De week van Rutte & Rutten is een beetje als Kuifje’s Jansen en Janssen. De betere resultaten vind je in onze lijstjes uit het:
We luisterden naar: The Asteroids Galaxy Tour, Greg Haines, Julia Holter, Hanne Hukkelberg, The Jeffrey Lee Pierce Sessions Project, Michael Kiwanuka, Sinéad O’Connor, Grouper, Shit & Shine, Body/Head, Hospital Bombers, Elias Rahbani en Ahmad Zahir. En gingen naar: Theo Maassen.
The Asteroids Galaxy Tour – Out of Frequency Het hoogste punt van Denemarken (de Ejer Bavnehøj) komt met zijn 170 meter net halverwege onze Vaalserberg. Zou dat verklaren waarom er relatief veel platte dansmuziek uit Denemarken komt? Aqua deed het in de jaren '90 geweldig met Barbiegirl. De Superheroes maakten hoogenergieke dansnummers met niet veel diepere teksten ("I wanna go to Miami. Come on!") En Asteroids Galaxy Tour lijkt met gelikte ritmes en meisjesachtige, soms wat slissende zang uit hetzelfde vaatje te tappen.
Deze tweede plaat weer. Het is vermakelijk. Het zit goed in elkaar en het (of de schattige zangeres met korte pony en doorgeföhnd haar) ziet er goed uit. Ook live voeren ze het goed en energiek uit. En dat is het. Nergens overstijgt het de Ejer Bavnehøj. Dat hoeft ook niet.
Greg Haines – Digressions (cd, Preservation)
In 2006 debuteert Greg Haines met zijn groots en meeslepende meesterwerk Slumber Tides op het briljante Miasmah label. Je krijgt hierop neoklassieke stukken van hoog niveau, gemaakt door zelf gefabriceerde celloklanken en loops, die wordt ondersteund door elektronische geluiden al dan niet aangevuld met ijle, spookachtige sopraanzang. Hierna werkt Haines samen met allerlei artiesten (ook in de groep Liondialer) en brengt in 2009 zijn tweede cd Komarovo uit op Slaapwel Records, dat bestaat uit één lange track. In 2010 volgt het waanzinnig mooie Until The Point Of Hushed Support, waarop hij met piano, kerkorgel, cello, percussie instrumenten, gitaar en elektronica neoklassieke kippenvelmuziek. Hij krijgt de hulp van allerlei gasten, waaronder pianist Nils Frahm en zangeres Kirstin Evensen Giæver, op piano, percussie instrumenten, viool, altviool, cello, contrabassen, zang en saxofoon. Dat de bijna 24 jarige componist dit alles nog eens kan overtreffen blijkt wel uit Digressions. Hij brengt 1 korte en 4 lange composities vol zinnenprikkelende neoklassiek. Greg laat de stukken uitvoeren door onder meer de Theale Green Community School Of Chamber Orchestra, dat klarinet, fluit, fagot, violen, cello en altviool maar ook synthesizers en basgitaar in de strijd gooit. Haines zelfs brengt de elektronica en piano, terwijl wie anders dan Peter Broderick nog even meehelpt op de viool en met zang, terwijl kompanen Dustin O’Halloran en Nils Frahm achter de knoppen te vinden zijn. Het melancholische geheel is van een onaardse schoonheid, die ergens tussen Ryan Teague, Deaf Center, Max Richter, Hilmar Örn Hilmarsson, Jóhann Jóhannsson, György Ligeti, Henryk Górecki, Ólafur Arnalds, Stars Of The Lid en Steve Reich uitkomt. Wat een verbluffend meesterwerk (weer)!
Luister Online bij Soundcloud:
183 Times
Julia Holter – Ekstasis (2cd, Rvng Intl)
Tweede cd van deze opmerkelijke zangeres/componiste. Ze brengt surrealistische muziek die ze van haar spookachtige zang voorziet. De muziek lijkt op een buitenaardse kruisbestuiving van elektronica, ambient, experimenten, krautrock en wave. Het brengt 4ad-atmosferen naar boven, roept herinneringen op aan Neu, Laurie Anderson, Arthur Russell en Grouper en weet je net als The Blair Witch Project in spanning te houden. Op andere momenten kan ze ook ineens richting Zola Jesus of The Knife koersen. Of je ervan in extase raakt weet ik niet, maar het is een alleszins lekker bevreemdend album. Tijdelijk via Rough Trade ook als dubbelalbum beschikbaar.
