Pedofielen willen niet meer op het internet geplaatst worden, dus moeten de Subjectivisten maar op de kleintjes letten in het:
Boards of Canada – Macquarie Ridge (track)
Bonustrack de Japanse uitgave van ‘The Campfire Headphase’ met clipje op Youtube. Het gouden recept van lagen ijzige synths vermengd met winterse melancholie werkt nog altijd prima. Voor het sprookjesachtige effect is zelfs een harp toegevoegd. Maar waar blijft nieuw werk van deze mannen? link
Jim Black ‘Alasnoaxis’ Bimhuis, vrijdag 6 maart
Het leek wel een personeelsfeestje van platenmaatschappij Winter & Winter in het Bimhuis vrijdag. Gezellig was het zeker, jong publiek ook. Het kwartet ‘Alasnoaxis’ bracht twee uur spannende, melodieuze liedjes, maar rockte af en toe flink en daartussenin waren nog Supersilent-achtige soundscapes te horen die het geheel wat lucht gaven. Het mooist waren de breekbare liedjes waarin tenorsaxofist Chris Speed schitterende met lange, melancholische melodieën, al dan niet unisono gespeeld samen met gitarist Hilmar Jensson. Voor de thuisblijvers: de VPRO heeft opnames gemaakt.
Stereolab – Fab Four Suture
Een tijd geleden werd op het forum een Stereolab draadje aangemaakt, waar zo ongeveer het hele oeuvre werd getipt. Na ‘Dots and Loops’, ‘Peng!’ en ‘Emperor Tomato Ketchup’ staat ‘Fab Four Suture’ constant op repeat. Aanstekelijk, melancholisch, catchy, onverwachte wendingen en zo als altijd fantastisch geproduceerd. Favoriete tracks: ‘Eye of the Volcano’ (dat basloopje, wauw) en ‘I was a Sunny Rainphase’. ‘Sound-Dust’ is binnenkort aan de beurt.
Eleni Karaindrou – Dust In Time (cd, ECM)
De Griekse componiste en beroepsmelancholicus Eleni Karaindrou levert al jaren prachtig klassieke muziek waarin meestal ook folkelementen worden geïntegreerd. De muziek is droefgeestig, van een pure pracht en zeer filmisch. Daarom is ze waarschijnlijk ook de vaste soundtrackmaakster van Theo Angelopoulos. Deze nieuwe cd vormt daarop geen uitzondering, ook qua schoonheid niet.
Shahram Nazeri– The Passion Of Rumi / – The Book Of Austerity(2x cd, QuarterTone)
Shahram Nazeri is misschien wel het gezicht van de Perzische klassieke muziek, Koerdische folk en sufi muziek. Naar zijn muziek luisteren is als een sprookje: onwerkelijk maar fascinerend en van een ongekende schoonheid, zowel door de indringende, veelal poëtische zang als de ingetogen begeleiding. De man heeft een waslijst aan muziek geproduceerd, maar deze twee cd’s uit 2007 zijn nu pas op mijn pad gekomen. Een fenomeen die garant staat voor bergen kippenvel
Luister: Samples van The Passion Of Rumi
Samples van The Book Of Austerity
Kollektifistanbul– Krivoto(cd, Pozitif Müzik)
Dit is een heel leuk gemengd huwelijk van de Balkan en Turkije. De zang is meestal in het Turks, maar de muziek zou zo uit Servië, Macedonië of Bulgarije kunnen komen. Het merendeel van het collectief is Turks Luister Online bij Myspace:
Makedonsko / Surmeli Feridem / Bavna
The Low Frequency In Stereo– Futuro(cd, Rune Grammofon)
Helemaal niet des Rune Grammofon’s zijn deze Noren verdomde hip met een gruizende, groevende en geweldige mix van post-rock, kraut-rock, pop, industrial, garage-rock, drones en Oosterse kruiden. Op meestal toegankelijke wijze maken ze een soort hybride van Stereolab, Can, Doors, Joy Division, Jaga Jazzists en de B-52´s. Verrassend lekker.
Howling Bells– Radio Wars(cd, Independiente)
Ook gruizig, zelfs wel een beetje sexy is de nieuwe van het Australische Howling Bells. Men neme een dosis zwartgalligheid van Nick Cave, lengen dit aan met shoegazer à la My Bloody Valentine, een deel Blonde Redhead en Throwing Muses. Flink schudden en je hebt een pakkende, donkere cocktail die lekker naar binnenglijdt. Alles wordt aaneengeregen door die heerlijk zwoele zang van Juanita Stein.
Luister Online bij Myspace:
Cities Burning Down / Treasure Hunt / Nightingale / Golden Web / Into The Chaos
Morrissey – Years of Refusal
Mooi hoe de meningen hierover uiteen lopen. Laat ik er een positieve bij doen. Ja, ik hoor ook wel dat rocken nou niet bepaald zijn natuurlijke habitat is en 't slot van de plaat is echt waardeloos, maar net daarvoor brengt ie met It's Not Your Birthday Anymore wel even het allerbeste nummer van zijn drie recente platen. Keiharde tekst en een prachtige zanglijn, een soort croonerrock. Mama Lay Softly On The Riverbed mag er in 't begin ook zijn trouwens.
DM Stith – Heavy Ghost
Weekje geprobeerd. Op StuBru draaide men Pigs, mijns inziens ook (en met afstand) het beste nummer. Al moet je hier misschien niet in liedjes denken, Heavy Ghost is heel duidelijk een overkoepelend geheel, tot (en met) 't punt dat het wat saai wordt.
