[lp, Mexican Summer/Bertus]
Ik dweep al jaren met de band Opium Den, die begin jaren 90 een heerlijk alternatief biedt op de gotische en etherische muziek van 4ad uit de jaren 80. Dat is namelijk een band die ondanks dat het zou op dat label zou passen toch een volledig op zichzelf staande band. Tegenwoordig duiken er regelmatig bands op die voer zijn voor de melancholici en kinderen van de jaren tachtig. Een band die in 2003 opduikt en datzelfde weet te doen is het Amerikaanse Ashrae Fax. De groep wordt eind jaren 90 gevormd door zangeres Renee Mendoza en gitarist Alex Chesney. Daarnaast zijn het bassist Robert Parker en gitarist/synthesizerspeler Mike Soter die hierin participeren. Ze brengen in eerste instantie enkel in eigen beheer uitgebrachte mini cd-r’s uit, waarbij het hoogtepunt wordt gevormd door de cd-r Static Crash uit 2003 van bij elkaar bijna 27 minuten. Deze ziet in 2008 opnieuw het licht op cassette en verschijnt in 2011 nog eens op lp. Het album krijgt dan zo langzamerhand een cultstatus. De muziek erop mag er dan ook wezen. Het is een meer obscure variant op met name de Cocteau Twins, maar ook Dif Juz, Modern English, Xmal Deutschland, Lush, Opium Den (ja ik noem ze gewoon weer), Siouxsie & The Banshees en het hedendaagse Mushy passeren de revue. De muziek bevat die heerlijke wavegitaren en bassen, aangevuld met die fijne dromerig dronken synthesizerpartijen en de etherische zang die zo van Elizabeth Fraser zelf zou kunnen zijn. Ze dikken dat alles aan met iets meer shoegaze en synthpop elementen en hun sensationele recept is een feit. De kwaliteit van deze release spat er vanaf en is voor de melancholici en liefhebbers van 4ad muziek uit de jaren 80 een must have. Waarom het Mexican Summer label er nu voor gekozen heeft deze wederom enkel op lp uit te geven is me een volslagen raadsel. Het enige dat tot nu toe namelijk ontbreekt is een volwaardige cd release en nieuw materiaal van deze klasse band. Hoe dan ook valt er niets af te dingen op deze tijdloze prachtplaat. Vinylliefhebbers doe er uw voordeel mee!
door Jan Willem Broek