Herrek – Waktu Dulu


Herrek-waktudulu[cd/lp, Snowstar Records]


Voor fluisterrijke muziek zijn er twee bijzondere labels in Nederland, te weten Samling Recordings (veelal gelimiteerde cassettes en mini cd-r’s) en Snowstar Records. Geen wonder dat beide overlap hebben in hun fraaie en bovenal eigenzinnige catalogus. Nu valt de beurt aan Herrek, hetgeen de nieuwe project is van Gerrit van der Scheer. Deze zou je kunnen zijn tegengekomen bij de Gronings/Friese groep Adept, die met hun gelijknamige cd uit 2007 een bezwerend, door de no en new wave beïnvloed noisegeluid met moddervette beats aan de dag leggen. Verder heeft hij art/noise punk gemaakt met de Friese groep Bonne Aparte waarvan de tevens gelijknamige cd uit 2008 er ook mag wezen. Daarnaast geeft hij acte de présence op het prachtig melancholische indie album Owls (2012) van LUIK en is hij te horen in de indiefolk formatie Vandryver. In 2011 brengt hij nog in Genève weer op eigentijdse wijze psalmen ten gehore op de onaardse schoonheid 1551. Gerrit beslaat zo een heel breed spectrum van het muziekuniversum en is een artiest om goed in de smiezen te houden. Alles rondom hem lijkt namelijk in goud te veranderen. Adept is overigens overgegaan in het geweldige Eklin. Herrek heeft net als Eklin op Samling Recordings een mini uitgebracht, namelijk Hyenas, die niet representatief is voor het nieuwe geluid, maar dat terzijde. Binnenkort staan beide groepen trouwens weer gebroederlijk live naast elkaar en is het cirkeltje weer rond.


Op het debuut Waktu Dulu, dat “vroeger” betekent, grijpt Gerrit (zang, gitaar) terug naar de herinneringen uit zijn jeugd in Nieuw-Guinea en specifiek het plaatsje Kaisah. Daar heeft hij tot zijn negende gewoond als middelste van 5 kinderen uit een missionarisgezin. En Nederlandse namen zijn, weet ik uit ervaring (hoewel Jan nog gaat, maar Willem is andere koek) een ramp in het buitenland en zeker buiten het Germaanse taalgebied. “Herrek” is dan ook hoe de Papoea’s zijn voornaam uitspreken. Gerrit brengt een uiterst persoonlijk document en omringt zich met levenspartner Ilse Hamelink (keyboards, zang) tevens uit Genève, Joost de Jong (keyboards, zang), producer/drummer Floyd Atema (Lost Bear, Vincent Niks) en Scott Savage (bas, artwork). Naar eigen zeggen is hij geïnspireerd door uit Brooklyn afkomstige bands als Gang Gang Dance, Liars en Animal Collective. Nu begrijp ik dat door het licht bevreemdende karakter van de muziek wel, maar de muziek lijkt er niet op. “Inspiratie” staat dan ook niet gelijk aan “klinken als”, hoewel dat bij de genoemde namen natuurlijk geen schande is. Herrek heeft wel een internationaal geluid, maar dat komt door de perfecte Engelstalige zang en een sound die werkelijk alle grenzen te buiten gaat. Het merkwaardige is dat de elektronica soms haast klinken als een gamelanorkest, waarmee de link naar vroeger het sterkst naar voren komt. Voor de rest zijn het de teksten en titels die de herinneringen verder inkleuren. Ik zou zo ook niet 1-2-3 een stempel kunnen drukken op de muziekstijl. Het is in feite singer-songwritermuziek, zij het dan van een andere planeet, met elementen van verstilde post-rock. De zang van Gerrit doet me het meest denken aan Alan Sparhawk van Low, waar de muziek ook wel enige verwantschap mee heeft. Daarnaast hoor je de tedere emopop van At The Close Of Every day en LUIK, de bevreemdendheid van Eklin, de buiten de popmuziek tredende rock van Talk Talk, de exotische invloeden van Macha en Wildbirds & Peacedrums, de pastorale pracht van Genève, de duistere indie van The National en op de achtergrond ook de onderkoelde wave-elektronica van The xx. Dat lijkt wellicht een belachelijk overdreven lijst van artiesten, maar ze maken het helemaal waar en dompelen het ook nog eens onder in een unieke sfeer. Saillant detail is overigens dat zijn zus de onderstaande video geschoten heeft met beelden uit Kaisah. Dit album heeft als enige nadeel dat die na amper 30 minuten al is afgelopen, maar daar hebben ze op de cd-speler gelukkig de repeatknop voor uitgevonden. Het is klasse muziek van een andere orde en zal denk ik het einde van het jaar wel halen. Een overrompelende wereldplaat in alle opzichten.



Comments

comments

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.