[lp, Enfant Terrible Productions]
Mijn eerste kennismaking met het Nederlandse vinylgerichte label Enfant Terrible is in januari een zeer aangename. Dan krijg ik namelijk de compilatie Exploitations ter bespreking, die vol met de betere dark ambient, IDM, minimal, gothic, elektro en EBM uit Nederland staat. Ik moet bij deze dubbelelpee meermaals denken aan de The Grey Area van het Mute label. Op deze verzamelaar is ook de track “fall” van Distel te horen. Eén vol duistere elektro en zang, die klinkt als die van Dave Gahan vanuit een diepe grot. Het klinkt spannend en smaakt naar heel veel meer.
Dat meer krijg je nu middels hun debuut lp puur voorgeschoteld. Later zal er ook een tweede editie van deze lp verschijnen met een 7”. Het is een Nijmeegse duo dat zich æter (zang, keyboards) en scramasax (drums) noemt. Die eerste is Peter Johan Nijland die solo en als Hadewych ook al van zich laat horen. Door de hoes rechtsonder (tweede editie) moet ik meteen aan Scatology van Coil denken. Qua sfeer is dat ook niet eens zo’n misplaatste referentie. Muzikaal gezien doorkruizen ze genres als industrial, avant-garde, elektro, glitch, synthpop en wave. Het gitzwarte, paranoïde totaalgeluid dat ze maken zou je kunnen bestempelen als rijk gedetailleerde angstpop, die in eerste instantie doet denken aan Haus Arafna. Maar Distel brengt op prikkelende wijze veel meer. Je hoort op versnipperde en vooral rustige wijze elementen van de oude industrial en avant-garde meesters als Coil, Virgin Prunes, The Residents, Skinny Puppy, Front Line Assembly en Joy Division terug, die echter in een blender gemixt worden met de IDM van Autechre en Beaumont Hannant, de experimentele elektronica van The Hafler Trio en de duistere droompop van Mushy. De hoofdzakelijk Engelstalige zang klinkt veelal vanachter de gruizige creaties en zorgt dat de duistere atmosfeer nog extra diepte krijgt. In het adembenemende “hale” klinkt Nijland trouwens bijna als Ian Curtis, hoewel de Gahan overeenkomsten ook wel blijven indien er niet al teveel vervorming plaats vindt. De track erna, “ämne”, gaat Nijland van
deels verstaanbaar Nederlands samen met een zangeres over in het Frans, waarbij ik weer aan een combinatie van Rooie Waas en een rustiger :wumpscut: moet denken. Zo duiken er steeds wel weer andere associaties op in dit originele geluid. Het moge duidelijk zijn dat je niet eenvoudig de vinger op het geluid kunt leggen. En toch is het consistent wat ze ten gehore brengen, wat voor een groot deel door de sfeer komt. Het geluid klinkt ondanks de duisternis en gruizige elementen glashelder, wat vermoedelijk aan de sterke mastering van elektronicaspecialist Ruud Lekx (aka Rude 66) te danken is. Behalve dat dit natuurlijk ook een volwaardige cd release verdient, kan ik geen negatief punt bedenken. Het is puur genieten van deze intrigerende, unieke en dikwijls bloedstollende dark beauty. Meesterlijk!
MP3’s:
tide
ämne
hxxx
puur
torn
teer
vxxx (bonus 7”)
door Jan Willem Broek