[cd, Kill Rock Stars/Konkurrent]
Al acht jaar lang bestookt Jamie Stewart met zijn band Xiu Xiu de wereld met eigenzinnige mix van pop, rock, disco en experimentele muziek, afgewisseld met zijn XXL project samen met de mysterieuze band Larsen. Zijn enigszins hoge, soms neigend naar het prettig valse stem speelt daarbij een grote rol. Ik denk dat deze “valset” maakt dat de band staat of valt bij de luisteraars. Op zijn zevende officiële album Dear God, I Hate Myself legt hij een voor Xiu Xiu begrippen behoorlijk poppy geluid aan de dag. Fans hebben overigens niets te vrezen, want hij benadert alles nog steeds op experimentele en uiterst eigenzinnige wijze. Hij brengt een merkwaardige mix van kamermuziek, stuiterende playtronica, bombastische art-pop, psychedelica, rock, Oosterse elementen en singer-songwritermuziek. De ene keer overlaadt hij je met adhd-achtige elektronica en op andere momenten is hij haast verstild. Wat als een rode draad door welk stuk dan ook blijft lopen is de bevreemdende, onaardse atmosfeer. Nooit zit je helemaal rustig, want het is alsof hij een tap in een muziekvat prikt waaruit vervolgens een klaterstraal aan geluid vloeit. Een muzikale achtbaan vol prikkelende en onverwachte spontaniteit. Gezien de titel steekt hij hier behoorlijk de draak met zichzelf, wat wellicht wel voor wat losheid zorgt. Hij wordt onder meer bijgestaan door John Dieterich (Deerhoof) en Ches Smith (Mr. Bungle, John Zorn, 7 Year Rabbit Cycle, Marc Ribot, Terry Riley). Het is wilde stamppot met ingrediënten van artiesten als Patrick Wolf, Larsen, Morrissey, Parenthentical Girls, The Cure, Enon, Deerhoof en Final Fantasy. Hij mag zichzelf gaan haten maar de liefhebber zal hem denk ik meer dan ooit omarmen. Dit kunstzinnige hoogstandje is namelijk misschien wel zijn beste werk tot dusver.
Luister Online:
Dear God, I Hate Myself (album) (onderaan de pagina in de player)
door Jan Willem Broek