NNM is een serie waarin we nieuwe muziek van Nederlandse artiesten bespreken.
ODD – Offensive Defiant Disorder (cd, Fertile Crescent Re-coredings / Suburban)
De eerste keer dat ik aanraking kom met de muziek van de Rotterdamse muzikant Robert Hofman is in 2017, wanneer er van zijn project KRAFT het imponerende album Harvest Of Despair is verschenen. Hierop doen allemaal nationale en internationale muzikanten mee. Ze laten een biologerende en steeds wisselende mix horen van dark ambient, industrial, folk, neoklassiek, metal, jazz, drones en veldopnames. Eigenlijk boren ze door de grenzen van de genres om er zo één krachtig, overrompelend en volslagen eigenzinnig geheel van te kneden. Hofman, die voor dit project ook actief is geweest in de experimentele neofolkband Osewoudt, brengt op het album ook een fraai eerbetoon aan wijlen Bryn Jones ofwel Muslimgauze.
Dat die laatste tot één van zijn inspiratiebronnen behoort blijkt ook wel weer uit het nieuwe project ODD, waarvan het album Offensive Defiant Disorder nu is verschenen. ODD zelf verwijst niet alleen naar de afgekorte bandnaam, tevens albumtitel, maar staat eigenlijk voor Oppositional Defiant Disorder. In het Nederlands zouden we dit een oppositioneel-opstandige gedragsstoornis noemen, die bij kinderen tot 18 jaar voor kan komen. Het kind verzet zich als het ware tegen de leiding van volwassenen en op veel heviger wijze dan wat pubers vertonen. In oorlogsgebieden, zoals in de Gaza waar hier naar verwezen wordt, komt dat veel vaker voor. Hofman gebruikt hoofdzakelijk Arabische instrumenten, maar de muziek en is dat geenszins. Ook worden de instrumenten anders ingezet. Hofman krijgt nog hulp van drum ‘n’ bass artiest FFF aka Tommy de Roos en Der Goatzakh ofwel Manolito de Kort (ex Dauthuz, Apocrypha, Consolation) met teksten over ODD bij kinderen in GAZA en zang. De cd van in totaal 55 minuten lang bestaat uit vier stukken, waarvan de eerste en tweede nog uit respectievelijk 4 en 3 delen bestaan. Het album start met een speech van Yasser Arafat, die hij heeft gehouden voor de algemene vergadering van de VN in 1974, tevens het geboortejaar van Hofman. De quote die volgens Hofman op dit album van toepassing is:
The whole music is politically influenced before a sound is made..
De muziek valt wederom niet te plaatsen onder één noemer. Soms hoor je de typische percussiegerichte muziek van Muslimgauze, maar ook ambient, industrial, drones, jazz, musique concrète, avant-garde, drum ‘n’ bass, noise en glitch staan op het menu. Daarbij komen ook namen als Rapoon, Throbbing Gristle, Zoviet France, Test Department, Omala en Jerusalem In My Heart bij me naar boven, al tast je door de eigengereide muziek meestal (letterlijk) in het duister. In de derde track “Assange” krijgt Julian Assange een muzikaal eerbetoon. Met ODD heeft Hofman een bezwerend, dikwijls mysterieus, veelzijdig en met Oosterse ingrediënten gekruid prachtalbum afgeleverd. En ook nog eens gestoken in een fraai digipack.