Luister Online bij Soundcloud:
Marienbad
In The Same Room
Hanne Hukkelberg – Featherbrain (cd, Propellor)
Meestal komt deze Noorse zangeres met haar muziek en zwoel hese zang op haar voorgaande cd’s ergens uit tussen Susanna, Stina Nordenstam, Anja Garbarek, Psapp, Bat For Lashes, Fever Ray, Rockettothesky en andere sfeerverhogende artiesten. Op haar vierde cd is dat niet anders, zij het dat ze weer iets meer mystieke pracht levert. Maar zij en haar gasten stoeien ook met laptops, jazz, klassieke en Afrikaanse instrumenten en experimenten. Daardoor is het niet een heel gemakkelijk in het gehoor liggend geheel geworden, maar wel één die blijft intrigeren. Pop met een scherpe, diepe rand. Bijzonder (en) goed.
Luister Online bij Soundcloud:
Noah
The Jeffrey Lee Pierce Sessions Project – The Journey Is Long (cd, Glitterhouse)
Tweede cd van dit speciale project. Het heeft net als deel 1 alles van een verzamelalbum, maar de betrokken artiesten vormen echt 1 grote gevarieerde band. Het heeft ook alles weg van een tribute band, maar ze brengen overgebleven opnames van Jeffrey Lee Pierce (1958 – 1996) van The Gun Club, die hij op cassettes heeft verzameld, tot leven. Kortom, veel artiesten die met de neuzen dezelfde kant op de erfenis van Pierce uitdragen. Je krijgt derhalve veel dezelfde artiesten van de eerste release: Nick Cave (wederom in duet met Debbie Harry), Mick Harvey, Debbie Harry & Chris Stein, Lydia Lunch, The Jim Jones Revue, Kid Congo Powers, Tav Falco’s Panther Burns, Mark Lanegan & Isobel Campbell, Youth’s Vertical Smile, Steve Wynn (Dream Syndicate), Warren Ellis, Barry Adamson, Bertrand Cantat & Pascal Humbert, Thalia Zedek & Chris Brokaw, Hugo Race, Dom Beken en Kris & Michelle Needs en dat soms in ook nog in wisselende combinaties. De muziek loopt daarbij uiteen van rauwe bluesy muziek tot aan fraaie ballads, zoals onderstaande track. Het is een zeer interessante en broeierige samenkomst van al de betrokken artiesten. Hopelijk zijn er heel veel tapes van P
ierce achtergebleven.
Luister Online bij Soundcloud:
Breaking Hands (Nick Cave & Debbie Harry)
Michael Kiwanuka – Home Again (2cd, Polydor)
De 25-jarige Brits-Oegandese singer-songwriter is uitgeroepen tot het grootste nieuwe talent in Engeland en bestempeld als veelbelovend. Dat soort woorden zeggen mij in het licht van bijvoorbeeld een Voice Of Holland niet zoveel. Het gaat erom wat je met dat gegeven talent doet. Nou dat is bij Kiwanuka wel in goede handen. Net als de titel is het thuiskomen met zijn prachtige mix van singer-songwritermuziek, soul en kleine scheutjes jazz en blues. Zijn stem klinkt doorleefd en tijdloos en weet je mee te nemen op een heerlijk nostalgische trip. Het album had ook uit 1970 kunnen komen, ware het niet dat het geluid hier veel beter is. Maar de orkestraties, de diverse blaaspartijen, de elektronica, de achtergrondzang en ga zo maar door passen ook in een vervlogen tijd. Zonder gedateerd te klinken plaatst Kiwanuka zich tussen Terry Callier, Otis Redding, Bill Withers, Charles Bradley en op een vreemde wijze ook Bob Dylan. Heerlijke nachtplaat.
