[cd, Felte/Konkurrent]
Wat hebben we met het New Yorkse Felte er toch een heerlijk label bij. Deze grossiert in de meer duistere muziek uit de dark wave, new wave, post-punk, shoegaze en alternatieve rock hoek. Hierbij laten ze dikwijls de vroegere tijden van 4ad, Creation en Mute op moderne wijze herleven. Zware thema’s zijn dan ook van alle tijden. Dat bewijst het Australische duo White Hex wel met hun mini debuut Heat uit 2012. De groep bestaat uit Tara Green en Jimi Kritzler (Slug Guts). Het is de eerste in een serie van drie werken waarbij ze het thema de dood willen behandelen en met name hoe je dit verwerkt en daarbij positief kunt blijven. Muzikaal gezien laten ze zich flink beïnvloeden door de Duitse underground van de jaren 80 en de New Yorkse vogue techno plus artiesten als Arthur Russell, Whitehouse, DAF, Craig Leon en Gianni Rossi.
Nu presenteren ze hun tweede album Gold Nights, dat met 8 nummers lang en bijna 29 minuten lang ook weer een mini is. Ze brengen een heerlijke mix van Italodisco, new wave, post-punk, gothic en minimal techno. Dat blijkt samen met die heerlijke cold wave zang van Tara Green een bijzonder aanstekelijke mix ten gehore. Je wordt inderdaad teruggeworpen naar de donkere en bovenal melancholische hoogtijdagen van de jaren 80, maar door de mix aan stijlen klinken ze toch helemaal hedendaags. Diepe bassen en gitaren samen met melancholische synthesizerpartijen en donkere beats zijn daarvoor verantwoordelijk. Qua referenties moet je denken aan Siouxsie And The Banshees. Xmal Deutschland, Cocteau Twins, Modern English, Nina Hagen en The Cure van weleer en Tropic Of Cancer, Lushes, DVA Damas, Mushy, Natural Ensembly, The xx en Passarella Death Squad van nu. Het is ouderwets genieten maar dan op moderne wijze. Niet per se vernieuwend, maar wel ontzettend goed en ertoe doend. Een geweldige, zwarte parel.
door Jan Willem Broek