[cd, Aagoo/Five Roses]
Eerder dit jaar begint de zeer productieve Franse muzikant Philippe Petit aan zijn prestigieuze trilogie “Extraordinary Tales Of A Lemon Girl”. Hiervan zijn inmiddels de delen één Oneiric Rings On Grey Velvet en twee Fire-walking To Wonderland een feit. Het zijn denkbeeldige soundtracks, waarbij hij zich voor de verhaallijn heeft laten inspireren door Gialli, Homer, Lewis Carroll en James Joyce en qua muziek door Stravinsky, Sibelius, Berlioz en Shostakovich. Hierbij lijkt de muziek meestal niet op één van de genoemde voorbeelden, dit mede omdat Petit atmosferen neerzet en geen composities met kop en staart. Petit werkt ontzettend hard en moet een overvolle agenda hebben, want niet alleen verschijnen dit jaar de twee genoemde soundtrack delen, ook Una Symphonia Della Paura, Cordophony (van zijn Philippe Petit & Friends), Empires Should Burn (met Asva), Close Encounters Of The 4 Minds (met Ron Anderson, Robert L. Pepper (PAS) en David Tamura), That’s Right Go Cats (met Yuri Landman Ensemble) en From Beyond Love van zijn band Strings Of Consciousness zien het licht. Allen van een intrigerende, unieke pracht en een verbluffend hoog niveau. En, wat hij ook doet, uit alles blijkt de liefde voor improvisaties, experimenteren en de duistere cinema en atmosferen. Toch ziet Petit tijd zijn drieluik te vervolmaken. Deel 3 met de titel Hitch-Hike Thru Bronze Mirrors is nu een feit. Met piano, elektrische cimbalen, “triple caterpillar drum” gitaar (gebouwd door Yuri Landman), elektrisch psalterium, elektronica, draaitafels, percussie, synthesizers, glasmanipulaties en overige akoestische en strijkelementen brengt hij hier 10 muziekstukken, simpelweg “Movement 01” tot en met “10” geheten. Net als op de vorige twee delen schept hij een tot de verbeelding sprekend geheel, dat dusdanig is opgebouwd dat de muziek wel helemaal op zichzelf staat. De fruitige “lemon girl” keert huiswaarts en de denkbeeldige film loopt ten einde. Wellicht dat Petit daarom een stemmiger en vooral ook meer melancholisch geheel heeft gesmeed dan voorheen, waarbij er een hoofdrol weggelegd is voor de piano. Deze wandelt als een onschuldig element (de “lemon girl”?) tussen de meer obscure klanklandschappen, die nog wel eens vergezeld gaan van zinderende, bombastische orkestraties. Maar ook allerlei microgeluidjes passeren de revue. Met name door het wonderlijke, bevreemdende effect dat van dit alles uit gaat, maakt dat de signatuur van Petit hier weer evident is. Het is een spannende, koortsige reis naar huis geworden. Een prachtige finale van een ongrijpbaar verhaal!
Luister Online bij Soundcloud:
Movement 02 (fragment)
door Jan Willem Broek