Kinski – Down Below It’s Chaos
[cd, Sub Pop/Konkurrent]
Sommige bands maken meteen al hun beste plaat en sommige bands groeien nog met hun discografie mee. Kinski behoort tot die laatste categorie. Het recept van de band is doorgaans vette zeventiger jaren rock, die ze afwisselen en mengen met soundscapes, experimenten en zinderende noise. En dat alles instrumentaal. Op hun alweer zevende release (inclusief een split met Acid Mothers Temple) Down Below It’s Chaos trekken ze die lijn gewoon weer verder door. Met hun allerverslindende gitaarmuren weten ze te imponeren. Daar tussenin tonen ze ook over een hoop subtiliteit te beschikken, hoewel ze vaak snel weer overgaan tot experimenteren of het tempo weer omhoog gooien om de volgende muur te bouwen. Ze leuken hun muziek ook op met psychedelische elementen, die vooral afkomstig zijn van gitarist, toetsenist en tevens fluitist Matthew Reid-Schwartz. Geheel onverwacht begint gitarist Chris Martin (niet te verwarren met die van Coldplay) te zingen. Het viertal, dat verder gecompleteerd wordt door bassiste Lucy Atkinson en drummer Barrett Wilke, toont daarmee weer eens aan zich nog steeds verder te willen ontwikkelen. Het is een mooie afwisseling op de overheersende instrumentale stukken. De productie is in stevige en vooral goede handen van Randall Dunn (Sunn0))), Eart, Boris). Het geluid van Kinski kan je ergens tussen Sugar, Sonic Youth, Black Sabbath, Masters Of Reality, Acid Mothers Temple, Tool en Oneida in plaatsen. Ik ben zeer benieuwd hoe dit zich in de toekomst gaat ontwikkelen, maar Kinski levert nu alvast een uitstekend werk af.
MP3:
door Jan Willem Broek