[12”, Agoo/Dense]
Ik heb het eerder deze maand al geroepen dat dit het jaar voor Philippe Petit is. Brengt hij net een cd uit met Lydia Lunch, is er alweer een nieuw werk verschenen. Nu ja, nieuw. De cd versie van Henry: The Iron Man, tevens het officiële solodubuut van Petit, is vorig jaar al uitgebracht op Beta-lactam Ring Records. Het label Aagoo is nu zo vriendelijk ook de vinyl minnende luisteraar te bedienen. De Franse dj, recensent en radiopresentator kruipt dan, na jaren achter de schermen te hebben gewerkt bij zijn labels Pandemonium en BiP_Hop en in de band Strings Of Consciousness, voor het eerst echt in de huid van een muzikant. En hoe. Op dit album zorgt Petit met zijn door David Lynch’s Eraserhead geïnspireerde muziek voor een bijna zelfde effect/ervaring als de film. Zijn industriële elektronische avant-garde is namelijk bevreemdend, een tikje angstaanjagend en toch zeer intrigerend. Hij overlaadt je in de 3 klanklandschappen met noise, krakende geluiden en klanken die vanuit de aardkern naar boven lijken te gorgelen. Daar doorheen mixt hij akoestische klanken en veldopnames, die je slechts zelden kunt identificeren. Machinaal kabaal wordt hier strak geregisseerd en gekneed tot een adembenemende luistertrip die behoorlijk tot de verbeelding spreekt. Het is als keihard rijden op de “lost highway” in het pikkedonker, terwijl je flink aan het hallucineren bent. Een hallucinogeen meesterwerk. Philippe Petit zet zichzelf met zijn eerste soloplaat meteen op de elektronische kaart.
MP3’s:
Henry: The Iron Man
door Jan Willem Broek