Deze keer geen nieuwe releases, maar wel beats. Om in de flow van de door mij zo enthousiast beschreven DE:10 serie van De:tuned blijf ik bij de pioniers van de elektronische muziek deze editie. Met releases die des tijds aan mijn aandacht ontsnapt zijn.
ARTIST: B12 
TITLE: Electro Soma II
LABEL: Warp
CATALOGUE NO: WARP LP9X
B12 is een engelse band/project rond Mike Golding en Steve Rutter, ze brengen sinds de vroege jaren 90 een gestage stroom aan releases uit onder verschillende namen onder andere op het label B12 records. Het is de heren gelukt in die tijd een sfeer van verwarring en misvattingen rond hun afkomst en identiteit te creëren door onder verschillende aliassen muziek uit te brengen en op hun limited edition ep’s op gekleurd vinyl voorzien van met de hand geëtste kryptische boodschappen . Gezien hun sound heel erg gerelateerd was aan de tweede wave Detroit Techno werd regelmatig aangenomen dat ze wel uit Detroit zouden komen, tegenwoordig in het “Google” tijdperk kost het niet meer dan een paar klikken om dit soort zaken uit te vissen, back in the nineties was dat een stukje lastiger. Maar even terug naar de muziek, “Electro Soma” hun eerste full album uitgebracht op Warp als onderdeel van hun legendarische Artificial Inteligence serie was destijds een van mijn eerste serieuze aankopen op electronisch gebied, en jawel het is een limited edition op Oranje vinyl.
Ik heb in 2012 al eens geschreven over de hele serie voor Mousique hier vind je dat artikel. Leuk detail is het uitgebreide college IDM dat onze eigen “Drs” Jan Willem ( Schaduw Kabinet) Broek toevoegt aan het artikel in de comments
Nu naar Electro Soma II, een album dat werd samen gesteld om de re-release van het originele Electro Soma album te vieren. Het gaat hier om een verzameling oude tracks van de 12” die in de vroege jaren 90 op B12 records zijn uitgebracht, samen met rariteiten en tracks die voor het eerst op Vinyl worden uitgebracht. Bij het album vind je een korte beschrijving van herkomst van elke track. De Opener “Debris” is een typische B12 track een op en top Detroit techno track waarbij het tot bijna halfweg de track is wanneer de 4×4 beat er in komt. Vervolgens komt er een break die lijkt het einde van de track te zijn maar de track bouwt van hier uit versneld terug op en klokt uiteindelijk af op 8:40. “Ecliptic” is nog een B12 signature track met heerlijk ratelende en stokkende snares en een typisch B12 baslijntje. Ming is een kortere wat donkerde track met opnieuw typische B12 snares. Bubbels is een track die iets minder typisch B12 is, maar toch kun je er niet echt om heen dat dit de Britse versie van “Motown Machine Soul” is. De volgende track “Kaxaia-80” is een track uit ’92 die niet eerder op vinyl is uitgebracht, mooie dromerige strings een lekker bas lijntje en wat percussie meer moet dat niet zijn. “Satori” is een van mijn lievelings B12 tracks: een overdaad aan mooie strings, licht melancholisch bas loopje en een opbouw die wacht op de 4×4 tot bijna halfweg de track. En het blijft maar komen die heerlijke nostalgische tracks “Paradriod” is weer een combinatie van fijne strings dit keer eens geen 4X4 beat maar meer een ‘broken’ beat. “Transient pathways” is weer een wat donkerder nummer, uit ’91, een sound die mij doet denken aan de sound van het album Time Tourist dat later in 95 uit zou komen, deze track verschijnt nu ook voor het eerst op vinyl. “Fear of Expression” is bij uitstek een nummer dat de voorliefde voor science fiction uitstraalt door de samples uit een oude science fiction film. De laatste 3 tracks verschijnen allemaal voor het eerst op vinyl, maar zijn al wel eerder op CD verschenen. “Go with the Hiss” is een fijne soundscape, die geen beats nodig heeft om een drive te creëren. Ook “Eiyla” is een meer ambient nummer zonder duidelijk aanwezig beat, maar wel volgens de beproefde B12 formule in elkaar gezet. Afsluiter van deze fraaie verzameling is “Static Emotion” wat ook min of meer beatloos is, en het album “Electro Soma” ademt: vloeiende strings en subtiel ratelende en rammelende percussie.
