[cd, Miasmah/Baked Goods]
Bij het fantastische, anders kan ik het niet omschrijven, label Miasmah duiken de meest interessante acts op die allen in de neoklassiek met elektronica hoek zitten. Toch is geen van de labelgenoten gelijk aan elkaar. Labelbaas Erik Skodvin, zelf ook een begenadigd muzikant in Deaf Center en Svarte Greiner, heeft een uitstekende neus om nieuw talent aan te boren uit heel Europa. Encre (Frankrijk), Jasper TX (Zweden), Jacaszek (Polen), Gultskra Artikler (Rusland), Greg Haines (Engeland, nu Duitsland) , Elegi (Noorwegen) en oké één Amerikaan, met dan weer de Italiaanse naam Rafael Anton Irisarri. De crème de la crème van de nieuwe generatie experimentele melancholici. Nu is er de Belg Pepijn Caudron bij, die zich als muzikant liever Kreng noemt. Hij heeft, na jaren al voor diverse producties muziek te hebben gemaakt, zijn debuut L’Autospie Phénoménale De Dieu uitgebracht. Het Antwerpse project heeft zich ontwikkeld van een ruwe sampleband pur sang waar freejazz, improvisaties, elektronica, modern klassiek en veldopnames elkaar ontmoeten tot een meer filmische variant daarvan, die zich al voor diverse theaterproducties heeft geleend. Het is resultaat omvat een beklemmende, tot de verbeelding sprekende en steeds variërende mix van jazz, veldopnames, drones, dark ambient, modern klassiek en elektronica. De ene keer meer de klassieke kant op en op andere momenten meer de duistere experimentele hoek in. Door de muziek klinken ook geluiden van een piano, trompet, tribaal roffelende percussie en prachtige vocale effecten. De stemmen zijn dikwijls spookachtig en lijken uit een ver verleden te komen, terwijl er daarnaast ook sopraanstemmen te horen zijn die vanuit de diepe oceaan naar de oppervlakte lijken te borrelen. Het geluid heeft een enorme impact, het knijpt je samen, jaagt angst aan, zet je op de punt van je stoel, sleurt je mee op een bloedstollende trip en gooit je dan nietsvermoedend in een weldadig bad van onaardse, ongrijpbare schoonheid. Van spookhuis tot theaterzaal, Kreng doet het allemaal. De band heeft een totaal eigen geluid, maar om een indruk te krijgen moet je denken aan een fijn versneden en steeds afwisselende stamppot denken van The Caretaker, Amon Tobin, Tied + Tickled Trio, Xela, Jasper TX, Human Greed, Omala, Bohren & Der Club Of Gore, Deathprod, Elegi, Gultskra Artikler, Library Tapes, Peter Broderick, Murcof, György Ligeti, Henryk Górecki en Arvo Pärt. Een meesterlijk en fenomenaal debuut!
MP3’s:
Miranda’s Onrustige Slaap
Mythobarbital
Caliban
Na De Sex / Meisje In Auto / In De Berm – Part 3 / Electra / Mythobarbital
door Jan Willem Broek