[cd, Lazarus/Bertus]
Via het net is de nieuwste cd Tony van The The al sinds vorig jaar te bestellen, maar deze krijgt nu ook de verdiende officiële release. Het is de eerste cd van The The in 10 jaar, maar niet de lang (sinds 1982) beloofde The Pornography Of Despair, als die ooit nog komt. Projectleider Matt Johnson had voor deze nieuwe cd, voluit Cineola Volume 1: Tony geheten, wellicht beter zijn eigen naam of een andere alias moeten gebruiken. De naam The The, of eigenlijk legendarische naam The The, schept nou eenmaal bepaalde verwachtingen. Niet dat de nieuwe cd slecht is, integendeel zelfs, maar de muziek is zo ontzettend anders. Het is de soundtrack voor de gelijknamige film van zijn broer Gerard Johnson, die een bloedstollend verhaal over een moordlustige psychopaat heeft gemaakt. Als het gaat om duistere en spannende atmosferen kan je natuurlijk wel bij The The aankloppen, dus in zoverre is dat geen verrassing. Matt maakt hier echter 24 korte instrumentale tracks, afgewisseld met 8 conversaties uit de film, die je eerder in de dark ambient hoek zou stoppen dan de avant-pop, wave en postpunk waar hij normaal mee voor de dag komt. Hij zet piano, melodica, Moog, akoestische bas en tapeloops in om zijn soundtrack gestalte te geven. Je krijgt prachtig verstilde pianostukken, duistere soundscapes, spookachtige intermezzo’s, industriële beats en neoklassieke momenten al dan niet door elkaar heen gebruikt. De stukken zijn allen tot de verbeelding sprekend, broeierig en uiterst emotioneel. Hij komt met zijn soundtrack op spannende wijze ergens uit tussen Max Richter, Nils Frahm, Svarte Greiner, The Caretaker en Ennio Morricone. Dat alles is ook nog eens gestoken in een prachtig 68 pagina’s tellend boekwerk met kartonnen kaft. Een schitterend meeslepend nieuw album, waarbij je niet eens per se fan van The The voor hoeft te zijn.
door Jan Willem Broek