ARTIST: Plaid
TITLE: Polymer
LABEL: Warp
CATALOGUE NO: WARP LP/CD 303
Plaid is nog een brits duo: Andy Turner en Ed Handley. Net als B12 hebben ze ook een link met de Artificial Inteligence serie van Warp , Turner en Handley zijn mede oprichters van The Black Dog die met Bytes ook een LP in deze serie hebben gemaakt. Turner en Handley zijn dus ook al vanaf de vroege jaren 90 actief en vervullen een belanrijke rol in de Britse techno geschiedenis. Plaid hoort dan ook bij mijn muzikale herinneringen en er zou een gaatje ontstaan als Plaid er niet zou zijn geweest. In 2019 hebben de heren een nieuw album uit gebracht en daar wil ik wel wat woorden aan spenderen.
Het nieuwe album, Polymer genaamd heeft als thema polymeren. De problemen en de voordelen van polymeren voelde als een goed thema voor dit album:” het duo zegt: “hun herhaalde kracht, uithoudingsvermogen en verontrustende vasthoudendheid. Het natuurlijke vs het synthetische, zijde vs siliconen, en het belangrijke effect polymeren hebben op ons leven.” De eerste track “Meds Fade” Is een vrij donkere dreigende track, niet echt wat ik als een standaard plaid track zou bestempelen, maar hun nieuwere werk bevat wel meer donkerder dingen. Ik hoor referenties naar The Box van Orbital in de baslijn. Tweede track “Los” is een echte beetje quirky Plaid track, vooral het intro dan. De track trekt nl stevig op gang en lijkt zo wel een Plaid on steriods. Ook “Maru” is weer een track waar een drive in zit maar de liefelijkheid ontbreekt niet in dit nummer, hemelse belletjes en een langzame dromerige pad leggen een sausje over de beats. “Ops” heeft weer die bijna kinderlijk onbevangen Plaid sound, maar dan met een beat waar een lekker tempo in zit, deze track wil vooruit, zonder de typische sound te verliezen. “Drowned Sea” opent als een stemmig donker dubby nummer, de naam Higher Inteligence Agency komt bij mij naar boven als ik deze track hoor, en dat is positief bedoeld. In “Pale Moth” horen we plaid zoals ze klinken, maar dan met een zekere toegevoegde diepte, wellicht door het gebruik van meer analoog/akoestisch klinkende geluiden, en dat levert zeker iets bijzonders op. Als Turner en Handley meer tracks in deze richting gaan maken zit er misschien ooit nog een samenwerking met Tim Burton in het verschiet. In “Dancers” komt de melancholische kant van de mannen meer naar boven en ook hier is de beat weer behoorlijk prominent aanwezig, wat bij Plaid niet altijd vanzelfsprekend is. ”Nurula” heeft weer een voor Plaid ongebruikelijke breakbeat verder is het een vrolijke track die perfect in het plaatje past. “Recall” daarentegen is een heftige overstuurde track die mij lichtelijk aandoet als het wat stevigere werk van Autechre. “All to get Her” is de Plaid versie van een eletroplaat, met name door de doorgedreven electro baslijn. Volgende track “Dust” is een weer wat melacholischer track met hartverscheurende lichtjes overstuurde tonen bijna een soort van emo. “Crown Shy” is weer een lekker quirky vrolijke zeer melodische track met opnieuw een doorgevoerde steviger beat, een erg lekker nummer, het zou zomaar een van mijn favoriete Plaid tracks kunnen worden, enige nadeel dat hij ‘maar’ 3:51 duurt. De afsluiter “Praze” is ook erg melodisch met een gitaar melodie en een geluid dat mij kwa klank doet denken aan een klavecimbel hierdoor krijgt het nummer een soort van middeleeuws gevoel. Turner en Hardley hebben een fijn album afgeleverd ben benieuwd wat jullie er van vinden…