NNM is een serie waarin we nieuwe muziek van Nederlandse artiesten bespreken.
deNeuve – .be (cd, Blowpipe/ Sonic Rendezvous)
Als je al bijna 50 jaar met muziek bezig bent, dan doe je iets heel erg goed of ben je gewoonweg koppig en eigenwijs. En in het geval van André Bach en Mark Tegefoss (alias van Marc Honingh is het van alles wat, waarbij de zogeheten Ultra stroming (Nederlandse postpunk en artpunk-beweging) hen een flinke muzikale duw in de rug heeft gegeven. Vanaf 1981 brengen ze voor het eerst muziek naar buiten met de avant-gardistische post-punkband Tox Modell, snel gevolgd door de new wave act Tecnoville en het experimentele theatermuziek duo Det Wiehl. Middels die laatste incarnatie leer ik ze voor het eerst kennen. In 2011 komt daar gewoon nog een project bij, namelijk deNeuve. De output daarvan verschilt behoorlijk van elkaar, al lijkt de innovatieve elektronica, avontuurlijke en soms bevreemdende experimenten een soort rode draad te vormen. Maar ze hebben tevens industrial, cold wave, avant-garde, hip-hop, noise, plunderphonics en experimentele elektronische muziek allemaal op de menukaart staan.
Ze zijn als deNeuve nu terug met .be. Of ze hierbij daadwerkelijk verwijzen naar België weet ik niet, maar hun muziek bevat wel elementen die aansluiting vinden met de wave en EBM die je in de jaren 80 en 90 in met name Brussel kon horen, maar ook met de Amsterdamse Ultra-beweging. Uiteraard en haast overbodig om te melden, geven Bach en Tegefross hier een volkomen eigen en bovenal moderne draai aan, door het gebruik van originele samples, dub en speelse sounds. De beats en andere elektronische geluiden die ze genereren, lijken dikwijls van rubber te zijn gemaakt; heel elastisch, een beetje gedempt en ook enigszins surreëel. Alsof er een sluier over de realiteit is gelegd. Dat maakt van meet af aan dat je aan je boxen gekluisterd zit, want het is net zo wonderlijk als steengoed en meeslepend wat ze hier laten horen. En zo anders dan wat ik eerder gehoord heb. Wat dat betreft kan “.be” ook zo maar verwijzen naar het metaal beryllium, dat een beetje een vreemde eend in de bijt is onder de metalen: het heeft van de lichte metalen één van de hoogste smeltpunten, is niet magnetisch en bijzonder hard en komt in de natuur voor als verbinding in bijvoorbeeld halfedelstenen. Ook deNeuve laat allerlei bijzondere muzikale legeringen horen, die je echter wel snel doen smelten. Per luisterbeurt hoor je weer nieuwe geluiden; zo hoorde ik pas de derde keer ergens een koekoek tussendoor. Het is alsof Front 242, Yello, Cabaret Voltaire, People Like Us, Tuxedomoon en Test Dept in een blender zijn gestopt en vervolgens door een filter van The Residents zijn gehaald. Ze besluiten met een geweldige, nauwelijks te herkennen cover van Tecnoville uit 1983. Het zorgt voor een geweldige soundtrack voor deze verwarrende tijden. Dit is weliswaar echt een band van de buitencategorie, maar wel één die een heel groot podium verdient. Super.be cd!