De eerste Kennedy die aan een natuurlijke dood overlijdt is behoorlijk teleurstellend. Alsof je de Dead Kennedys hoort met een nieuwe zanger. Daarnaast wensen wij voetballer Witsels veel “hals- und beinbruch” toe, zoals de Duitsers dat zo mooi plachten te zeggen. Springlevend, ononderbroken en authentiek zijn wel onze lijstjes uit het:
We luisterden naar: Jack Peñate, De Kift, Koby Israelite, Clouwbeck, Ólafur Arnalds, Lonely London Lad, The Field, The Mars Volta, Io’n, Iva Nova, Najma Akhtar & Gary Lucas en Climax Golden Twin. En keken naar: Fanny And Alexander, Diner en een walgelijke tackle.
Jack Peñate – Everything is New (Cd)
Na enthousiaste verhalen zelf maar eens uitgecheckt, en ja hoor, heerlijk onbezorgde en aanstekelijke zomerdeuntjes die naar soul, disco en pop neigen. Maar het is niet alleen maar onbezorgd blij zijn. ‘Every Glance’ is een ernstige, melancholieke terugblik op mooie tijden, die de platte disco van ‘So Near’ meteen doet vergeten. De mooiste verrassing staat aan het eind, ‘Body Down’, een murder ballad waar Nick Cave een moord voor zou doen.
De Kift deed/doet Manu Chao en Franz Ferdinand
In de laatste Tchongcast kwam een cover voorbij van Manu Chao’s ‘Me Gustas Tu’, die vrij hilarisch is. Serieuzer is ‘Liefde en Puin’ dat teruggrijpt naar tijden van het debuut ‘Yverzucht’.Te beluisteren op de Myspace-pagina van de band.
Fanny and Alexander (film, Ingmar Bergman)
Mijn eerste Bergman. Gaandeweg lijkt het een somber, grauw en cynisch gebeuren te worden, maar dan volgt er toch onverwacht een vreemde omslag. Met name de scènes in het mysterieuze, labyrintische huis vol snuisterijen en poppen zijn erg mooi. Ik wil meer Bergman zien.
Koby Israelite – King Papaya (cd, Circus Mayhem)
Vorige week heb ik het al gehad over de nieuwe cd Is He Listening? van de multi-instrumentalist Koby, maar eerder dit jaar heeft hij al King Papaya afgeleverd. Deze is enkel te koop via het label. Het is de muziek bij een verhaal en misschien zijn beste album tot nu toe. De pakkende progrock voert hier de boventoon, maar wordt wel zoals gewoonlijk aangevuld met punk, noise, klezmer, jazz, metal en Balkan muziek. Daarbij komen de sterke ritmes en wendingen, de fraaie zang en prettig gestoorde elementen. Koby doet dat alles hier op sublieme wijze, waardoor er weer een geniaal, gevarieerd album van zijn hand is gekomen.
Luister Online bij Myspace
King Papaya medley / Peardition Girls
Clouwbeck– Wolfrahm(cd, Sustain Release/Shining Day)
Dit is één van de vele incarnaties van Richard Skelton. Hij laat hier weer een fraaie combinatie horen van strijkers, drones en ambient. Zijn aangrijpende geluid gaat door merg en been, maar weet je tegelijk te omarmen. Desolaat melancholische pracht.
Luister Online:
Gossan
Ólafur Arnalds– Found Songs(cd, Erased Tapes)
Nieuwe mini van de IJslandse melancholicus Arnalds. De zeven nummers duren bij elkaar rond de 20 minuten. Maar oh oh oh wat zijn die composities weer wonderschoon. Hij heeft de elektronica van zijn vorige releases bijna allemaal in de kast gezet en is akoestisch verder gegaan. Zijn adembenemende, droefgeestige pianostukken en dit keer uiterst subtiele elektronica worden door 2 gasten aangevuld met viool- en cellomuziek. Het is van een onaardse, filmische pracht gehuld in onversneden melancholie. Balmorhea, Peter Broderick, Jóhann Jóhannsson, Dakota Suite en Sylvain Chauveau, dat soort werk zeg maar. Puur kippenvel!
