[cd, Type/Boomkat/Konkurrent]
Na hun zevenjarig bestaan kondigt het Amerikaanse elektro-noise duo Yellow Swans in 2008 doodleuk aan dat ze ermee ophouden. Dat ze ondertussen wel een album aan het maken zijn is een verrassing te noemen, zeker nadat ze al een album met de naam At All Ends in 2007 hebben afgeleverd. Toch is er nu een vervolg op het prestigieuze Type label getiteld Going Places. Peter Swanson en Gabriel Mindel hebben nog eenmaal de krachten gebundeld, hoewel snel duidelijk wordt dat dit hun minst lawaaiige en meest sfeervolle noiseplaat is geworden. Tevens leggen ze een iets ander geluid aan de dag. Naast hun gruizige drones, noise en ambient lagen voegen ze namelijk ook harmonieuze lagen, organische klanken en licht pulserende ritmes toe. De muziek krijgt hierdoor veel meer diepgang en is tegelijk zeer dromerig te noemen. De noiselagen klinken als fijngemalen elektronische en metalige klanken, die ze als ambient aan de man proberen te brengen. Als je het volume flink omhoog schroeft hoor je dat de kakofonie in de nummers zich op microniveau voltrekt, waardoor ze bij normaal volume de boel niet dichtgooien maar wel een enorme impact hebben. Door de toevoeging van stemflarden en piepende gitaarklanken op de toch al duistere ondergrond doet het geheel ook dikwijls behoorlijk spookachtig aan. Eigenlijk weten ze je gewoon met de zes tracks drie kwartier lang aan de grond te nagelen. Helemaal overweldigend is het negen minuten durende slotnummer “Going Places”, waar ze een soort noise-requiem laten horen. Desolaat en wonderschoon! Ik denk dat de Yellow Swans met dit album zowel fans van labels als Kranky en Type kunnen bekoren als van liefhebbers van industrial, noise, wave en dark ambient. Je kunt hun muziek ergens plaatsen tussen Troum, Aube, Flying Saucer Attack, Richard Skelton, Seasons (pre-din), Zelienople, Xela, Birchville Cat Motel, Svarte Greiner, Tim Hecker en Brian Eno. Een prachtige zwanenzang heet dat dan.
Luister Online:
Going Places (album)
door Jan Willem Broek