Luister Online bij Soundcloud:
Home Again / I’m Getting Ready / Tell Me A Tale
Sinéad O’Connor – How About I Be Me (And You Be You)? (cd, One Little Indian)
Wie had nou gedacht dat ik 22 jaar na mijn vorige cd van deze spraakmakende artieste toch nog een album van haar zou kopen? Ik niet, want na haar eerste twee prachtplaten is ze voor mij afgezakt naar een bedenkelijk niveau. Zwijmelliedjes, reanimatieversies van traditionele liederen en overdreven gelovige songs. Nee O’Connor had ik gewoon al afgeschreven. Als je haar nu ziet is het ook even schrikken, ze is dikker en behoorlijk verhard in haar gelaat (tegen mijn vrienden zou ik zeker na wereld vrouwendag zeggen: ze ziet eruit als een verlepte pot…). Nu is ze een behoorlijk drugs- en alcoholgebruiker (geweest?) en dat heeft haar getekend, net als al de wilde uitspraken waarmee ze in opspraak is geraakt. Haar nieuwe album lijkt een streep te trekken onder al het negatieve en lijkt zich te concentreren op hetgeen de albumtitel al suggereert, zij doet wat zij van origine goed kan, namelijk muziek maken, en wij laten haar en luisteren zoals wij dat goed kunnen. Maar de Ierse klinkt herboren, opgeladen en in staat weer tot die indrukwekkende pracht te komen van haar begin jaren, met name vocaal gezien. En natuurlijk klinkt het anders, dat is niet meer dan normaal. Een prachtnummer als “Reason With Me”, dat zo van Lamb zou kunnen zijn, is een prachtig nummer en een goed ijkpunt om te horen of dit album iets voor jou kan zijn. Nu staan er ook meer doorwrochten en hardere tracks op, want het is echt geen zoetsappige cd geworden. Ook opmerkelijk is de cover van John Grant’s “Queen Of Denmark”. Dit zou een prachtig derde album zijn geweest. Nou ja, beter later dan nooit, toch?
Luister Online bij Soundcloud:
Reason With Me
Old Lady
Theo Maasssen – Met Alle Respect, 12 maart Circustheater, Scheveningen
Theo bracht alle facetten uit zijn leven hier ten tonele, van ouder worden, van vader worden, van samen gaan wonen en van het leven in een maatschappij die niet de droom verwezenlijkt maar de nachtmerrie wil voorkomen. “Met alle respect” is natuurlijk een klote uitdrukking, maar hij geeft er een mooie draai aan. Zo wil hij geen grappen maken over het koningshuis, niet omdat hij vindt dat het niet kan ofzo. Hoewel als hij de grap aan Friso had verteld kwam hij niet meer bij. Kinderporno vindt hij niets voor kinderen, een Kindersurprise sluit toch immers veel beter aan bij de belevingswereld van kinderen? Het koningshuis zou een bindende factor zijn in onze maatschappij, maar 100 miljoen euro is toch best veel voor een beetje maïzena. Alle gelovigen mogen het land uit, maar de partij (en aanhangers) die je uitspreekt als pff ook. Veel hilarische momenten, veel zelfspot en veel dingen om over na te denken. Kortom, een geweldige show.
Grouper – Violet Replacement (cdr, 2012)
Om haar tournee een beetje kracht bij te zetten brengt Liz Harris twee nummers op cdr uit, die ze alleen verkoopt bij de optredens. Violet Replacement part I & II zijn dan ook gebaseerd op de collages die ze live ten gehore zal brengen. We horen ruim anderhalf uur lang zich traag ontwikkelende atmosferische stukken, die duidelijk abstracter klinken dan haar laatste paar albums. Tape loops, field recordings en herhalende Wurlitzer klanken verdrinken bijna allemaal in een duistere doch rustig kabbelende zee van ambient. Ook een herkenbare zang blijft achterwege, al doen sommige tonen wel denken aan Grouper’s dromerige, onverstaanbare voordracht. Hoewel ze ook België en Nederland aandoet, zal ik haar tournee waarschijnlijk aan mij voorbij moeten laten gaan. Ik kan mij echter na het beluisteren van Violet Replacement helemaal voorstellen in wat voor prettige meditatieve toestand de toeschouwers zullen geraken.