Link naar MP3’s:
Found Songs
Lonely London Lad– Lonely London Lad(2cd, Lonely London Lad)
Een nieuwe band uit Engeland, die maar meteen met een dubbele cd debuteren. De band wordt gevormd door multi-instrumentalist Billy Fuller (die ook vaak met Robert Plant toert), de gitaarvirtuoos Johnny rK en de frontman/zamger Robert Savage, die volgens de website privé-eilanden heeft verkocht om zijn muziek onafhankelijk (independent) te houden. Hij en de zijnen hebben in ieder geval 25 songs gemaakt die je op z’n minst opvallend kunt noemen. Wars van elke hype, maar een verzameling aan elementen van de afgelopen 25 jaar om er een eigen artrock cocktail van te brouwen. Ze noemen het wel “aristocrats on acid”, een niet eens zo vreemde naam voor deze mix van wave, rock, avant-garde, dub en (anti)pop. De veelal bevreemdende muziek die hoofdzakelijk uit zang, gitaar en uiteenlopende elektronica bestaat heeft wel wat weg van een kruisbestuiving van Virgin Prunes, Tuxedomoon, The Doors, David Bowie, PIL, Stereolab, The Style Council, Cure, Moby en Patrick Wolf. Het is verrassend, fris, mysterieus, pakkend en een beetje raar. Een onverwachte traktatie.
Luister Online:
Lonely London Lad
The Field– Yesterday And Today(cd, Kompakt)
De vorige cd van de Zweed Axel Willner, ofwel The Field, heb ik uiteindelijk toch laten liggen. Ik kon er nooit helemaal inkomen, hoewel het album vol intelligente minimale techno, triphop, ambient en trance in eerste instantie de nieuwsgierigheid wel wekt. Totaal anders is dat bij opvolger Yesterday And Today, waar het meteen goed voelt. Aangevuld met een vijftal muzikanten, waaronder de Battles-drummer John Stanier, weet hij zijn met Gas verwante techno beter aan de man te brengen. Het is meer organisch, spannender en gevarieerder. Composities vol complexe ritmes, maar ook sfeervolle stukken. Zo is de (enige) hit van The Korgis, “Everybody’s Got To Learn Sometime, omgetoverd tot een duister dampende en trippende lekkernij. Met 7 minuten is dat overigens het kortste nummer van de cd. De overige 5 (nog) lange(re) tracks weten je volledig te hypnotiseren met hun zuigende, repeterende toverpracht. Toekomstmuziek van vandaag en gisteren.
Luister Online:
Yesterday And Today
The Mars Volta– Octahedron(cd, Mercury)
Dat Omar Rodriguez-Lopez gezien zijn stroom aan soloplaten nog tijd heeft voor The Mars Volta is bewonderenswaardig. Dat hij samen met Cedric Bixler Zavala keer op keer geweldige albums weet te maken eveneens. Er zijn mensen die de band haten en mensen die het helemaal geweldig vinden, maar niet veel er tussenin. Kritiek is nog wel eens dat het te chaotisch, hectisch is. En je moet natuurlijk tegen die heliumachtige Smurfenstem kunnen. Met dit nieuwe album zouden ze wel eens meer naar het midden van de haters en de liefhebbers kunnen schuiven, want het album is zeker voor hun doen erg rustig. Toch bevat het nog alle fijne en bovenal fascinerende Mars Volta ingrediënten. Dus ook hun vijfde album is weer ijzersterk te noemen.
Luister Online bij Myspace
Since We’ve Been Wrong / Teflon / Cotopaxi
Io’n– Paris-Passay(cd, Down-Tempo)
Bij onbekende bands kan het wel eens een jaartje duren voor ze eindelijk mijn deurmat bereiken, maar het was het niet weten waard zal ik maar zeggen. Io’n is een Franse elektroband die met strijkers, bassen, drums, piano, koren en prachtige zang hun geluid vormgeven. Hierbij variëren ze behoorlijk met ritmes, tempo’s en genres. Dan komen ze uit op trip hop, dub, elektro, down tempo, klassiek, elektro-akoestische muziek en een vleugje wereldmuziek. Het heeft wel wat weg van een bloedmooie hybride van Portishead, Miss Trip, Orange Blossom, Craig Armstrong, Cocteau Twins, Amon Tobin, Von Magnet en Lamb. Een dikke vette aanrader!
Luister Online:
Nokomos / For A Woman(in de playerT)
Paris-Passay(in de playerT kun je alles horen)
Iva Nova – Iva Nova (cd, Forpost)
Iva Nova – Chemodan (cd, Geometriya)
Wel van gehoord, maar nu pas gevonden. De Russische band Iva Nova start in 2002 met vijf dames. In 2003 levert dat het gelijknamige, nog redelijk rauwe debuut op. Drie jaar later zijn ze al met zeven vrouwen, op plaat dan, waaruit de cd Chemodan voortvloeit. Op de diverse Europese podia groeien ze uit tot graag geziene gasten door hun wervelende shows. De grote vrouwenband maakt een beklijvende, veelal uptempo mix van folk, punk, rock, ska en lichte experimenten. De combinatie van accordeon en harde gitaren gaan ook prima samen. De zang is pakkend en fel, maar kan soms ook heel gevoelig uit de hoek komen. Erg leuke band! Hieronder kan je wat beluisteren, hoewel ze niet de meest representatieve songs erop hebben gezet. Bekijk ook zeker de youtube filmpjes aldaar!
