[cd, City Centre Office/Konkurrent]
Inmiddels draait de Italiaanse groep Giardini Di Mirò alweer bijna 14 jaar mee. De vaste kern wordt gevormd door Jukka Reverberi (gitaar, zang), Corrado Nuccini (gitaar, zang) , Luca Di Mira (keyboards) en Mirko Venturelli (bas, klarinet, saxofoon), waarbij ze op plaat met wisselende leden als vijf, zes dan wel zevenkoppig ensemble tevoorschijn komen. Momenteel zijn ze weer met hun zessen en maken ook Emanuele Reverberi (viool, trompet) en drummer Andrea Mancin deel uit van de groep. Hun muziek zit in de post-rock hoek maar ze weten daarmee altijd wel te verrassen, waardoor hun geluid doorgaans ergens tussen Mogwai, Piano Magic en Hood inzit. De ene keer hard, maar op andere momenten ook gevoelig en melodieus. Dat komt omdat ze ook altijd goed oog hebben voor de betere melancholische song al dan niet met pakkende zang. In 2009 komen ze met hun vierde album Il Fuoco, een denkbeeldige soundtrack te zijn voor de gelijknamige stomme film. Hierop weten ze een schitterend geheel te smeden van postrock-gitaren, sfeervolle keyboardklanken, strijkers, blazers, jazzelementen, (elektronische) experimenten en haast sacrale stemmen. Het is uiterst filmisch, mysterieus en gewoonweg zinderend. Nu komen ze gewoon weer met een meer liedjes georiënteerde cd. Dit pas vijfde album Good Luck grijpt weer iets meer terug op hun prachtige Dividing Opinions uit 2007. Alleen hoor je nu dat er meer rust in hun geluid zit. De 8 songs worden zorgvuldig opgebouwd en schuiven meer richting new wave en smaakvolle Britpop dan voorheen. De cd begint nog vrij rustig en luchtig, ook al is de melancholische sound altijd aanwezig. Maar naarmate het album vordert wordt het steeds een tandje grimmiger, met het de verbluffende track “Flat Heart Society” als prachtig duistere afsluiter. De strakke en kabbelende gitaren, zware baspartijen, stuwende percussie, strijk- en blaasarrangementen en de herfstige zang worden allemaal precies goed ingezet en gedoseerd. Alleen de titeltrack is instrumentaal, in de rest hoor je die fraaie zang van Jukka en/of Corrado. Daarnaast hoor je in “There Is A Place” niemand minder dan zangeres Sara Lov (Dévics) meezingen, terwijl rockzangeres Angela Baraldi dat even later in het geweldige “Rome” doet. Ze hebben hun geluid weer iets bijgeschaafd, maar dat levert een prachtig resultaat op dat herinneringen oproept met Piano Magic, Calla, New Order en Joy Division. Bijzonder mooi album van een steengoede groep, die wel wat meer succes verdiend.
Luister Online bij YouTube:
Memories
Spurious Love
Ride
Good Luck
Time On Time
Flat Heart Society
door Jan Willem Broek