Vanaf zijn gouden stoeltje waarschuwt Paus Franciscus voor buitensporig kapitalisme. Gelukkig zijn wij slechts gematigd kapitalistisch, zoals wederom blijkt uit onze lijstjes uit het:
We luisterden naar: Les Colettes, Hammock, Hunt, Kronos Quartet plays music by Bryce Dessner, Olan Mill, Pelt Part Wild Gate, Christina Carter, V/A – Longing for the Past: The 78 rpm Era in Southeast Asia, Jhené Aiko en مايك ماسي.
Les Colettes – Children (mcd, Les Colettes)
Luister Online bij iTunes:
Children (albumsnippers)
Hammock – Oblivion Hymns (cd, Hammock Music)
Het Amerikaanse tweetal Marc Byrd en Andrew Thompson is al jaren verantwoordelijk voor de betere en bovenal dromerige combinatie van ambient, shoegaze en post-rock. Op hun zevende album voegen ze er ook duidelijk een neoklassieke factor aan toe met de strijkers van het Love Sponge Quartet en een kinderkoor. Het levert wederom muziek op die je meeneemt op een droomreis langs herfstige en ijzige landschappen. Ze leveren een constant droomgeluid op, alsof er een nieuwe bron vol prachtige symfonieën is aangeboord. De heren zorgen voor kippenvel, diepgang en de nodige dramatiek. Liefhebbers van Yellow, Stars Of The Lid, Olan Mill, Helios, Carta, July Skies en Slowdive kunnen hier hun hart ophalen. Omdat alles van een gelijkmatig niveau is, loert eenvormigheid om de hoek. De ware melancholicus zal er echter genoeg kippenvel opwekkende schoonheid in weten te ontdekken. Adembenemende pracht!
Hunt – Dark Come Sooner (cd, Kning Disk)
Dat Zweedse Kning Disk label blijft heerlijk onvoorspelbaar en brengt in allerlei genres fraaie releases uit. Nu komen ze met dit Zweedse viertal, dat postrock maakt maar dan wel versneden met wave en droompop. Dat laatste komt met name door de prachtige zang van Susanna Brandin (tevens gitaar). Ze krijgt rugdekking van Hillevi Duus (bas), Jakob Enlund (drums) en Johanna Hellqvist (gitaar). Zware bassen over heldere, bitterzoete melodielijnen, her en der flink opgeschuurd met de gitaren en altijd opgeleukt met die prachtzang. Dat levert een heerlijk meeslepend herfstgeluid op, tussen Trespassers William, Red House Painters en Explosions In The Sky. Erg fijne aanwinst deze groep!
Kronos Quartet plays music by Bryce Dessner – Aheym (cd, Anti)
Het Kronos Quartet is altijd in voor een experiment. Of het nu folkartiesten betreft of componisten uit andere hoeken maakt hen niet zoveel uit. Dit maal gaan ze aan de haal met de composities van gitarist Bryce Dessner. Hoewel iedereen deze artiest in één adem noemt met The National, is Bryce tevens verantwoordelijk voor het folkgeoriënteerde neoklassieke ensemble Clogs. Dus de combinatie tussen deze twee is eigenlijk een heel natuurlijke. Dat pakt dan ook op wonderschone wijze uit. De violen, cel
lo en altviool van het Kronos Quartet passen als een comfortabele jas om de composities van Dessner. In 1 van de vier composities is Sufjan Stevens te horen op zang. Het is een geweldige samensmelting van verschillende werelden geworden. Klassiek getinte muziek voor de avontuurlijke popliefhebber. Zinderende, minimale pracht!
Olan Mill – Hiraeth (cd, Preservation)
De vierde worp van Alex Smalley (productie, arrangementen, gitaar, veldopnames) en de zijnen bevat net als voorgangers wonderschone neoklassiek met ambient en duistere elementen. Mike Jessop, Alex Lucas, Simon Bainton en Katie English (Isnaj Dui) op viool, piano, pijporgel, zang en fluit. Dat wordt met enige regelmaat weer aangevuld met de hemelse sopraanstem van Patricia Boynton, die er op spookachtige wijze doorheen zingt. De albumtitel is Wels voor extreme heimwee of verlangen. Wellicht dat de composities daarom allemaal op één droefgeestig niveau zitten. Heel mooi, maar het geeft een beetje het gevoel of je naar één lange track luistert. Toch is het een album van hoog niveau en maakt de derde, middelste track “Cultivator”, alles in één klap helemaal goed. Voor fans van Stars Of The Lid, Deaf Center, Bersarin Quartett en A Winged Victory For The Sullen.