Luister Online bij Myspace
Poor Boy / The Which / The Young Girl / Forgive Me / The Ivy
Diner (Levinson)
Een man van de eighties en very early nineties, die Levinson. Naast het bekende Rain Man won ie ook met Bugsy (nooit van gehoord) een Oscar voor beste film. Pechtold hield 't in Zomergasten op Wag The Dog, maar ik keek Levinson's meest persoonlijke film, zijn regie-debuut Diner. (Getipt door Olaf) Diner is een echte vriendenfilm vol boefjesstreken en belangrijke zaken als poolen en platencollecties. "Fuck mature!" De meisjes blijven soms letterlijk buiten beeld. Het gezicht van een huwelijkskandidate die klaarblijkelijk zonder morren een bloedserieuze American Football-quiz ondergaat krijgen we niet eens te zien. Diner is een upper-class-film en dat is, moge wel duidelijk zijn na Whit Stillman, veel leuker dan armoede-drama's. Deze gasten hebben in het restaurantje tenminste tijd om eindeloos te lullen over de meest onbelangrijke zaken. Of je een stukkie sandwich van de ander mag, bijvoorbeeld. Alleen Mickey Rourke, verslaafd aan al dan niet bizarre weddenschappen, valt wat uit de toon. Hij lijkt de enige die moet werken voor zijn geld, in de beauty salon of all places. De anderen rommelen wat op Wall Street, in de advocatuur (wil Rourke ook wel) of teren gewoon op de toelage van pa. Dronkelap en prankster en held van de film Kevin Bacon hangt liever op de bank, de juiste antwoorden naar een tv-quiz schreeuwend. Zijn lachje na elk juist antwoord is hilarisch. Het allerbeste moment is zoals 't hoort muzikaal en komt als de vervelendste van 't stel ineens een aardig moppie piano blijkt te spelen. Zijn maat breekt van enthousiasme en pure trots een glas. "I'll pay for it!" "My buddy!"
Najma Akhtar & Gary Lucas Rishte
Samen met Ofra Haza was Najma mijn kennismaking met 'crossover'. Thuis hoorde ik traditionele oosterse muziek en zelf begon ik verder te kijken en deze dames combineerden de twee. Qareeb is wat je noemt een 'all-time favourite' die nog steeds regelmatig in m'n cd- speler zit. Ik heb haar ook nog live gezien met een multi-culti gelegenheidsband waar een gitarist met de naam Timuçin Şahin die bloedirritant bezig was. Deze jongen speelde geen blues, maar fretloze gitaar, op zich een leuk idee. Helaas, zijn spel en mimiek waren, ik zeg het niet snel, een en al 'wank'. In 'world music' is het geen ongebruikelijk gegeven dat ze die vage oosterse shit aan de blues koppelen, om het te kunnen verkopen aan blanken. Gary Lucas, bekend van Magic Band en Jeff Buckley, en Najma zijn gelukkig slimmer. Dus in de linernotes zie je het al een beetje, daar zegt Najma dat ze iets herkent in de blues, en dat is iets anders dan zeggen dat ghazals de 'Indiase blues' zijn. Toch moet ik er wel aan wennen soms, maar met elke luisterbeurt groeit Rishte, zelfs de Engelstalige nummers.
Climax Golden Twins Eerie Fragrance
Van Robert Millis ontving ik eerder het geweldige 120, een combinatie van field recordings en ambient drone. Het label Etude, die wat van origine een zeer gelimiteerde cdr was opnieuw (iets minder gelimiteerd) uitbracht, maakt nu ook een oude cassette uitgave van zijn group Climax Golden Twins een plak vinyl. Eerie Fragrance kwam uit in 1995 (ook bekend als Eyeless Fabrication, Exclude Frank, Eat Fuck, enfin, 'Etc. Forever') en is de tweede officiële release van de groep. De muziek heeft field recordings met 120 gemeen maar voegt er nog allerlei 'found sound' en rauwe vrije improvisatie (drums, gitaar, noise) aan toe. Het levert een fascinerend en afwisselend hoorspel op.