TOP20’08
Het is een goede traditie geworden om aan het eind van het jaar terug te blikken en te waarderen wat je hebt. 2008 is voor mij een jaar van veel goede muziek, met maar enkele echte uitschieters. Een aantal helden van weleer keren succesvol terug en voor een aantal is het gewoon beter dat ze dat niet meer doen. Veel cd's zijn ook voorzien van prachtige hoezen. Maar de beste cd’s staan natuurlijk gewoon in de OOR. Op een enkeling na hebben ze allemaal dezelfde smaak, dus dan moet het wel waar zijn. Om te laten zien hoe walgelijk een caleidoscopisch jaar eruit ziet heb ik 100 albums geselecteerd, die werkelijk van een wansmaak getuigen waar je U tegen zegt. U raadt het al, dat betreft mijn TOP20’08, waarbij de afvallers gewoon de gedeelde 21ste plek innemen. Het verschil tussen nummer 1 en de rest is slechts een moment of een emotie. Mijn TOP20’08 komt niet alleen voort uit de Caleidoscoop recensies, maar ook uit de dingen die ik voor Senzor radio of gewoon thuis draai. Ja soms ben ik gewoon net een mens. Dit jaar veel ambient-achtige muziek met strijkers en spekjes erin. Uiteraard bijna allemaal zwaar melancholisch. En veel sterke debutanten. Ik voorzie alles van een (korte) toelichting, deels overgenomen uit eerdere recensies. Voor de statistici: Engeland 7x, Duitsland 3x, Frankrijk 3x, VS 2x, IJsland 2x, Polen 1x, Turkije 1x en Zweden 1x.
Een fijn, gelukkig, gezond en luisterrijk 2009!
Aan de horizon gloren alweer albums van Pan American, Antony, Dakota Suite (met David Darling) en uit eigen land Waiting For Eve….
Dank aan iedereen die mij gesteund, gelezen of beluisterd heeft!
01. Library Tapes – A Summer Beneath The Trees
[cd, Make Mine Music/Konkurrent]
Library Tapes is al een paar jaar gereduceerd tot het soloproject van de Zweed David Wenngren. Hij houdt er ook de projecten Forestflies en Xeltrei op na en dat terwijl de productie van zijn Library Tapes nou niet bepaald laag ligt. Hij heeft op zijn vorige cd’s al samengewerkt met artiesten als Per Jardsell, Erik Skodvin, Sylvain Chauveau, Colleen, Danny Norbury en Peter Broderick. Die laatste twee geven ook acte de présence op zijn alweer vierde langspeler in 3 jaar tijd, dat los van nog 3 mini albums en cd’s van de andere projecten. Deze nieuweling A Summer Beneath The Trees bevat zoals vaker het geval filmische en uiterst desolate muziek. Alleen heeft hij zich de laatste releases vooral beperkt tot overigens bloedmooie verstilde pianopartijen ondersteund door veldopnames en allerlei schurkende, knetterende, krakende en niet te duiden mysterieuze geluiden. David weet met een enkele klank een enorme indruk te maken. Op de vorige, Höstluft, krijgt hij al de neiging iets meer uit zijn minimalistische hoek te kruipen. Eenzaamheid lijkt op elke cd een terugkerend thema in de muziek van de Library Tapes. Op de nieuwe is dat niet anders, hetgeen door de twee stukken “The Sound Of Emptiness” nog maar eens mooi onderstreept wordt. Wat er wel veranderd is, is de muziek zelf. Deze is duidelijk meer gecomponeerd en heeft een voller geluid. Daardoor komt het soms meer in de buurt van een intiem kamerorkest. Zelf neemt hij naast zijn befaamde pianopartijen ook de computer, veldopnames en strijkarrangementen voor zijn rekening. Danny Norbury ondersteunt hem drie maal met zijn prachtige cellospel en Peter Broderick is in alle tracks te horen op wisselend viool, celesta, accordeon, gitaar, altviool, banjo, gitaar en trompet. Soms klinkt het haast frivool, maar nooit te lang. David zoekt nog steeds de meest eenzame plekken in zijn gedachten op. Dat levert bloedstollend mooie muziek op die je tot in de diepste vezel weet te raken. Denk aan een Max Richter, Peter Broderick, Set Fire To Flames, Rachel’s, Sylvain Chauveau, Svarte Greiner en Dakota Suite. Eenzaamheid heeft zich zelden zo wonderschoon geopenbaard.
