[cd/lp, Snowstar Records/PIAS]
De vraag of labels er tegenwoordig nog echt toe doen kan ik met een volmondig “ja” beantwoorden. Neem heel dichtbij huis nu enkel al het Utrechtse Snowstar, dat de ene na de andere topplaat uitbrengt. Labelbaas Cedric Muyres beschikt over een uitstekende neus om de indieparels uit eigen land op te duiken en aan de man te brengen. Ook pikt hij de Zeeuwse troubadour Broeder Dieleman op met het album Alles Is IJdelheid. In eerste instantie verschijnt deze op een ander Nederlands kwaliteitslabel Beep! Beep! Back Up The Truck, maar nadat deze om begrijpelijke redenen stijf uitverkocht is, geeft hij deze opnieuw uit. Een gewaagde zet in het hedendaagse muziekklimaat, maar al gauw heeft hij het gelijk aan zijn zijde. Broeder Dieleman, de nom de plume van de Middelburger Tonnie Dieleman, levert namelijk een intens, oprecht en bovenal ontroerend album af dat lang na zal blijven echoën. Dieleman snijdt onderwerpen aan die gaan over het landschap van zijn geliefde Zeêland, de dood, de worsteling met zijn Gereformeerde opvoeding (met name het straffende element ervan) en de vergankelijkheid. Van alledaagse dingen en zaken die we over het hoofd zien tot de grote thema’s; alles spreekt tot de verbeelding en wordt schitterend ingelijst door de muziek. Ondanks dat je het Zeeuws waarin hij zingt niet altijd zal begrijpen, weten zijn gedragen, schurende stem en de muziek een universele taal van de emotie te spreken. Dieleman is een voorvechter van de Zeeuwse folklore en alleen dat al is te prijzen. Hoeveel gaat er met de verstedelijking en dergelijk al niet verloren van onze landgeschiedenis, cultuur en dialecten? Gelukkig mogen we op haast tastbare wijze meegenieten van zilte lucht, de winderige vlakten, de fraaie stranden, polders, duinen, dijken, unieke wandelpaadjes, flora, fauna en bijzonder mooie plaatsen. Dit verpakt hij in een mix van lo-fi, folk, singer-songwritermuziek en Americana. Hij positioneert zich hierbij ergens tussen Smog, Wovenhand, Timesbold en Alasdair Roberts. Ongeveer een jaar geleden verschijnt er ook nog de 10” Klein Zieltje, wat een schitterend kleinood en vervolg is geworden op zijn eerste wapenfeit.
Nu ziet op Snowstar zijn tweede album Gloria het licht, dat bij Dieleman thuis is opgenomen. Een betere setting is er waarschijnlijk ook niet, want daar doet hij zijn inspiratie op en schrijft hij zijn muziek als de kinderen naar school zijn, terwijl hij al dan niet dagdromend uitkijkt over de authentieke pracht van zijn Zeêland en denkt over de zaken des levens en erna. Net als het debuut is de cd geproduceerd door Pim van de Werken (Silence Is Sexy, Meindert Talma & De Rode Kaarten, Und Nun, The Medics, Eins Zwei Orchestra, How To Throw A Christmas Party). Hij mag hier verder rekenen op de prachtige tweede stem van Janine van Osta (Wolf In Loveland, Saint Helena Dove), die een heerlijk licht tegenwicht biedt aan de veelal donkere zang van Dieleman. Daarnaast geven de Australische multi-instrumentalist Adam Casey (The Boy Who Spoke Clouds, Trappist Afterland, Seascapes Of The Interior) en Ersha Sollgar acte de présence, die bijdragen leveren op respectievelijk piano, draailier, gitaar, keelzang en contrabas en de daf (een Perzische framedrum). De rest wordt ingekleurd met akoestische gitaar, banjo en veldopnames. Al met al is de muziek een tikje zwaarder aangezet en mede door de meanderende pianoklanken meer droefgeestig geworden. Dit heeft als prettige bijkomstigheid dat het ook meer biologerend en aangrijpend is, de muziek kruipt nog meer onder de huid. De tekstuele ingrediënten zijn min of meer identiek aan het debuut en wederom wonderschoon, maar de muziek grijpt ondanks de meer ingetogen sfeer breder om zich heen. Er sijpelt een licht wereldse sound de muziek binnen, wat in “Adriana”, waar de daf en draailier prominent aanwezig zijn, het sterkst naar voren komt. Hier is ook de associatie met Wovenhand het duidelijkst. Via kerkepaadjes en kauwtjes met een ruim vizier gericht naar de zee, de wijde wereld inkijkend. Daarnaast hoor je nog altijd invloeden als Sodastream, Timesbold, Meindert Talma, Brendan Perry en Bonnie ‘Prince’ Billy. Bij deze laatst genoemde speelt hij komende maand ook in het voorprogramma (hoewel dat heden ten dage dat ook omgekeerd zou mogen). Wonderschone pastorale songs met een gulle blik op de rest van de wereld en alles wat hierna komt. Het is een schitterend, veelzijdig en grenzeloos amalgaam van folk, singer-songwritermuziek, indierock en Americana geworden. Muziek ter bezinning, die zorgt voor bergen kippenvel en je doet wegdromen en nadenken maar boven alles zorgt voor onaards genot. Broeder Dieleman stijgt boven zichzelf uit en levert een glorieus meesterwerk af.
door Jan Willem Broek