Shit & Shine – Le Grand Larance Prix (3LP, Rock As Hell, 2011)
Pittig driedubbel album van Shit & Shine aka Craig Clouse. De openingstrack is al meteen een schoolvoorbeeld van afstandelijke, gestoorde en psychedelische noise met pitch-shifted vocalen, ruisende synthesizers en een meedogenloze en alles negerende drumcomputer. Verderop hoor we een iets vriendelijker geluid à la The Orb en motorik ritmes, maar ook fucked-up acid popmuziek dat zonder meer de luisteraar zal doen nadenken over de eigen geestelijke gesteldheid. De zes nummers van gemiddeld een kwartier van Le Grand Larance Prix zijn daarom een hele uitdaging; eentje die ik graag aanga.
Body/Head – b/h #2 (7”, Ultra Eczema, 2012)
Nu het erop lijkt dat Sonic Youth even geen muziek gaat maken, hebben de leden alle tijd voor solo projecten. Zo ook Kim Gordon met Body/Head, een samenwerking met gitarist Bill Nace. Er is al een tape in omloop, zij het met een dermate kleine oplage dat niemand deze gehoord heeft. Ook met deze 7” zal Body/Head niet direct veel Sonic Youth fans bereiken, terwijl ik zeker weet dat ze de twee tracks wel zullen kunnen waarderen. Twee snerpende gitaarnoise nummers zonder structuur, leunend op een hoop feedback, waar Kim overheen kreunt, gilt, en oeverloos zingt. Het is snel weer voorbij maar laat een behoorlijke indruk achter.
Hospital Bombers – At Budokan
'Broke both my arms the other day, but that's ok, it's not like I'm going to have to hold you in them anyway.' Een pracht van een sardonische tekstregel, waar ook Piet Paaltjens wel een grimlachje voor over zou hebben. Het debuut van de Bombers was al leuk, maar deze opvolger is nog wat preciezer. Van 'gerammel' is echt geen sprake meer. De strijkjes zijn perfect in het totaalgeluid ingepastl, bijvoorbeeld, in die goede Seedling-traditie. Mooi (en passend bij de voorgaande vergelijking) is ook de prominentere rol voor zangeres en violiste Susanne Linssen. Ik krijg óok zin om The Heights weer 'ns te draaien. Natuurlijk heeft zanger Jan Schenk (naast z'n geweldige gevoel voor humor) ook z'n Mountain Goats-sneer niet verloren. Maar het leukste liedje op deze charmante plaat is toch écht romantisch. Alhoewel. In wrange goddamn right Eels-stijl. '1 minus 1. You do the math.'
Elias Rahbani Mosaic Of The Orient
Een van de vele muzikale Rahbani's (Assi, Mansour en Ziad hebben veel voor de Libanese diva Fairuz gewerkt). Het meeste uit Elias' oeuvre is echt mierzoet, maar op deze plaat uit de jaren zeventig komt hij ineens zeer funky uit de hoek. Veel vroege synthesizers en lekkere punchy dansritmes. Een klassieker en nu dus weer verkrijgbaar op vinyl.
Ahmad Zahir Vol. 2: Afghan 70’s Psychedelic folk-pop!
Die term 'psychedelic' wordt wat al te kwistig gebruikt in de hoop amateur cratediggers aan te spreken, maar 'Afghaanse Elvis' dekt de lading beter. Hi-fi is het allemaal niet en ik ben wel benieuwd waar Guerssen hun spul vandaan halen (je kan zo'n beetje alles downloaden van ahmadzahir.com). Maar toch, vinyl is leuker en maakt het ook wat makkelijker te behappen, want de man heeft nogal een catalogus ondanks zijn ontijdige dood. De muziek is een mix van Afghaanse folk en westers instrumentarium met af een toe ook instrumentale uitstapjes in die richtig, maar psychedelisch? Verwacht er niet te veel van (Guerssens heruitgave op vinyl van Derdiyoklar is dan een betere optie, maar dit terzijde). Dus vergeet die marketingpraat, mooie muziek is het in ieder geval wel.
En nu we daar toch in de buurt zijn: momenteel ben ik erg gecharmeerd van een Tadzjiekse deerne genaamd Nigila Amonkulova, maar kom er nog niet eens achter of er wel albums van zijn.
Er is in het algemeen, buiten Youtube, zelfs weinig uit dat land te vinden, terwijl er vroeger ook al veel moois werd gemaakt.