[lp/digitaal, Daptone Records/Five Roses]
Je hoeft niet per se nieuwe ingrediënten te brengen om indruk te kunnen maken. Een eigen aanpak kan soms voldoende zijn. Dat is zeker het geval bij het in 2011 opgerichte Los Hacheros, hetgeen Spaans is voor houthakkers. De band bestaat uit Hector “Papote” Jimenez (zang, conga’s), Itai Kriss (fluit, percussie), Eddie Venegas (viool, trombone), William Ash (bas) en Jacob Plasse (tres gitaar). Ondanks de vele bijzondere namen, komt de groep gewoon uit New York.
Als je het debuut Pilon hoort, vermoed je eerder een groep Latijns-Amerikanen. Ze brengen een dynamische mix van jazz, Latin, salsa, Afro-Cubaanse muziek, funk en soul. Niets nieuws onder de zon zou je kunnen stellen. Echter de aanpak van deze heren is zo puur, oprecht en tevens door die tres gitaar lekker psychedelisch, dat je gewoonweg gegrepen wordt. De rauwe Spaanstalige zang van Jimenez is een lust voor het oor en alleen hij al weet je gewillig mee te slepen. Door de uptempo muziek, vermoed je in eerste instantie een vrolijk nachtclubbandje, maar dat is schijn. Je voelt het echte leven in alle facetten voorbijkomen. Nog een ander aspect dat deze muziek zo bijzonder maakt is dat je het in geen tijd kunt plaatsen; het kan jaren 50 maar ook nu zijn. Tijdloos heet dat dan. Dit komt waarschijnlijk onder meer doordat ze alles rechtstreeks zonder effecten of gepiel achteraf hebben opgenomen. Al met al krijg je een wilde kruisbestuiving van Manu Chao, Conjunto Libre, Ray Baretto, João Gilberto, The Gipsy Kings en Arsenio Rodrigues. Het brengt wel de warmte die we momenteel buiten missen. Een bijzondere lekkernij door gewoon te doen.
door Jan Willem Broek