NNM is een serie waarin we nieuwe muziek van Nederlandse artiesten bespreken.
Marynka – Red Moon (cd, Orphono Recrds / It’s All Happening)
Het is zo’n 16 jaar geleden voor ik het eerst in aanraking kom met de muziek van de veelzijdige Russische, in Nederlad gevestigde zangeres en toetseniste Marynka Nicolai-Krylova, die Marynka als artiestennaam gebruikt. Ze heeft destijds de album Privet (2004) en 2 Much Is Not Enough (2006) gelanceerd, dan nog met volledige band. Hierop laat ze gasten warme, klassiek getinte popsongs, afgewisseld met triphop, jazz, neofolk, cabaret en lichte experimenten. De zoetgevooisde zang van Marynka, in het Engels, Frans en Russisch, vormt een oorstrelend middelpunt van dat alles. Uiterst gevarieerd en dikwijls geïnfecteerd met invloeden van oude Russische componisten. Ik ben toen ook eenmaal naar een geweldig live optreden van haar geweest in de Amsterdamse Sugar Factory. Na die tijd heb ik niets meer van haar vernomen.
Marynka is geboren en getogen in Moskou. Ze heeft er muziekcompositie, productie en dirigeren gestudeerd aan het Conservatorium van Moskou en later ook het Utrechts Conservatorium. Maar ook acteren en zingen aan GITIS (Moskou) en de Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten staan op haar studiemenu; je bent veelzijdig of je bent het niet. Inmiddels werkt en woont ze in Amsterdam. Vanaf 2015 focust ze zich meer op het componeren en het pianospelen, waarbij ze geïnspireerd is door de muzikale mystiek van de Russische componist Alexander Scriabin, die ook een heilige rol toedicht aan muziek. Marynka vindt dat muziek zinvol moet zijn op wat voor manier dan ook, maar tevens dat het meer spirituele en helende kracht heeft. Haar piano is niet gestemd op de standaardfrequentie van 440 Hertz, maar op 432. Dit wordt ook wel de “klank van het universum” of de “Ohm frequentie” genoemd, omdat veel mensen het als rustgevend en prettiger in het gehoor liggend ervaren.
Dat alles heeft ze meegenomen naar haar eerste solo piano album Red Moon, die ze geschreven heeft tijdens de langste maansverduistering van deze eeuw in de zomer van 2018. Is de titel ook meteen duidelijk. Of er inmiddels niet al meer dan genoeg pianoplaten zijn? Jazeker, maar toch verschijnen er nog altijd uitstekende werken, zoals ook die van Marynka. Haar muziek neemt je namelijk vanaf de eerste seconde mee en weet meermaals diepe snaren te raken. De 13 composities klinken eenvoudig, maar kennen behoorlijk wat diepgang en subtiele complexiteit. Het is eigenlijk net als je ergens veel kennis van hebt, je dit in simpele woorden uit kunt leggen. De muziek gaat van uiterst verstilde haast ambientachtige tot meer klaterende doch melancholische stukken. Ze gebruikt de stiltes mooi om de gedachten te vullen en nog wat inkleuring aan de luisteraar te laten. In de diverse tracks zelf wijzigt ze dikwijls op verfijnde wijze de koers, waardoor je ook steeds weer verrast wordt, zij het op een rustige manier. Het heeft wel wat weg van een verkwikkende regenbui, waarbij de druppels niet gelijkmatig vallen, variëren in dichtheid, snelheid en volume, maar wel één geheel vormen. Hoewel ze hier een eigen geluid naar buiten brengt, zullen liefhebbers van George Gurdjieff, Claude Debussy, Erik Satie, Nils Frahm, Ludovico Einaudi, Joep Beving en Steve Naïve er goed aan doen dit album een te beluisteren. Het is meditatief, contemplatief, troostvol, rustgevend en gewoonweg wonderschoon. In deze rare tijden, waar we voor elkaar en onszelf moeten zorgen, liever moeten zijn en verbinding moeten maken, levert Marynka een perfecte soundtrack om je aan op te trekken.