[cd, Southern/Konkurrent]
Boduf Songs is sinds 2005 het nom de plume van de Brit Mathew Sweet, kortweg ook wel Mat Sweet. Het is ook niet lang erna dat ik deze sympathieke artiest live mag zien in één van de VPRO sessies. Een bescheiden haast verlegen man, hetgeen zijn intieme fluistermuziek ook verklaart. Maar ook een man met heel veel kwaliteit, gevoel voor duistere atmosferen en überhaupt sfeer en een unieke visie op de hedendaagse muziek. Hij brengt namelijk op fluisterende wijze zijn doomachtige singer-songwritermuziek ten gehore. Dat levert hem al vier releases op het immer prestigieuze en interessante Kranky label op. De duistere, desolate sfeer sluit wel goed aan bij zijn labelgenoten. Zelf omschrijft hij zijn muziek wel als akoestische death metal, wat gezien de sfeer en onderwerpen van zijn teksten niet eens een heel gekke typering is. Tussendoor maakt hij wel mini uitstapjes naar labels als Lattitudes, Under The Spire, Morc, Blue Baby, BlueSanct, Five Minute Association en in eigen beheer uitgegeven releases. In 2011 maakt de inmiddels in Amerika wonende Sweet met Aidan Baker (Nadja, Arc) en Nathan Amundson (Rivulets) onder de naam Infinite Light Ltd. ook nog een heerlijk psychedelisch album.
Voor zijn zesde cd Burnt Up On Re-Entry wijkt hij uit naar het prima label Southern, alwaar duisternis en metalen vaak heersen. Hij pakt meteen uit. It’s raining men, hallelujah opent hij in de song “Fiery The Angels Fell”, cynisch zo blijkt want het wordt gevolgd door they jumped from roofs, the bodies pop upon the ground, we built a church from salvaged parts, a red white blue monument to the massacre, what’s so great being awake?. De toon is gezet kan je gerust stellen. Zeker als hij na een fluisterend en psychedelisch begin eindigt met een stevige, tegen de metal aanleunende gitaaruitbarsting. Door de jaren heen is Sweet meer gaan experimenteren en neemt de hoeveelheid elektronica toe. Dit alles doet hij nu met grotere halen en legt tevens een nog breder geluid aan de dag. De ene keer is het mysterieus en psychedelisch en op andere momenten weer verstild met enkel zang en een gitaar of juist weer snoeihard. De invulling gebeurt naast de zang en gitaar met beats, ongepolijst en subtiele elektronica, drones, bevreemdende samples en allerlei experimenten. Over alles hangt een gitzwarte melancholische nevel, die naast de stem van Sweet ook als verbindende factor werkt. Het is ondanks de grote verschillen mede door die sfeer namelijk een consistent album geworden waar folk, metal, drones, spacerock, experimentele muziek en post-rock bezwerend om elkaar heen kronkelen. Je hoort in 2 nummers nog de gastzangeressen K. Yee en Jana Sotzko (Petethepiratesquid, The Dropout Patrol). De rustieke duistere muziek die opgesierd wordt door de heftige erupties doen wel aan Gravenhurst denken en vlak voor de storm ook aan Matt Elliott, Iron & Wine en Rivulets. De bezwerende zang heeft wel wat van een mix van Calla en Trent Reznor. Als de elektronica de overhand nemen zoals in “Vermin, Rend Thy Garments is Nine Inch Nails zelf ook heel dichtbij. De experimentele rock roept ook associaties op met Jessica Bailiff en op de meer heftige momenten zoals in “Between The Palisades And The Firmament” ook Spacemen met Swans-achtige neigingen. De melancholische, duistere sfeer roept meteen herinneringen op aan Labradford. Subtiele schoonheid, lelijkheid, kippenvelmomenten, rauwe elektronica, zweverige stukken, surreële passages, lekkere herrie, dromen, het is allemaal aanwezig. Het is een grote optelsom van alles wat hij hiervoor gedaan heeft en gaat daar nog eens met grote passen overheen. Boduf Songs presenteert hier een verbluffend obscuur meesterwerk.
door Jan Willem Broek