Pelt Part Wild Gate – Hung On Sunday(lp, Mie Music, 2013)
Wat krijg je als je drie van de meeste relevante drone en folk acts van de laatste paar jaar bij elkaar brengt? Juist ja, een plaat met een uurtje gamelan improvisatie. Pelt Part Wild Gate bestaat zoals de naam doet vermoeden uit leden van Pelt, Part Wild Horses Mane on Both Sides en Gate (Michael Morley, ook bekend van The Dead C). Drie continenten samen op een podium dus, want deze plaat werd opgenomen tijdens het Tusk festival in 2012. Het optreden bracht een heus orkest dat met allerhande vooral Indonesische percussie instrumenten een vreemde, geestverruimende instrumentale set neerzette. Door te variëren in tempo en intensiteit blijft dit maar boeien, en dat is nog afgezien van de prachtige melodieën dit deze traditionele muziek kan voortbrengen.
Christina Carter – Four Woman’s Quartet(boek + 3” cdr, Wist Records, 2013)
Wist Records is aan het elfde deel toe van zijn book-series, een concept dat kleine, kunstig vormgegeven boeken samenbrengt met een fascinerende soundtrack. Ditmaal hebben we een verzameling van vier korte verhalen van Jean Rhys in handen, waarvan ik moet toegeven dat ik ze nog niet heb gelezen. Het ging mij in de eerste instantie om de muziek dat op de 3” cdr staat, achterin het boek. Christina Carter kennen we natuurlijk van Charalambides doch ook solo maakt ze prachtige, dromerige soundscapes met hemelse zang en eindeloos echoënde akoestische gitaren. Hoe ik in 22 minuten het boek moet uitlezen weet ik nog niet, maar ik ga er met de repeat knop binnen handbereik met een gerust hart aan beginnen.
Longing for the Past: The 78 rpm Era in Southeast Asia
Vọ cổng is een Vietnamees muziekgenre en de term laat zich vertalen als de titel van deze collectie 78-toerenplaten. 272 pagina’s vol met mooie plaatjes en uitgebreide toelichting in een hardcover boek en een heavy duty slipcase, de verpakking is werkelijk fantastisch. In deze vierdubbele CD zit een hele hoop liefde die je niet vaak meer ziet in het medium. Er is ook nog muziek natuurlijk, uit andere tijden en andere streken. Het geluid is netjes gerestaureerd dus het klinkt vaak geweldig, helder maar niet kraak- natuurlijk, het zijn tenslotte oude bakelieten platen. De klanken zijn in ieder geval bijzonder, zo wordt veel ervan om allerlei redenen vaak niet meer gemaakt in Vietnam, Laos, Maleisië, enz. Erg mooi allemaal en het is het stevige prijskaartje meer dan waard!
Jhené Aiko Sail Out
Voor het volledige album komt, na de prettige mixtape Sailing Soul(s), eerst nog een EP’tje. Het recept wordt gehandhaafd: bedwelmde R’n’B met veel gastraps van bijvoorbeeld Kendrick Lamar. Voor wat, hoort wat, want Jhené was al veel te horen op platen van die jongens. Met een stevige wietwalm in de zeilen vaart ze in ieder geval lekker door.
مايك ماسي يازمان
De blurb deed een vermoeden rijzen een soort Arabische Jamie Cullum te horen te krijgen maar het is beter dan dat, veel beter. De mix van pop, jazz, barok en Arabische traditie is wat glad en zoet, maar de stem van Mike Massy is prachtig, als fluweel zelfs. De Arabische toonladders geven het net een draai die mij erg goed bevalt. Alleen het wat anthemische lied بيروت (Beiroet) gaat met net wat te ver. Maar daar staan weer prachige ballads als مين يللي قال (Wie zegt dat) en over het geheel genomen is het gewoon een wat romantisch maar heel prettig album.