[cd, Rough Trade/Konkurrent]
Voor rare meisjesmuziek kan je altijd aankloppen bij de excentrieke zangeres Mica (Michaela) Levi, doorgaans met een kapsel als een volwassen mop, hoewel ze zich dan Micachu noemt. Met haar Micachu And The Shapes verkent ze de eigenaardige kanten van het muzikale spectrum en dat ook nog eens op eigenaardige wijze. Je kunt er echt geen peil op trekken. De Shapes worden gevormd door Raisa Khan (keyboards) en Marc Pell (drums). Na hun debuut Jewellery (2009) komen ze ineens samen met het London Sinfonietta aanzetten om vorig jaar met het totaal andere Chopped & Screwed op de proppen te komen. Ze stellen hierop de gelijknamige hip hop techniek centraal voor hun conceptuele alliantie. Dat betekent dat er tempo vertragingen, scratches en gemanipuleerde haperende beats worden toegepast, of simpel gezegd een verknipte (chopped-up) versie van het origineel, waarbij de muziek die hier uit voortkomt niets met hip hop te maken heeft. Bijzondere buitenbeentjes en dat zijn ze. Ze komen nu weer met hun volgende album Never, dat cynisch genoeg begint met het nummer “Easy”. Nou er is werkelijk niets “easy” aan dit album, maar er valt wel een hoop te genieten. Alsof drie volslagen ADHD-muzikanten elkaar gek maken met ongebruikelijke uptempo ritmes, onverwachte wendingen en steeds op een volslagen unieke wijze. Je komt ergens op een onontgonnen terrein waar no wave, artpunk, avant-garde, lo-fi, rock, hip hop en stuiterende elektronica proberen te omarmen terwijl ze op een trampoline springen. Na 35 minuten sta je net als op hun andere releases gewoon weer met je mond open van verbazing. Denk maar aan een bevreemdende mix van tUnE-yArDs, Deerhoof, Dirty Projectors + Björk, Kimya Dawson en Solex of denk gewoon aan maffe dingen. Het is hoe dan ook een onbeschrijflijke luisterervaring, die slechts soms te volgen is maar wel telkens een raar mooie uitwerking heeft en never nooit niet verveelt. Uniek kleinood!
door Jan Willem Broek