[cd, ATP Recordings/Konkurrent]
In de staart van 2007 richten de dames Ruby Kato Attwood (zang, keyboards, percussie) en Alaska B (zang, drums, percussie, keyboards, elektronica) in Montreal de groep Yamantaka // Sonic Titan op, met een al net zo bevreemdende naam als concept. Dat laatste blijkt als in 2011 hun debuut YT//ST verschijnt. Hierop maken ze een bijzondere combinatie van etherische, kinderlijke zang met stonerrock, sludge, psychedelica en progrock. En dat werkt op bevreemdende wijze behoorlijk verslavend. Ook al is de muziek heel anders, hetzelfde effect krijg je bij bands als de Cranes en Babymetal. Live betreden ze meestal op Kiss-achtige wijze geschminkt het toneel, om het rare plaatje helemaal compleet te maken. Deze Canadezen kunnen soms behoorlijk hard uitpakken, maar zoeken ook met enige regelmaat de ruimte op. Inmiddels is een aantal bandleden vertrokken, maar zijn er ook weer aanvullingen gekomen. Ze werken hard aan de opvolger, die in Canada al eind oktober 2013 het licht ziet.
Nu wordt deze cd Uzu ook officieel hier uitgebracht. Naast Ruby Kato Attwood (van Japanse komaf) en Alaska B (van Chinese komaf) bestaat de huidige formatie verder nog uit John Ancheta (gitaar, bas), Ange Loft (zang, percussie) en Brendan Swanson (zang, keyboards). De drie vrouwen en twee mannen zijn weer tot de tanden toe bewapend met hun vele instrumenten. De muziek die ze hier presenteren ligt in het verlengde van hun debuut, maar ze brengen nog meer variatie aan waardoor ze, al dan niet geschminkt, nog meer een eigen smoel krijgen. De cd opent haast verstild met “Atalanta” waar pianoklanken en etherische zang voor een stemmig maar unheimisch gevoel zorgen. Het zou zo op Michael Nyman’s soundtrack The Cook, The Thief, His Wife And Her Lover passen. Totdat de tweede track “Whalesong” start, want dan komen de stonerrock en sludge metal gitaren naar boven. Het klinkt haast als een verontrustende rockopera, zij het dat het allemaal origineel en niet al te dramatisch uitpakt. Naarmate het album vordert brengen ze ook behoorlijk experimentele muziek, samples, Aziatische ingrediënten, no(h) wave, noise, progrock en vooral veel metalvarianten ten gehore. De muziek zit ergens in de hoek van Sleep, Boris, Crippled Black Phoenix, Deerhoof, My Dying Bride, Black Sabbath, King Crimson en Goblin. De zang is hierbij naast etherisch soms haast desperaat en er wordt zelfs een keer gerapt. Daarbij voorzien ze veel van de composities ook nog eens van een geweldige motorik en heerlijke psychedelica waardoor ook Neu! en Can wel eens tot de associaties behoren. De Canadezen brengen andermaal een volslagen unieke belevenis dat ze op sterke wijze op plaat gevangen hebben. Een overdonderend en meeslepend werk!
door Jan Willem Broek