het CCHA is met Nordic night(s) is al sinds 2006 jaar lang aan het bouwen aan de bekendheid van muziek uit de noordelijke kant van europa. In eerst instantie vooral muziek uit Scandinavie, maar inmiddels trekken ze dit breder zowel op geografisch gebied als op artestiek gebied. Sinds 2016 is het een meerdaags multidiciplinair kuntsten (muziek, dans, beeldend) festival geworden, gewijd aan kunst uit Scandinavie en de Baltische staten. In het kader van Nordic Night(s) 2018 heb ik een tweetal concerten bezocht.
25-10-2018 Wooden Elephant – Plays Homogenic
Wooden Elephant is een strijkerskwintet opgericht door Ian Anderson, Anderson werkte met Jonny Greenwood van Radiohead als lid van het London Contemporary Orchestra en speelde mee op het album A moon shaped pool van Radiohead.
Wooden elephant heeft zich toegelegd op het spelen van albums, geen nummers. Meerbepaald spelen ze “klassieke” electeronica platen op geheel eigen wijze en volledig akoestisch. Opzich geen revolutionair gegeven, Hauschka speelt ook electronische muziek op akoestische wijze en ook de muziek van Aphex Twin werd al door een orkest gespeeld. Wat wooden elephant uniek maakt is dat ze een album als een geheel behandelen en dit brengt als één geheel.
Homogenic van Björk uit 1997 is al vele malen geherinterpreteerd door verschillende artiesten in even zovele genres. Wat deze herwerking uniek maakt is de benadering van het album als geheel, en het feit dat het tegelijk heel anders als volledig trouw aan het origineel is.
Deze aanpakt werkt, het grijpt je bij de strot, net zoals in 97 het album van Björk deed. Bij vlagen heel herkenbaar soms heel bevreemdend, maar wel over de gehele lijn beklijvend en intens. Naast de bezetting van Viool, Altviool Cello en Contrabass gebruikt Wooden Elephant extra atributen als stemvorken wijn glazen en aluminiumfolie, al of niet in combinatie met hun instrument.
De voorstelling duurt net als het album 43 minuten, 43 intense creatieven en goed gevonden minuten lang
26-10-2018 Mari Samuelsen & Casco Phil – Nordic Noir + Minimalistic
Baroque
Scandinavië en ook de Baltische staten roepen een bepaald beeld op, weidse mistige landschappen, jagende wolken, grauw grijs en grimmig maar ook mooi en bevreemdend. Die eigenschappen inspireerden Mari Samuelsen tot Nordic Noir maar ze hoort deze eigenschappen niet alleen in “eigen” scandinavische stukken, maar ook bij bepaalde stukken van bach en verschillende componisten uit de Baltische staten.
“In die mysterieuze wereld groeit het landschap uit tot een metafoor voor de duisternis van de menselijke ziel.” Mari Samuelsen
Nordic Noir komt niet alleen van het noorse landschap, maar is ook geinspireerd op het werk van de moderene generatie Scandinavische filmcomponisten die de momenteel zeer populaire scandinavische (misdaad)series van hun minimalistische soundtrack voorzien. Het album Nordic Noir is niet alleen geinspireerd op deze nieuwe generatie, Samuelsen is ook met Uno Helmerson (The Bridge) Frans Bak (The Killing) en Olafur Arnalds de studio ingetrokken.
Voor dit concert heeft het CCHA Samuelsen in contact gebracht met Beligische kamer orkest Casco Phil onder leiding van Benjamin Haemhouts. Samen hebben ze met een 10-tal muzikanten van dit ensemble een speciaal programma voor Nordic Nights samengesteld.
De stukken die ze ten gehore hebben gebracht zijn de volgende:
Johann Sebastian Bach Chaconne uit Partita No. 2 in D Minor, BWV 1004
Philip Glass Echorus
Peter Gregson Sequence4
Uno Helmersson Sound of forgiveness & Timelapse
Johann Paul von Westhoff Imitazione
Pēteris Vasks Lonely angel
Johann Sebastian Bach Prelude en fuga in D-groot, BWV 850 & Invention in a-klein, BWV 784
Philip Glass Mishima closing
Arvo Pärt Fratres
Jóhann Jóhannsson Good night, day
Samuelsen starte solo met de Chaccone van Bach is het donker op het podium alleen met haar viool, (wat overgens een heel waardevolle stradivarius blijkt te zijn die ze in bruikleen heeft van van Florian Leonhard Fine Violins uit Londen) Een prachtig zeer virtuoos stuk wat ze met volle overgave, zonder blad muziek ten gehore bracht, een overdonderende start en eerlijk gezegd niet direkt wat ik verwacht had, maar daarom juist nog mooier. Daarna volgen wat meer ingetogener stukken, die meer aan mijn verwachtigen voldeden, ook prachtig. Wat ik vooral heel mooi vind aan dit geheel dat er een brug gelegd wordt tussen “oude” klassieke muziek als Bach waar ik moeilijk vat op krijg en de nieuwe (post) klassieke muziek die mij beter ligt. De hele voorstelling ademt de noordelijke landschappen en neemt het publiek mee. Voor mij werd mijn muzikale grens weer wat breder, en wellicht een eerste stap op weg naar mee Bach en andere “oudere” klassieke muziek.