[lp, Boring Machines]
Vrij vlot na de mini I Know When It’s Time To Get The Fuck Away van vorig jaar, komt Rella The Woodcutter met het volgende wapenfeit. Dit is het project van een Italiaanse artiest waarvan de identiteit verscholen blijft achter de projectnaam en die eerder ook deel uit heeft gemaakt van The Rotten Wine Company en Eternal Zio. Ik heb bij de vorige release vastgesteld dat het levensgevaarlijk is hout te hakken en kloven bij zijn muziek, door het dromerige karakter ervan. Dat is op de nieuwe, tot 300 exemplaren gelimiteerde lp The Golden Undertow niet anders. Hij maakt rudimentaire gitaarmuziek, die laveert tussen lo-fi, blues, singer-songwritermuziek, folk, drones, Americana en experimentele muziek. Daarmee weet hij een ingetogen en dikwijls uiterst psychedelisch geheel mee neer te zetten. Hij zingt er op haast mompelende wijze bij in goed Engels, waardoor je nou niet bepaald aan een Italiaan moet denken. De intimiteit, eenvoud en vertellende wijze van zijn songs doen in eerste instantie denken aan een bijzondere combinatie van Nick Drake, Palace Brothers, Syd Barrett, Songs:Ohia, Smog en Vic Chesnutt. De psychedelische folk en rock roepen wel eens herinneringen op aan een verstilde Led Zeppelin, terwijl de desolate meanderende stukken juist weer associaties oproepen met Jack Rose en Roy Montgomery. Tel daar nog invloeden van Creedence Clearwater Revival, The Velvet Underground en Pink Floyd bij op en het bevreemdende plaatje is compleet. Door het eigenzinnige geluid en de indringende, bijzondere atmosfeer lopen de vergelijkingen ook vaak weer spaak. Bevriende artiesten zorgen her en der voor spaarzame verdere inkleuring op viool, fluit, drums en andere percussie-instrumenten. Rella laat een breed geschakeerd klankenpallet horen binnen een duister, psychedelisch universum. Het sleept je mee en weet te biologeren tot het eind. Wederom een sterke release van het steeds weer verrassende Boring Machines label.
Luister Online bij Soundcloud:
Drugtime
Dead Star
door Jan Willem Broek