Italië heeft gedreigd de migratietop te torpederen. Nou nou. Een stuk kalmer aan doen wij het, zij het met voltreffers, in onze lijstjes uit het:
SCHADUWKABINET
We luisterden naar: Ana Dall’Ara-Majek, Ian Hawgood + Danny Norbury/ Ian Hawgood + Giulio Aldinucci en RDTK.
Jan Willem
Ana Dall’Ara-Majek – Nano-Cosmos (cd, Empreintes DIGITALes)
Ik heb jarenlang het Canadese Empreintes DIGITALes label op de voet gevolgd, waarbij er een elektro-akoestische dan wel musique concrète wereld voor me openging met artiesten als Francis Dhomont, Gilles Gobeil, Paul Dolden, Åke Parmerud en Robert Normandeau. Maar op een gegeven moment ben ik ze een beetje uit het oog verloren, ook omdat ik vond dat veel op elkaar begon te lijken. Een soort metaalmoeheid. Er is op de universiteit van Montréal ook een speciale richting voor componisten, die zich toeleggen op de elektro-akoestische muziek. Ook geluidskunstenares, componist en onderzoeker Ana Dall’Ara-Majek haalt er haar graad in 2016; ze heeft de interactie tussen instrumentaal, elektro-akoestisch en computerachtig denken in compositie onderzocht. Online vang ik enkele fragmenten op van haar cd Nano-Cosmos en mijn vroegere interesse is meteen weer aangewakkerd. Ze brengt hierop vijf cyclische stukken, geschreven tussen 2012-2017, die gewijd zijn aan insecten, kleine geleedpotigen en micro-organismen. Je hoort naast de typische elektro-akoestische muziek van de Canadese school ook glitches en vele veldopnames van de genoemde organismen en omgevingsgeluiden, die ze op een frisse experimentele wijze aanvliegt. Dat levert een bijzonder muzikaal (micro) universum op vol bekend en onbekend geluid. Ondanks dat dit bepaald geen muziek met kop of staart is, of zelfs niet te categoriseren, denk ik dat de avontuurlijk muziekliefhebber hier goed mee uit de voeten kan. Wat een biologerende pracht!
Luister Online:
Nano-Cosmos (lange albumsnippers)
Ian Hawgood + Danny Norbury – Faintly Recollected (cd, Home Normal)
Ian Hawgood + Giulio Aldinucci – Consequence Shadows (cd, Home Normal)
Onlangs verschijnt het nieuwe soloalbum 光 van klasbak Ian Hawgood. Ik google tijdens de recensie dan altijd de desbetreffende artiest en vind nog andere werken die hij eerder dit jaar heeft uitgebracht. Hawgood, die jarenlang wisselend vanuit Tokio en Londen opereert en nu vanuit Polen, houdt er naast solowerken onder zijn eigen naam en Koen Park, Oh No Nuno! en Apocomeno plus groepen als Lantscap, Lost Lanterns, Ouvala, Rion, The Whalers Collective, Wraight Vs Wrath, Black Elk en Kinder Scout ook de labels Home Normal, Nomadic Kids Republic, Tokyo Droning, Folk Reels en Koen Music op na. Tevens werkt hij samen met uiteenlopende artiesten.
Die laatste twee genoemde groepen deelt hij met de Britse cellist Danny Norbury, die je verder terugvindt in Le Lendemain (met David Wenngren van onder meer Library Tapes), The Boats en The Humble Bee & Players. Samen hebben ze nu het album Faintly Recollected uitgebracht. Hierop serveren ze 7 tracks, die bij elkaar ruim 32 duren. Hawgood brengt uiterst breekbare elektronica, waarover Norbury zijn delicate en veelal droefgeestige cellopartijen uitsmeert. Daarmee belanden ze ergens tussen ambient, fragiele experimenten en neoklassiek. Het is uiterst subtiel wat ze hier brengen, maar laat toch zeker diepe sporen na. Ze spelen op fraaie wijze met geluid en stilte, waardoor er veel door de luiteraar ingevuld kan worden. Het tot de verbeelding sprekende geheel zal liefhebbers van Olan Mill, Goldmund, Chihei Hatakeyama, Rachel Grimes,Tapes, The Boats en Nick Cave & Warren Ellis zeker wel kunnen bekoren. Een buitengemeen schitterend kleinood.
Daarnaast heeft Ian Hawgood ook nog de cd Consequence Shadows uitgebracht met de Italiaanse muzikant Giulio Aldinucci, die al sinds 2011 zijn muziek naar buiten brengt. Hij zit veelal in de (dark) ambienthoek, waarbij drones en experimenten dikwijls op de menukaart staan. Zijn albums, waarvan een aantal samenwerkingsverbanden met Pleq, Francesco Giannico en Francis M. Gri, komen uit op labels als Dronarivm, Time Released Sound, Home Normal, Eilean Rec en Karlrecords. Samen met Hawgood presenteert hij hier 4 nieuwe tracks, waarbij ze uiterst subtiele elektronische sounds, glitches, veldopnames en (stem)samples mengen met neoklassieke elementen. Dat laatste middels waterige pianopartijen en ijle orkestraties. Je krijgt ontzettend veel per vierkante seconde voorgeschoteld, maar toch weten ze er een dromerig, bezinnend en rustgevend geheel van te maken. Het is ook allemaal van een bijzondere schoonheid. De vijfde track is een remix van het vierde nummer “Other Ashes” door de Belgische muzikant en Slaapwel labeleigenaar Stijn Hüwels. Zijn versie is prachtig verstild en op een positieve manier slaapverwekkend. Fijne toevoeging dus!
RDTK – Human Resources (cd, Denovali)
Sinds de Braziliaanse muzikant Ricardo Donoso, die zijn carrière begint als jazzdrummer, verhuist naar de VS brengt dat grote veranderingen met zich mee. Zo richt hij het experimentele Semata label op, neemt hij deel aan de avant-metalband Ehnahre en ontwikkelt zich uiteindelijk tot een gevierd experimenteel elektronica artiest. Daarbij brengt hij dikwijls een mix van dark ambient, drones, noise, IDM, industrial en abstracte muziek. Nu schuwt hij het avontuur bepaald niet en besluit dan ook met jeugdvriend Thiago Kochenborger (zang, gitaar) het duo RDTK op te richten. Ze spelen al sinds hun twaalfde samen, maar zijn door verhuizingen lang van elkaar gescheiden. Het project wordt dan in feite ook geboren uit nostalgie. Dat verklaart wellicht ook de wat meer jaren 80 en 90 invloeden op hun debuut Human Resources. Ze brengen een fraai amalgaam van techno, wave- en synthpop elementen en elektronische experimenten. Daarbij hoor je ook klassieke instrumenten als piano en strijkers voorbijkomen. Daarbij moet je, mede door de melancholische zang van TK, denken aan een spannende ontmoeting tussen Depeche Mode, Locust en Nine Inch Nails. Het rijk gedetailleerde geheel laat naast nummers met een typische songstructuur ook meer abstracte stukken horen. Daarmee leveren ze een net zo verrassend als wonderschoon album af, waar de melancholici onder ons wel raad mee zullen weten.