Het is net als vele andere van de rustieke albums vol strijkers een heel mooie cd, maar het is er één die op meer verstilde en subtiele wijze uitblinkt. Juist daardoor heeft deze muziek zoveel impact. Voor mij de absolute winnaar!
Luister Online bij Myspace:
The River Turned To Cobblestone / Pieces Of Us Were Left On The Tracks
Luister Online:
The Fragile Tide
02. Peter Broderick – Float
[cd, Type/Konkurrent/Boomkat]
De Multi-instrumentalist, componist en zanger Peter Broderick is een nieuwe rijzende ster. In één jaar tijd zijn er twee volwaardige cd’s uitgekomen, Float en Home, plus nog de mini Docile. Drie verschillende albums met als gemene deler die overheerlijke melancholie. Daarnaast is hij nauw betrokken bij de cd A Summer Beneath The Trees van Library Tapes. Het debuut Float komt, hoewel de rest er zeker mag wezen, als winnaar uit de bus. De nummers zijn eerst gemaakt op de piano. Daarna zijn de strijkers, gitaar, spaarzame zang en elektronica toegevoegd. Dat levert een album vol prachtig klassieke stukken op, afgewisseld met een aantal songs waarin zijn breekbare zang te horen is. De muziek is buitengewoon filmisch en weet dikwijls te ontroeren. Uit dezelfde hoek als Max Richter, Sylvain Chauveau en Jóhann Jóhannsson. Gewoonweg een bloedmooi album die diepe snaren bij me raakt. Vandaar hoog in mijn TOP20’08.
Luister Online bij Myspace:
Something Has Changed / Another Glacier
03. Jóhann Jóhannssom – Fordlandia
[cd, 4ad/V2]
De IJslandse componist Jóhann Jóhannsson valt al jaren op met zijn prachtige, intrigerende composities. Daarnaast is hij met het Kitchen Motors label en collectief ook van invloed op de IJslandse elektronica scene. Verder maakt hij “machine rock ‘n’roll” met Apparat Organ Quartet, een vijftal met 4 organisten en 1 drummer. Fordlandia is zijn vijfde solowerk. Jóhannsson pakt hierop weer groots uit met werken voor orkest en koor (The City Of Prague Philharnonic Orchestra And Choir), maar ook met meer bescheiden stukken voor pijporgel, elektronica, klarinet, piano, gitaar, percussie en strijkers. Daarmee creëert hij bloedmooie, ingetogen composities, die tussen ambient, rock en klassiek uitkomen. Hij bouwt de stukken zorgvuldig op en zorgt daarbij voor een continue onderhuidse spanning. Als er een ontlading aan strijkers komt, waan je jezelf heel even in de zevende hemel. De droefgeestige muziek spreekt enorm tot de verbeelding. Wellicht is het verschil met zijn vorige werken niet zo groot, maar waar hebben we het over op dit hoge niveau? Diepgaande schoonheid.
MP3’s:
Fordlandia
Fordlandia – Aerial View
melodia (iii)
04. Jacaszek – Treny
[cd, Miasmah/Baked Goods]
Een release op het Miasmah label is altijd goed! Kent u die uitdrukking? Toch is het tot nu toe elke keer raak op het label van Erik Skodvin (Deaf Center/Svarte Greiner). Zeker als de Poolse componist Jacaszek, voluit Michał Jacaszek, om de hoek komt kijken. Hij is de vierde op rij in mijn TOP20 die elektronica en klassieke instrumenten combineert en dat op een adembenemende wijze. Hij componeert alles zelf en zorgt ook voor de opname en de productie. De strijkarrangementen zijn van de hand van de geweldige componist Stefan Wesołowski. Hij speelt hier ook viool. Naast Stefan en Jacaszek, die hier de elektronica bedient, zijn het Maja Siemińska en Ania Śmiszek-Wesołowska die respectievelijk zang (sopraan) en cello voor hun rekening nemen. Het levert uiterst ingetogen en melancholische klanklandschappen op, waarin gruizige elektronica naast de klassieke elementen op prachtige wijze hand in hand gaan. Duister en hemels tegelijkertijd. Een aangrijpend album dat allerlei fraai geschetste beelden oproept van droefgeestige situaties.
