[cd, Alrealon Musique]
Robert L. Pepper houdt er zelf de geweldige bands PAS en The Jazzfakers op na en is nauw betrokken bij het Alrealon label. Onder meer houdt hij er zijn PAS Curated Series op na, waarbij hij artiesten een podium verschaft die ze ander wellicht ten onrechte niet zouden krijgen. Vorig jaar vraagt hij aan zijn bevriende muzikant Robin Storey, mede oprichter van Zoviet France en vanaf begin jaren 90 solo opererend als Rapoon, of hij niet eens een “unplugged” album wil maken. Met Rapoon heeft de Brit al meer dan 50 toonaangevende dark etno-ambient albums uitgebracht, al dan niet gelardeerd met dub en experimentele elementen, waarbij de elektronica daarbij wel de boventoon voeren. Nu dus de vraag of hij uit zijn comfortzone wil treden en met akoestische instrumenten, die Storey prima beheerst, eens iets anders te laten horen dan de machinaal geproduceerde muziek. Hij gaat akkoord en vervolgens aan de slag met akoestische instrumenten, maar voegt er wel reverb en delay aan toe, dus deels akoestisch en deels bewerkt. Hoe dan ook, sowieso anders dan hij normaal laat horen.
Het overtuigende resultaat is nu te horen op Cultural Forgeries, ofwel “culturele vervalsingen”. Nu doet hij zich ietwat te kort met deze term, maar het is wel allemaal etnische muziek vanuit een Westerse zetel bedacht. Hij maakt hierbij gebruik van trompet, bodhran, banjo, pungi, shehnai, Indiase fluit, Chinese fluit, Ierse fluit, handbellen, cello, accordeon, gitaar, ukelele, kan, mondharp, percussie-instrumenten en zang. Een behoorlijk werelds instrumentarium kan je gerust stellen. Hij brengt maar liefst 17 composities ten gehore met een totale lengte van bijna 68 minuten. Voor eenieder die Rapoon kent, hoort er wel elementen van in terug, maar het is in feite iets totaal anders geworden. Wereldmuziek vanuit een Westerse geest met een open mind. Hierdoor klinkt het als een experimentele kruisbestuiving van Afrikaanse, Aziatische, Australische en Westerse muziek. De met henna getatoeëerde hand van de meester roert nu in keukens uit allerlei landen. Hij houdt hierbij het midden tussen andere vervalsers als David Shea, Lights In A Fat City, Muslimgauze, Sam Shalabi, Colin Stetson, Narcophony, Philippe Petit, David Lynch, Human Greed, Richard Skelton en Gustavo Santaolalla. Het is een isolationistisch, diepgravend geheel geworden waar grenzen vervagen. Een ongelooflijk indrukwekkende wereldplaat!
door Jan Willem Broek