten op trompet, contrabas, drums en melodeon acte de presènce. Ze vertolken diverse traditionals, eigen nummers en covers van onder meer Tom Waits (“No One Knows I’m Gone”), Jon Redfern (“Give Away Your Heart”) en zelfs King Crimson (“Starless”), maar allen gestoken in de sublieme arrangementen van The Unthanks. Dat levert ontroerende, aangrijpende, bezinnende en filmische momenten op die je niet eenvoudig loslaten. Alles hakt er behoorlijk in, zij het met fluweel bedekt. The Unthanks ontstijgen hun referentiekaders en vormen hier op grootse wijze hun eigen tot voorbeeld dienende, moderne folk. Puurder en wonderschoner dan dit zal je het zelden treffen. Een weergaloos, meesterlijk album!
Luister Online:
Last (album) (in de player rechtsboven)
door Jan Willem Broek