Elk jaar worden er retrospectieve stellingen gedaan over de kwaliteit van het muziekjaar maar eigenlijk is elk jaar even goed of slecht. En er is altijd nog genoeg oud materiaal om uit te zoeken als het wat minder gaat met het nieuwe werk. Dan nog, ik heb het gevoel tijd te kort om alles wat ik wil horen ook aandacht te geven. Blij dus dat ik Subjectivist ben en geen objectief oordeel hoef te geven, voor mij was er in ieder geval weer genoeg te beleven, ook in 2011.
Dit jaar ga ik eens aftellen, om te beginnen de mooiste (her)uitgaves oudere muziek:
Kourosh Yaghmaei Back From The Brink: Pre-Revolution Psychedelic Rock from Iran, 1972-1979
Erkin Koray Meçhul: Singles & Rarities
Prachtig uitgegeven door Now Again, met linernotes van de Iraanse rockzanger zelf. Op het eerste gehoor misschien niet zo spectaculair als sommige Turkse rock maar het gaat echt onder je huid zitten. Over Turkse rock gesproken, de Sublime Frequencies collectie is de eerste waar 'Erkin Baba' zelf bij betrokken was en alleen daarom al essentieel. Maar de muziek ook, want het is vooral niet eerder uitgebracht materiaal, dus een aanvulling op wat er al is.
Life Is Dance!: Plugged-in Sounds of Wonder at the Pakistani picture House
Bollywood Bloodbath: Pre-vamped Vintage Horror Hindi Horror from the Desi-Dracula Music Cabinet
De tweede collectie Lollywood (de L van Lahore, Pakistan). Net zo goed als de eerste, Nahid Akhtar en Noor Jehan klinken wat zwoeler dan Asha en Lata en de muziek is een tikje wilder dan ze in Bollywood deden. Over Bollywood gesproken, ook van Finders Keepers is het 'bloedbad', een prachtige collectie disco uit Indiase horrorfilms (vrijzinnig opgevat want dat zijn er niet zo heel veel).
Amelia Cuni & Werner Durand Already Awake In The Night
Eyvind Kang & Jessika Kenney Aestuarium
Muziek uit andere tijden of zelfs dimensies: dhrupad meets minimal electronica van Cuni/Durand en oude muziek met modern experiment van Kang/Kenney. Beide prachtige damesstemmen met stemmige begeleiding van de heren. 1 februari Kang en Kenney in Worm, Rotterdam (met Phurpa), ik kijk ernaar uit!
Eliane Radigue Geelriandre/Arthesis
Eleh Intuitive Synthesis/Floating Frequencies
Transamorem – Transmortem is mooi en staat in opvallend veel lijstjes maar ik vind Geelriandre (1979) en Arthesis (1973) veel relevantere stukken die reeds lang out-of-print waren (en wellicht snel weer want de oplage van Senufo Editions is ook beperkt tot 400). Het Eleh materiaal was ook eerder verkrijgbaar maar alleen op vinyl. De cd-versie is zeer welkom en bovendien aangepast aan het medium.
Anathema Falling Deeper
Dromerige herbewerkingen van het vroege materiaal uit de death/doomdagen. Hemels!
De afdeling bubbling under
Pillar Of Winds van Preterite is een intens duister neo-middeleeuws werkje, denk aan de Menace Ruine maar minder lawaaiïg. Emarosa bracht het eerste (titelloze) screamo-album uit wat ik toch regelmatig draai, niet in het minst door de sterke vocalen van Jonny Craig. Oude rotten van Autopsy reuneerde en hun Macabre Eternal is gewoon helemaal zo als het hoort. Illud Divinum Insanus van Morbid Angel was even schrikken maar hoewel Radikult nooit mijn favoriete song zal worden (zelfs daar is het sologedeelte behoorlijk badass) is het toch een uitstekend album die toch echt meer old-schoolers zou moeten bekoren. Het is écht Vincent-era Morbid Angel. Maar too extreme? Mwoah, dan zijn Witchrist (Beheaded Ouroboros) en zelfs het verguisde Liturgy (Aesthethica) toch wel een tikkie heftiger. "Nobody escapes this album unpunished", zei Fenriz (Darkthrone) eens over Repulsion, dat geldt ook voor Bones' titelloze debuut. Opeth schudde zijn extreme veren juist af op het zeer melodieuze maar ook erg mooie Heritage. Ook lekker mellow prog kwam in de vorm van A Scarcity Of Miracles van Jakszyk, Fripp & Collins, volgens Fripp het predikaat ProjeKct waardig en wie ben ik om hem tegen te spreken. The Unthanks deden een adembenemende versie van King Crimsons Starless trouwens. Dat album (Last) is ook heel fraai. Preslava (Как Ти Стои) en bizarre verschijning Azis (Гадна Порода) brachten allebei uitstekende chalga/pop-folk albums uit. Hoewel ik veel hiphop draai toch betrekkelijk weinig spectaculairs gehoord, niet van dit jaar anyway, of het moet Selfstudy van Declaime zijn, maar dat komt vooral door zijn liefje, producer Georgia Anne Muldrow. Of Benny Sings, maar zijn album ART is fijne en vooral vriendelijke pop/soul. Speciale vermelding voor Inimă sălbatică en Jah6, hun respektievelijke Roemeense bulldozergypsypop en reggae-meets-levenslied zijn niet revolutionair, maar heerlijk pretentieloos multicultureel succes en heel goed voor je humeur.