Heatmiser – Mic City Songs
Me weer 'ns verwonderd over het feit dat ik Elliott altijd fantastisch vind als ik één nummer van 'm hoor, bijvoorbeeld in een soundtrack, of deze videoclip van Plainclothes Man, maar een heel album, nee. Hij weet het hier nog wel te rekken naar, jawel, twee nummers, want het schrijnende (en vergelijkbare) See You Later is ook prachtig. Misschien wordt het toch nog wat.
21 Grams (Alejandro González Iñárritu) & Things We Lost In The Fire (Susanne Bier)
Geen al te beste filmweek. Het enige memorabele was m'n (late) ontdekking van Benicio del Toro. Een man waarvan ik totaal geen beeld had. (Hij zweefde ergens in mijn hersenen rond tussen de entries van Guillermo del Toro en, heel maf, Robert Rodriguez) Benicio regisseert helemaal niet en is een klasbak van een acteur, al was er dus nog geen heldere entry aangemaakt na Snatch, Sin City of Fear and Loathing in Las Vegas. Mogelijk omdat hij daarin echte villains speelde, terwijl hij in 21 Grams en Things We Lost in The Fire meer de mens in verval personifieert.
Jim Black's Alasnoaxis live in Amsterdam
Ze waren alweer voor de vijfde keer in Nederland, dat wil zeggen, in deze samenstelling. Ik heb de bandleden in allerlei constellaties gezien, maar tot nu toe Alasnoaxis altijd weten te missen. Dat heeft niets te maken met hun muziek, het weinige wat ik van hun 'alt.jazz' platen ken vind ik erg mooi, maar tijd en geld zijn eindig. Driekwart van de band heb ik wel eens op hun tandvlees door een helse reis van Milaan naar Utrecht een adembenemend optreden zien doen als "NY in de balkan" project Pachora, dus eigenlijk verwachtte ik niets minder dan een perfecte show. En die kregen we. Waar op cd de gedecideerde rietklanken van Chris Speed de leiding hebben, werd er nu een coupe gepleegd door drummer Jim Black en gitarist Hilmar Jensson. Bassist Skúli Sverrisson neemt met Speed een rol aan als bewaker van de grote lijn, terwijl vooral Black bijna een ongeleid projectiel is, waar de drumstokken regelmatig uit z'n handen vallen als hij al niet in de weer is met schalen, kettingen of een oude drumcomputer (vermoed ik). Twee prima sets, van een band waar je op kan bouwen zonder dat het voorspelbaar is.
Secret Chiefs 3 Live at the Great American Music Hall
Tja, voordat we Book Of Souls, Folio 1 (gepland voor 2004 was dat geloof ik) gaan zien hebben we waarschijnlijk allemaal zo'n baard als Trey Spruance zelf, maar er is nu in ieder geval wel een gave dvd. De illustratie alleen al is de moeite waard. Zeker nu de live band Secret Chiefs 3 bijna een ander dier lijkt dan de meer schizofrene studio versie is een live registratie meer dan gerechtvaardigd. Grappig genoeg beginnen mensen nu weer te mopperen dat het te eenvormig is. Stukken als The 3, The 4, The 7 en The 19 vertonen in hun faux-midden-oosterse geluid inderdaad meer overeenkomst met elkaar dan The Exterminating Angel en The End Times, maar die laatste gaat naadloos op in de rest van de set en het briesende Brazen Serpent is bijna een Holy Vehm nummer qua energie maar is duidelijk nog steeds dezelfde band. Prima vastgelegd en als bonus krijg er nog 80 minuten stop motion animatie bij in de vorm van Aylaqruh:hurqalyA waarvoor de liveset als soundtrack dient. Een merkwaardig experiment, niet altijd geslaagd, maar als bonus best lollig. Er schijnt nog een compilatie live dvd in de maak te zijn, maar ik houd m'n adem niet in.
Robert Millis 120 Millis is lid van Climax Golden Twins levert zijn tweede solo cd af na het niet op Sublime Frequencies verschenen, maar perfect in dat rijtje passende, Leaf Music Drunks Distant Drums — Recordings from Cambodia, Laos, Thailand and Myanmar. Dergelijke fieldrecordings uit Zuid-Oost Azië vind je ook op 120, maar nu aangevuld met zijn andere bevliegingen: 78 toeren platen en filmische drones. Het resultaat verscheen al eerder als een gelimiteerde cdr, maar Etude Records brengt het nu opnieuw uit, nog steeds gelimiteerd maar wel als een 'echte' cd. Gelukkig maar want dit is echt een prachtige exotische sfeercollage.
Stefan Goldman – The Empty Foxhole
Immer van Michael Mayer luide de jaren ’00 in met het geluid van een eeuwig terugkerende lengte, Stefan Goldmann sluit ze op gepaste wijze –ingetogen, melancholisch, met inzicht door ervaring- af. De namen op de tracklist maken duidelijk dat het een mooie samenvatting geeft van de laatste jaren: Mathew Jonson, Villalobos, Zimmermann, Carsten Jost, Minilogue en een mooi oudje van Plastikman. Een, hopelijk, laatste blik over de schouder voordat er met frisse blik naar de toekomst wordt gekeken.
Henrik Schwarz, Âme, Dixon – The Grandfather Paradox
Ook een goede mix maar meer didactisch van aard is deze van de Innervisions crew, een soort studie naar minimalisme door de tijd heen, dus Reich, John Carpenter, Raymond Scott, Yusef Lateef worden verweven met de grote house reductionisten als Robert Hood en ø. Vooral die Hawtin mix van La Funk Mob maakt na al die jaren weer indruk. Maar wat zou het toch fijn zijn om dit soort dingen gewoon in de club te kunnen horen.