Zèbra – The Black And White Album
[cd, Symbolic Interaction]
Het heeft altijd wel iets als je een Nederlandse release van het Japanse kwaliteitslabel Symbolic Interaction toegezonden krijgt. De nieuwe band Zèbra heeft daarop het debuut The Black & White Album uitgebracht. Als ik eenmaal zie wie er in zitten, is het woord “nieuwe” relatief. De groep bestaat namelijk uit Frans de Waard en Roel Meelkop, die al sinds de jaren tachtig spilfiguren zijn in de Nederlandse experimentele scene. Zeker voor Frans de Waard, die onder meer furore maakt met Kapotte Muziek, Beequeen, Freiband, Goem en Shifts, zijn maar weinig labels veilig en dat bedoel ik positief. De productie is gigantisch en de stijlen gevarieerd, maar altijd spelen de elektronica en bovenal de eigenzinnige ideeën over muziek een belangrijke rol. Daarnaast kan je van hem dance, ambient, experimenten, veldopnames, avant-garde en andersoortige elektronische muziek verwachten. Roel Meelkop is het bekendst van het vermaarde Thu20. De paden van beide heren hebben elkaar vaker gekruisd. Met Zèbra, niet te verwarren met de vier andere groepen Zebra, maken ze muziek die vet knipoogt naar de popmuziek. Dat doen ze uiteraard niet op een gangbare manier. Ze creëren diverse lagen: een experimentele elektronicalaag, een laag met beats en een samplelaag waarin allerlei herkenbare elementen van popliedjes soms zelf inclusief zang langskomen. Dit bewerken ze nog met humoristische elementen, pianoklanken, computergeluiden en noise. Overigens komen niet altijd alle lagen tegelijk langs. Wat ze hier doen is in feite popmuziek zover uitkleden dat er wel ritmische en pop-elementen overblijven, maar dat er van popmuziek geen sprake meer is. Ze scheppen er nieuwe, genreloze muziek mee die soms wel wat weg heeft van plunderphonics. Alsof je een spin al zijn poten uittrekt en omwikkelt met wol en er poten van kurk aanlijmt. De spin is geen spin meer of toch, maar dan geheel nieuw. Maar laat ik hier de spin niet de dupe van laten worden, het gaat per slot van rekening om Zèbra. Ze koken in een grote pan alle elementen stuk, totdat er een nieuwe brij ontstaat. Ze weten op een uiterst intrigerende manier genres neer te zetten zonder de benodigde ingrediënten en creëren zo de ultieme cross-overs. Rock bestaande uit click’n’cuts bijvoorbeeld. Heel af en toe laten ze alles vallen en ben je daadwerkelijk in een popliedje beland. Maar dat zijn de luchtpauzes voor ze weer aan hun soms werkelijk adembenemende geluidssculpturen verder bouwen. Een nummer als “The Blade Music Piramyds” is geniaal en bevat eigenlijk al het bovenstaande. Continu heeft de muziek iets ambivalents en lijk je in een gescheurde realiteit te zijn aanbeland waarbij de som der delen verslavend werkt. Een uniek werk! Hopelijk blijven ze dit zebrapad nog lang bewandelen.
Luister Online bij Myspace:
4 tracks (met andere namen dan op de cd)
door Jan Willem