Woven Hand – Ten Stones
[cd, Sounds Familyre/Konkurrent]
Net als bij de band Low heb je er bij de enigmatische muzikant David Eugene Edwards geen last van dat ze nogal gelovig zijn. Bij Edwards geeft het zowel bij zijn vorige band 16 Horsepower als zijn soloproject Woven Hand, ook wel (door hem zelf) geschreven als Wovenhand, wel dat bevlogene mee. Het nieuwe album Ten Stones zal ongetwijfeld de boeken ingaan als zijn vijfde, dus los van de albums Blush (ja zonder “Music”) en Puur. Met diverse gasten zet hij hier een stevig geluid neer, dat voortgedreven wordt door zijn karakteristieke krachtige en tegelijk emotioneel geladen stemgeluid. Hij maakt hier een onversneden mix van stevig rock, wave, folk, Americana en een zweem gospel. Nieuw is het gothische sfeertje dat door zijn muziek waart. Het is buiten kijf de hardste Woven Hand tot nu toe en tevens de donkerste. Tevens de meest beklijvende, want vanaf de eerste toon tot de laatste grijpt de muziek je stevig vast. Naast de harde ingrepen staan er ook weer rustige nummers op die je op ouderwetse wijze aangrijpen. Maar ook deze songs liggen zwaar op de maag, waardoor even op adem komen er niet bij is. Hij lijkt in een nostalgische bui zich te hebben laten beïnvloeden door de oude Peter Hammill en Joy Division, dit naast de altijd aanwezige invloed van Nick Cave. En potverdikke wat staat er een prachtige cover op het nummer “Quiet Nights Of Quiet Stars” van Antonio Carlos Jobim, dat oorspronkelijk “Corcovado” heet. Je kunt gerust stellen dat de vijfde Woven Hand een aangrijpend, bloedstollend en gewoonweg schitterend album is geworden. Iets dat je eigenlijk ook gewoon gewend bent van David Eugene Edwards. En die duistere kant die hij hier af en toe laat doorschemeren, bevalt mij in ieder geval prima.
Luister Online bij Myspace:
Kicking Bird / Horsetail
door Jan Willem Broek