Concerten die de moeite waard waren
In willekeurige volgorde: Alcest in Tilburg, Mənsum İbrahimov in Utrecht, The Devil's Blood in Keulen, Primordial in Baile Átha Cliath (Dublin), Virus in Arnhem en Keiji Haino met Oren Ambarchi en Stephen O'Malley in Amsterdam.
De top 15!
15 Negative Plane Stained Glass Revelations
Die Welcome To Hell-achtige galm de hun vorige album zo'n lekkere oldschoolvibe gaf is gebleven maar iets minder chaos en meer klokken en orgels weten ze er wat meer afwisseling in te krijgen.
14 Redemption This Mortal Coil + Arch/Matheos Sympathetic Resonance
Fates Warningleden Jim Matheos en Ray Alder hebben dit jaar hun eigen ding zodanig gedaan dat je het moederschip niet eens mist. John Arch (de originele Fates Warningzanger) zingt nog als een jonge god en zorgt voor het gevoel van de good old days hoewel de rest hedendaags klinkt. Zijn opvolger Alder moet harder opboksen tegen het geweld op de nieuwe Redemption album, maar uiteindelijk winnen emotie en songs het toch van de instrumentale agressie.
13 Eefje De Visser De Koek
Eefje heeft om te beginnen een prachtige stem. De muziek lijkt op het eerste gehoor wat meisje-met-gitaar maar er is meer, zoals de strijkers en het gebruik van hemelse galm in In Het Gras tot meer uitgebreide arrangement zoals in Afdwaalt.
12 Shining VII: Född Forlörare
Fascinerend, aan de ene kant de abjecte persoonlijkheid van Kvarforth en zijn gitzwarte boodschap maar aan de andere kant die melancholieke, uitstekend geschreven en uitgevoerde metal die toch een groot publiek zou kunnen bereiken. Het met Zweedse popster Nordman gezongen Tillsammans Är Vi Allt heeft hitpotentieel.
11 Virus The Agent That Shapes The Desert
Virus is het geesteskind van Czral, ooit drummer bij Cadaver (Inc.) en Dødheimsgard. Inmiddels bijna gerevalideerd van een zwaar ongeluk moet hij zich beperken tot gitaar, zoals hij ook al deed bij Ved Buens Ende, en zang. De muziek van Virus heeft niks met black metal te maken echter, maar eerder met Voïvod en Scott Walker. Volstrekt uniek.
10 May Roosevelt Haunted
Theremin is een geweldig instrument en het belangrijkste instrument op Haunted. Roosevelt speelt echter acht Griekse volksdansen en dat was nog niet eerder vertoond.
9 Jassi Siddhu Singing Between The Lines
Supervette bhangra met een prettige balans tussen traditioneel en modern, maar ook analoge instrumenten en computerklanken.
8 Steve Roden Proximities
Veertig minuten trekken klanken als wolken aan je voorbij. Zeer rustgevend, helemaal zen maar verre van new age.
7 Peste Noire L'ordure à l'état Pur
La sale Famine de Valfunde is een bijzondere geval en zijn band is ook een bijzondere vorm van black metal. Bizar en lomp maar ook intelligent en goed doordacht.
6 Hexvessel Dawnbearer
Mat “Kvohst” McNerney zong eerder bij <code> en Dødheimsgard, maar zijn eigen bandje is grotendeels akoestisch en meer een soort occulte folk.
5 Vektor Outer Isolation
Weer Voïvod, maar nu een superstrak technothrash jasje. Oldschool maar niet oubollig. Precisiewerk maar ook gemeen en agressief, niet in het minst door de smerige strot van zanger/gitarist David Disanto.
4 Eleanoora Rosenholm Hyväile minua pimeä tähti
Donkerder en epischer dan hun vorige album, maar nog altijd origineel, prachig melancholisch en sfeervol. Kippenvel bij onderstaand nummer bijvoorbeeld.
3 The Devil's Blood The Thousandfold Epicentre
Meer zelfvertrouwen, meer gevarieerd en ambitieuzer, hoewel bandleider Selim ook geen idee heeft wat de duivel hem nog meer zal influisteren. Voorlopig kan je wel toe met dit epische werkstuk met een geweldig boekwerk, het best vanaf vinyl dus.
2 Mənsum İbrahimov Yana-yana Kül Oldum
Een echte Azerbeidzjaanse cd, met een Engelse bio van Google translations. Grappig, maar de muziek is goddelijk geïnspiereerd, adembenemend. Luister bijvoorbeeld eens naar de acceleratie aan het eind van Axtararsınız, pure metal.
1 Myrath Tales of the Sands
Tja, mix Arabische pop met prog metal, appeltje-eitje, dan ben ik al snel verkocht. Razende riffs, gierende vocalen en ondanks problemen als avondklokken in thuisland Tunesië die roet in het eten dreigden te gooien retestrakke strijkersarrangementen, het klopt gewoon helemaal op Tales Of The Sands.