Zo, nu we alles ingelijst hebben, kunnen we weer uitpakken met onze lijstjes uit het:
We luisterden naar: Deleted, Jóhann Jóhannsson, Maninkari, Morgan Ågren, Divine Styler en مروة نصر.
Deleted – Façade (cd, Le Label Beige)
Jóhann Jóhannsson – The Theory Of Everything (cd, Milan)
De laatste werken van de IJslandse componist Jóhann Jóhannsson zijn, op de lp met BJ Nilsen na, zonder uitzondering filmsoundtracks. Nu heeft hij inmiddels bewezen ook daar prima mee uit de voeten te kunnen. The Theory Of Everything is zijn vijfde soundtrack op rij en bevat muziek voor de gelijknamige film van James Marsh, die gaat over het ongelooflijke verhaal van Jane en Stephen Hawking die binnenkort in première gaat. De muziek is er al en die mag er wezen. In maar liefst 27 korte composities die uiteenwaaien van droefgeestige minimal music, innemende pianostukken en contemplatieve ambient tot uptempo, licht bombastisch maar gevoelig klassiek met stevige orkestraties. Jóhannsson beschikt dan ook weer over een volwaardig orkest, waar hij zijn elektronica doorheen mengt. Heerlijk aangrijpende en tot de verbeelding sprekende muziek, die fans van Clint Mansell, Max Richter, Hilmar Örn Hilmarsson, Greg Haines, Philip Glass en Ólafur Arnalds wel zal bevallen. Ook zonder film meer dan de moeite waard.
Maninkari – L’Océan Rêve Dans Sa Loisiveté (cd, Three:four)
Twee weken geleden heb ik nog Continuum Sonore Part 7 > 14 van Maninkari beschreven. Dit project van de Franse tweelingbroers Frédéric en Olivier Charlot, tot 2004 ook actief met hun postrockband Bathyscaphe, start in 2007. Met Maninkari maken ze wereldse, duistere soundscapes die ze creëren met elektronica, veldopnames, piano, santoor, cimbalom, altviool, zurna, bodhran, cello, orgel en percussie-instrumenten. Hiermee houden ze het midden tussen experimentele muziek, dark ambient, jazz, minimal music, filmmuziek, art-rock, avant-garde, krautrock, drones en modern klassiek. Alleen voor de Continuum Sonore-serie richten ze zich vooral op drones. Het is een geweldig, veelzijdig duo. Vorig jaar, het klinkt verder terug dan het is, hebben ze nog een cd het licht laten zien. Deze L’Océan Rêve Dans Sa Loisiveté is er weer één die aansluit op hun reguliere werk. Op haast sjamanistische wijze presenteren ze duistere wereldmix. Soms waan je jezelf in één of andere bazaar, terwijl je een moment later ergens diep in het gitzwarte oceaanwater lijkt te verkeren. Ze brengen bevreemdende, maar meeslepende dromen, waarbij de kracht schuilt in de steeds herhalende klanken. Denk aan een experimentele hybride van Dead Can Dance, Muslimgauze, Badawi, Sam Shalabi, Vidna Obmana, Soma en Richard Skelton. Subliem!
Morgan Ågren Batterie Deluxe
Een solo-album van de meesterdrummer, je bent benieuwd wat het op gaat leveren. Een dvd vol drumsolo’s deinsde hij bijvoorbeeld niet voor terug (wel als bonus bij het Mats/Morgan-album Heat Beats Live). Het ligt echter meer in het verlengde van het recenste album [schack tati] wat hij maakte met BFF Mats Öberg. Hypnotiserende, bijna elektronisch aandoende, grooves dus. Nu ingekleurd door gasten zo uiteenlopend als violist Lakshminarayana Shankar en Meshuggah-gitarist Fredrik Thordendal. Technisch hoogstaande muziek, maar ook prima te genieten voor mensen die niet drummen of in techniek zijn geïnteresseerd.
Divine Styler Def Mask
Productief is Divine Styler niet, hij dropt zijn vierde album in 25 jaar, dat is strenge quality control. Def Mask is de moeite waard met eigenzinnige en futurische elektrobeats in interessante én funky raps.
مروة نصر احسن حالاتى
Het nieuwe (derde) album van de Egyptische zangeres Marwa is een typische Arabische popplaat: beetje dance, sappy ballads en natuurlijk Arabische tradities. Geen bijzonderheden dus, gewoon lekker luisterbaar.