[cd, Zeal/Konkurrent]
De Belgische zanger/gitarist Piet De Pessemier begint zijn muzikale leven in de rockband Monza, waarvan in 2001 de cd Van God Los verschijnt. Die band gaat daarna nog verder, maar zonder De Pessemier. Die maakt een paar jaar later een doorstart als de frontman van Krakow. Ze brengen een epee en 2 albums vol alternatieve rock uit die er mogen wezen en waarvan de laatste in 2009 is verschenen. Als je op hun site kijkt, staat er dat die groep nog altijd bestaat. De Pessemier vindt het ondertussen hoog tijd geworden voor een soloproject. Dit wordt Mad About Mountains, waarvan in 2012 het gelijknamige debuut verschijnt. De Pessemier brengt hierop sensitieve songs die op stemmige wijze zijn singer-songwritermuziek met Americana, altcountry en langzame post-rock combineert. Hij speelt hierop vrijwel alles, maar krijgt rugdekking van gasten op zang, viool, piano, lapsteel, banjo en drums. Hiermee maakt hij heerlijk herfstige liedjes, die oprecht zijn en recht uit het leven gegrepen zijn. Een wonderschoon, indringend debuut dat lastig te overtreffen zal zijn.
De lat hoger leggen lijkt voor Piet De Pessemier (zang, gitaar, harmonica) echter geen enkel probleem getuige zijn tweede album Harlaz. Hij heeft het soloproject tot band omgedoopt. Enkele gasten van zijn debuut completeren nu de groep, te weten Davy Jansen (lapsteel, pedalsteel, gitaar, harmonica, zang), Stijn Persoons (drums) en Myrthe Luyten (gitaar, zang) van Astronaute. Tevens is de gastenlijst een indrukwekkende te noemen met gitarist Gianni Marzo (Isbells, Marble Sounds, Astronaute), trompettist Gerd Van Mulders (Headphone, Marble Sounds), trombonist Stijn Cools, pianist/organist Joshua R. Gebroers (bassist van Bearskin, Astronaute), zangeres Ciska Vanhoyland (Mon-o-Phone) en last but not least zangeres Chantal Acda (Chacda, Sleepingdog, Stasola, i-H8 Camera, True Bypass, Isbells). Het is al indrukwekkend voor de muziek is begonnen. Maar ook die is dik in orde. Het is nog altijd een amalgaam aan stijlen, om precies te zijn van Americana, altcountry, singer-songwritermuziek, indierock en folkrock. De groep brengt in feite twee werelden op fraaie wijze bij elkaar. Ten eerste die van Crosby, Stills, Nash & Young ten tijde van hun klassieker Déjà Vu (1970) en Neil Young met diens onovertroffen Harvest (1972); luister alleen maar eens naar de titelsong! Deze wereld van weleer weten ze te plaatsen in het heden en te koppelen aan moderne referenties die door de gevarieerde aanpak ergens landen tussen Sunday Bell Ringers, Templo Diez, Matt Bauer, Friends Of Dean Martinez, Marble Sounds, Band Of Horses en Low. Die laatst genoemde alleen al door het overrompelende “Hurts”. Maar ook de rest is van hoog niveau. Ook al grijpt Mad About Mountain breder om zich heen, de songs behouden hun melancholische, intieme karakter. Dit komt mede doordat de teksten altijd nog over onderwerpen gaan die dichtbij zichzelf liggen. De schijnbaar moeilijk te nemen horde van een tweede album nemen ze als volleerde atleten op soepele en wonderschone wijze.
door Jan Willem Broek