The Legendary Pink Dots – Seconds Late For Brighton Line

LegPiDo [cd, Roir/Bertus]

Dat ze ook echt een legendarische band zouden worden, hebben ze 30 jaar geleden natuurlijk nooit kunnen bevroeden. Bevroeden ja, een heel gewoon woord in die tijd. The Legendary Pink Dots beginnen namelijk reeds in augustus 1980 te Londen, maar verruilen het Europese eiland al snel voor Nederland (eerst Amsterdam, later Nijmegen). Oprichters Edward Ka-Spel en Phil Knight (aka The Silverman, Phil Harmonix) zijn dan nog de enige twee overgebleven leden van de band en gaan met een aantal nieuwe kernleden verder. Ze vergaren nationaal en internationaal bekendheid met hun eigenzinnige psychedelische geluid, waarin ze avant-garde, folk, ambient, tape muziek, synth-pop, industrial, noise, krautrock en jazz tot één bezwerende hybride aaneen smeden. Ka-Spel brengt daarbij altijd zijn bezwerende prevelzang ten gehore. In de beginjaren ligt de focus meer op de elektronica, daarna treden ook de akoestische elementen meer op de voorgrond. Een belangrijk gegeven is ook dat ze, ondanks hun herkenbare geluid, zichzelf altijd weten te vernieuwen en telkens met essentiële en kwalitatief hoge releases op de proppen komen. Los van de soloplaten en projecten van de diverse leden, brengen de Pink Dots zelf al meer dan 40 albums uit op uiteenlopende labels, waaronder het eigen Terminal Kaleidoscope. Dat is meer dan indrukwekkend te noemen in 30 jaar tijd. Daarnaast duiken er nog steeds albums vol archiefmateriaal op, wat aantoont dat de productiviteit maar ook de creativiteit van de groep onuitputtelijk lijkt te zijn. Current 93, Coil, Psychic TV, Syd Barrett, Magma, Skinny Puppy, Can en Neu! kunnen aangevoerd worden als invloeden dan wel vergelijkingsmateriaal, maar in feite creëren ze hun compleet eigen genre; onvergelijkbaar en uniek met wat en wie dan ook. Nu ze 30 jaar bestaan komen ze twee jaar na het geweldige Plutonium Blonde gewoon weer met het een nieuw album op Roir (Reach-out International Records), getiteld Seconds Late For Brighton Line. Hierop zijn ze door het vertrek van Niels Van Hoorn en Martijn De Kleer gereduceerd tot een kwartet. Naast Edward (zang, keyboards, gadgets, uiteenlopende apparaten en geluiden) en Phil (keyboards, soundscapes, elektronica, gadgets) zijn het Erik Drost (gitaren, achtergrondzang) en Raymond Steeg (engineering, live geluid) die het geluid bepalen. Meer dan een uur lang presenteren ze hun nieuwe intieme sound, die door meer gebruik van elektronica deels terug lijkt te grijpen op hun beginjaren en door de ongrijpbare overige geluiden deels een grote stap richting de toekomst maakt. Ka-Spel weet meermaals diep te ontroeren met zijn prachtig sfeervolle, lijzige zang. De fraai, droefgeestig muzikale omlijsting daarbij bestaat uit afwisselende kruisbestuivingen van psychedelische folk, ambient, post-industrial, krautrock, wave, pop, film noir en avant-garde. Het is allemaal gehuld in een nachtelijke maar zwoele atmosfeer die je op eenvoudige wijze weet te biologeren en mee te sleuren. Als een prachtige droom zweef je gewichtloos en tijdloos voort op een psychedelische bed, waarbij de diverse soms bevreemdende details je enkel verwonderd en bewonderend achter laten. 30 jaar na het startschot komen de Pink Dots met een nieuw hoogtepunt in hun carrière. Gedroomde toekomstmuziek waar de stekker nog lang niet uit mag en kan. Uniek, beklijvend, betoverend en meesterlijk album!

Luister Online bij Myspace:
Russian Roulette / Radiation Day / God And Machines / No Star Too Far / Someday / Hauptbahnhof 20:10

door Jan Willem Broek

Comments

comments

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.