[cd, Las Vegas Records/ Rough Trade/It’s All Happening]
“Dawa” betekent is het Arabisch letterlijk “het maken van een uitnodiging” en verwijst veelal naar het proselitiseren van de islam. Maar daar wil ik het verder niet over hebben, aangezien de naam hier een andere achtergrond heeft. Wel wil ik eenieder van harte uitnodigen eens naar DAWA te gaan luisteren. Dat is de groep rond zanger/gitarist John Michael Dawa. In het thuisland Oostenrijk zegt men over de jonge groep: “es gibt vieles, aber nichts das schön”. Dat is een aanbeveling van jewelste natuurlijk. De band kent dan ook een niet alledaagse bezetting en aanpak. Naast Dawa zijn het namelijk Barbara Wiesinger (zang, djembé, shruti box), Norbert Kröll (cajón, klokkenspel, percussie) en Laura Pudelek (cello). Ofwel klassieke instrumenten hand in hand met die uit West-Afrika, Peru en India. Toch leggen ze op hun eerste mini cd All We Need Is Patience (2011) een helder singer-songwritergeluid aan de dag, waarbij de folk, altcountry en wereldinvloeden dienen als fraai achtergronddecor.
Vorig jaar laten ze in eigen land al hun debuutalbum This Should Work het licht zien en blijven ze nog altijd verstoken van de rest van de wereld. Welnu, daar komt wellicht verandering in omdat ze dit najaar ook buiten de landgrenzen treden en het album wereldwijd uitbrengen. De basis van hun 11 songs wordt gelegd door de krachtige zang van Dawa, aangevuld met de bitterzoete zang van Barbara, gitaar, cello en cajón. De andere instrumenten kleuren met enige regelmaat de rest in. De stem van Dawa is heel bijzonder, want hij houdt het midden tussen Fink en Tracy Chapman; indringend soulvol en emotioneel geladen. Ook de muzikale omlijsting heeft er wel raakvlakken mee, al is hun invulling uiterst origineel. Daarnaast zullen fans van Mumford & Sons, Sodastream, Lou Rhodes en Ben Howard er hun hart kunnen ophalen, zij het dat DAWA nooit per se een populaire koers vaart en over een eigen sound beschikt. Het zijn oprechte songs die diep onder je huid weten te kruipen. De tweede stem van Barbara weet ook een bijzonder accent aan het geheel mee te geven. Ondanks de licht droefgeestige ondertoon wordt het door de uptempo ritmes nergens neerslachtig. De muziek is veeleer als een onverwachte nazomeravond, waarbij je buiten tot bezinning kunt komen terwijl de herfst al aan de deur klopt. Een cadeau waarop je niet meer gerekend had. Hoewel je in de cover linksboven nu Dawa afgebeeld ziet, kant je naar gelieven elk ander bandlid op de voorkant plaatsen, doordat de voorkant open en is en het boekje bestaat uit foto’s van de elk van hen met op de andere kant de teksten van de nummers. Zo is deze net als de muziek één met vele gezichten. Klassiek, akoestisch, werelds dan wel folkloristisch, maar zonder uitzondering wonderschoon en om innig te omarmen. “Es gibt vieles, aber nichts das schön”!
door Jan Willem Broek