[cd, Chemikal Underground/Konkurrent]
Vroeger was ik behoorlijk verslaafd aan de strip Roodbaard met zijn geadopteerde zoon Erik, die samen het kwade en het goede vertegenwoordigen. Alhoewel de roodbaardparodie in Asterix & Obelix er ook mag wezen. Dit is natuurlijk allemaal maar een bruggetje naar Rick Redbeard, waar beide namen samen lijken te komen. Maar misschien moet ik niet zo ver zoeken, want de man is ook gewoon getooid met een rode baard. Hij heet eigenlijk Rick Antony en is de zanger van de Schotse groep The Phantom Band. Die band is sinds hun album The Wants niet meer weg te denken is uit de alternatieve indiescene; wat een waanzinnige mix van krautrock, wave, psychedelica en proto-robofolk maken ze daar. Ook valt de prachtig zware, herfstige stem van Rick op. Het is dan ook best een verrassing dat hij ineens met een het soloalbum No Selfish Heart aan komt zetten. Zeker als je beseft dat hij hier vooral put uit singer-songwriter- en folkvaatjes. Maar het is een prettige verrassing geworden. Naast zang brengt deze multi-instrumentalist gitaar, bas, piano, gebroken viool, shakers, beats, ocarina, klokkenspel en melodica, waarbij vooral het gitaarspel de dienst uitmaakt. Hij wordt her en der bijstaan door zus Jo Anthony (zang) en Angus Ramsay (viool). Vergeleken zijn moederband is het behoorlijk minimaal wat hij hier laat horen, maar hij komt er heel goed mee weg. Dit niet in de laatste plaats doordat zijn tijdloze stem, die galmt en klinkt als een klok, die hier nog beter uit de verf komt. De stemmige muziek sluit daar mooi bij aan. Geheel onzelfzuchtig brengt hij je hier in vervoering met diepe en veelal duistere zielenroerselen. Het is geen lichte kost waarover hij zingt hetgeen versterkt wordt door de droefgeestige atmosfeer, maar door het open geluid is het ook zeker niet ontoegankelijk geworden. Roodbaard weet prachtig sober sombere muziek te maken. Er is gewoon soms niet zoveel nodig om te overtuigen. Hij zit ergens tussen Fink, Adrian Crowley, Alasdair Roberts, Smog, Dirty Three, Nick Cave en Aidan Moffat in. Niet bepaald de minste artiesten. Rick levert naast zijn bandplaten nu ook solo een grandioos album af.
door Jan Willem Broek