Fantastische bandnaam natuurlijk. Maar zoals wel vaker bij Judge-liedjes is de naam alleen gebruikt voor deze ene single. Volgens de overlevering vond Tom Barman dat zo zonde dat hij er maar een liedje over gemaakt heeft.
Internet zegt dat The (Rockin’) Courtroom uit 1967 komt, maar wij weten wel beter. Het nummer begint met een Pigmeat imitatie (horen wij daar publiek op de achtergrond?) en ademt twee minuten lang 1968. Vanaf het hamerend geopend verklaren van de zaak, via de vrolijk pingelende piano, solerende saxofoon en de samplewaardige drums, de Sock It to ‘em Judge-vibes tot aan de man-die-een-vrouwenstem-doet. Dit was geen voorloper van de Judge-gekte, maar een redelijk geslaagde navolger.
Van Judge Suds en de Soul Detergents is nadien dus nooit meer iets vernomen, maar deze single werd geproduceerd door Clay McMurray, een man met een topbaan: “Hired by Motown’s quality control department […], his job was to listen to every song that the label recorded.” Zodat The (Rockin’) Courtroom na de nummers van Shorty Long en de Buena Vistas al de derde Judge-single uit Detroit en omstreken is.
Het nummer is later op een verzamelalbum verschenen en dat is wellicht de reden dat de twee Youtube-video’s die ik hier gelinkt had allebei zijn veranderd in ‘privé-video’s’ vóór publicatie van deze aflevering van Here Comes the Judge. Hopelijk lukt het indirect via deze link naar een online platenzaak waar het originele singeltje voor slechts $145.00 te koop staat. Filmpje staat rechtsonder.