[cd, Ghostly International/Konkurrent]
De vanuit San Francisco opererende multimedia artiest Christopher Willits treedt op zijn albums meestal naar buiten als Willits. Hij is weliswaar bekend als muzikant, maar eigenlijk zoekt hij altijd de combinatie van muziek, film, video en fotografie op. Hij stelt eenvoudig dat de combinatie aan disciplines hemzelf op andere ideeën brengt en meer tot de verbeelding spreekt. Nu doet zijn muziek dat laatste doorgaans ook wel zonder beelden. Hij maakt al ruim 12 jaar muziek en heeft ook diverse samenwerkingsverbanden met Taylor Deupree en Ryuichi Sakamoto achter zijn naam staan. Hij zit meestal ergens in de ambienthoek, maar combineert dit dikwijls met experimenten, avant-garde, minimal music en IDM. Willits heeft inmiddels een indrukwekkende catalogus opgebouwd.
Zijn nieuwste cd Opening is in feite de soundtrack voor zijn eigen gelijknamige documentaire, vol bewegende en stilstaande natuurbeelden met ontzettend veel wolken, waarbij er terecht al vergelijkingen zijn gemaakt met Baraka en Koyaanisquatsi. Het is muziek om ademloos naar te luisteren en waarbij de beelden (zie onder) je ook heerlijk laten wegdromen. Maar ook zonder de film weet zijn muziek je in te pakken. Willits heeft een ambientachtig geheel gemaakt waarin ook, zij het fijngemalen, delen shoegaze, IDM, neoklassiek, drones en experimentele muziek zitten verwerkt. Hij creëert dit alles met Moog gitaar, baritongitaar, keyboards en zijn stem, her en der aangevuld door gasten op keyboards, drums en veldopnames. Het voelt als in en uitademen van zachte lucht, waarbij je soms moet denken aan de stemmen van 10cc’s “I Am Not In Love”. Toch wordt het nergens zo poppy en uitgesproken. Je moet veeleer denken aan een gedroomde kruisbestuiving van Gas, The Sight Below, Stars Of The Lid, Tycho, Ulrich Schnauss en Chihei Hatakeyama. Luchtige muziek, maar met een droefgeestige ondertoon. Een album om van in de wolken te raken. Mooie, donkere wolken welteverstaan.
OPENING from Christopher Willits on Vimeo.
door Jan Willem Broek