Geen ellenlange jaarlijst, maar voor mij is er slechts één cd die er wat mij betreft met kop en schouders uitstak en die zelfs een notoire jazzhater zal koesteren. Benjamin Herman maakte wat mij betreft de mooiste jazzcd van het jaar 2008.
Rijk zal hij er niet van worden, maar ik ben blij dat Benjamin Herman de moeite neemt om cd's als deze uit te brengen. Volgens Herman zelf was deze cd zo goed gelukt, dat een live-uitvoering het orgineel toch niet kan benaderen, om vervolgens daaraan toe te voegen dat Coltrane 'A Love Supreme' ook zelden of nooit live speelde. Die opmerking is niet arrogant, want diezelfde ingetogenheid van Coltrane hoor je ook bij vlagen ook terug op deze cd (ook de bezetting komt overeen: sax, piano, bas en drums). Oorspronkelijk bedoeld voor een documentaire over Remco Campert, maar uiteindelijk uitgegroeid tot een volwaardige cd. De muziek laat zich beluisteren als achtergrondmuziek, maar wie oog voor detail heeft hoort dat hier op bijzonder hoog niveau wordt gespeeld. Wat opvalt is dat uitbundigheid wordt afgewisseld met ingetogen en spirituele momenten. Om dergelijke complexe muziek speels en achteloos te laten klinken moet je van goede huize komen. Benjamin Herman overtuigt op alle fronten. Doe uw voordeel met deze cd.
EvR