[cd, Village Green/Konkurrent]
Van halverwege de jaren 90 tot ongeveer de eerste 6 jaren van deze eeuw werkt de Britse muzikant/componist Adrian Corker samen met Paul Conboy. Dat doen ze in eerste instantie onder de naam A.P.E. waarmee ze op hun debuut downtempo triphop maken en op de tweede, samen met zangeres Célia Vaz, ook meer de latin en jazzkant opgaan. Dan stappen ze over op de naam Soul Circuit, waarmee ze in 2000 het geweldige debuut Don’t Spoil The Tension afleveren, die volgt op een 12” van drie jaar ervoor. Ze maken dan nog abstracte, experimentele elektronische muziek opgeleukt met drum ’n’ bass. In 2003 komen ze uiteindelijk met hun eigen namen als Corker / Conboy voor de dag. Ze brengen dan leftfield elektronica en eindigen hun samenwerking met hun prachtige derde cd Three Degrees Colder (2006), een soundtrack voor de film van Florian Hoffmeister met erop een hemelse mengelmoes van elektronica en neoklassiek. Tot 2011 blijft het dan stil en keert Adrian Corker solo terug met wederom een soundtrack Way Of The Morris voor de film van Tim Plester. Tussendoor blijkt Corker er overigens ook nog een carrière als soundtrackmaker op na te houden, maar daarvan is nog nooit iets van uitgegeven. Van triphop naar uitstekende filmmuziek is een lange maar vooral indrukwekkende en mooie weg geworden.
Nu komt Adrian Corker met zijn volgende solo cd Raise aanzetten. Geen soundtrack, maar zoals je enigszins kunt verwachten is het wel een filmisch geheel geworden. Corker schept heerlijk verstilde droefgeestige klanktapijten, die langzaam van kleur veranderen. Soms zijn het wat pianoklanken en op andere momenten meer de elektronica die de kapstok neerzetten waaraan allerlei interessante geluiden worden gehangen. Dat doet hij in samenwerking met The Elysian Quartet (cello, altviool en twee violen), celliste Lucy Railton en de Portico Quartet (elektronica, sax, hang, drums, contrabas). Juist die inkleuring zorgt voor heel veel spanning en schoonheid in de verder kalme muziek. Daarnaast brengt dat alles ook veel variatie. Zo opent hij met een introvert stuk dat aan Library Tapes doet denken, maar gaat hij een nummer later met de Portico Quartet de ijzige jazzy kant van Nils Petter Molvær op. Verderop krijg je dan weer meer klassieke stukken, experimenten, nachtelijke jazz, filmmuziek en breekbare pianomuziek. Het is allemaal zeer afwisselend waarbij de droefgeestige, nachtelijke sfeer intact blijft, waardoor het wel één mooi consistent geheel vormt. Dat alles is nog eens haarscherp vastgelegd door muzikant, producer en Bedroom Community labelbaas Valgeir Sigurðsson in de legendarische IJslandse Greenhouse studio. De invloeden lopen daarbij naast de genoemde artiesten uiteen van Stars Of The Lid, Nico Muhly, David Darling, Hildur Guðnadóttir en Julia Kent tot Fennesz, Dustin O’Halloran, Ben Frost, Portico Quartet Max Richter en natuurlijk de laatste van Corker / Conboy. Een emotievol en ijzersterk album.
Luister Online:
Raise (albumsnippers)
door Jan Willem Broek