Luister Online bij Myspace:
Rytm To Niesmiertelnosc / Lament / Orszula
05. Faustine Seilman – Silent Valley
[cd, Effervescence]
Officieel is de cd Silent Valley van de Française Faustine Seilman uit november 2007. Maar voordat zo’n plaat doordringt buiten de Franse grenzen, is het al dik 2008. Gezien de kwaliteit van deze dame is het werkelijk ongelooflijk dat ze enkel terug te vinden is op het kleine, maar über sympathieke Effervescence label. Faustine zingt in het Engels met een enorm sensueel Frans accent. Haar stem is soms zo zacht als boter en soms zo hard als die van Nico. Zelf speelt ze piano, dat naast haar stem de hoofdmoot vormt. Toch maakt ze uiteindelijk een kruising tussen intense singer-songwritermuziek, postrock, cabaret en speelgoedmuziek. Ze heeft dan ook een serieuze begeleidingsband bestaande uit Vincent Dupas (gitaar, klokkenspel, achtergrondzang), Rachel Langlais (accordeon, keyboards, harmonium, zaag, speelgoedpiano, klokkenspel, achtergrondzang), Pierre Marolleau (drums, achtergrondzang) en Jonathan K. Seilman (bas, sax, speelgoedpiano, klokkenspel) en twee gasten op viool en zang. Ze weet een goede balans te vinden tussen zinnenstrelende ingetogen pracht en de emotionele erupties. Het houdt het midden tussen Half Asleep, Shannon Wright en soms zelfs een vleugje Silver Mt. Zion. Ontroerend goed!
Luister Online bij Myspace:
Nocturne Italy Square / Sincerely Yours (live version) / Soap Opera / Silent Valley / Keys Are Bound To Be Found
06. Bersarin Quartett – Bersarin Quartett
[cd, Lidar]
Lidar is een nieuw label, maar gooit al twee keer hoge ogen met de releases van Jasper TX en het Duitse Bersarin Quartett. Het gelijknamige debuut past wel in het rijtje van de genoemde ambient met klassiek projecten hierboven. Alleen bouwt de Bersarin Quartett alles op met elektronica en samples. Het is muziek die je wel net zo bij de keel grijpt en zorgt voor een gevoel waarbij de realiteit onder je voeten wordt weggeslagen. Ook de naam is verwarrend, want het is het soloproject van Thomas Bücker. Thomas maakt melancholische muziek voor denkbeeldige films. Deze dringt tot diep in de hersenpan en ver onder de huid. Het is onbeschrijflijk wat hoe menselijk hij elektronica maakt. In feite maakt hij de gedroomde combinatie van Marsen Jules, Bohren Und Der Club Of Gore, Deaf Center en Henryk Górecki. Een onbeschrijflijk mooie herfstplaat!
MP3’s:
Oktober
Inversion
St. Petersburg
Die Dinge Sind Nie So Wie Sie Sind
Endlich Am Ziel
07. Max Richter – 24 Postcards In Full Colour
[cd, Fatcat/130701]
De laatste, maar zeker niet de minste artiest die het ambient met klassiek rijtje completeert is de Britse en van origine Duitse componist Max Richter. Hij maakt ook daadwerkelijk muziek voor films, hoewel zijn eerste soundtrack nog moet verschijnen. Hij heeft ook heldin Vashti Bunyan 35 jaar na haar vorige cd begeleid op haar comeback plaat Lookaftering en is ook te horen bij de Future Sound Of London. Een bijzondere artiest die zich laat beïnvloeden door zijn vroegere leermeester Luciano Berio. Ook past hij tussen nieuwe meesters als Arvo Pärt, Brian Eno, Henryk Górecki, Steve Reich, Philip Glass en Michael Nyman. De nummers op zijn nieuwe cd 24 Postcards In Full Colour zijn eigenlijk bedoeld als ringtones. Dat is waarschijnlijk ook de reden dat die 24 composities veelal rond de minuut eindigen. Maar de mobiele telefoon die deze muziek recht aandoet moet nog uitgevonden worden. Het zijn dan misschien soms te korte stukjes, maar Richter weet daar zoveel gevoel in te stoppen dat het een enorme indruk maakt. Max Richter draagt zorg voor het pianospel en de elektronica. Met alle inbreng door gasten op violen, cello, gitaar en drums worden de droefgeestig filmische stukken tot grote hoogten gedreven. Wonderschoon!
Luister Online:
24 Postcards In Full Colour (albumsamples)
08. Get Well Soon – Rest Now, Weary Head! You Will Get Well Soon
[cd, City Slang]
De Duitser Konstantin Gropper verrast dit jaar met zijn band Get Well Soon. Het debuut met de lange titel Rest Now, Weary Head! You Will Get Well Soon is een mengelmoes van bekende geluiden en toch verfrissend en eigenzinnig. Gropper zingt met zijn emotioneel geladen zware stem de sterke nummers aan elkaar. Daarnaast is het de instrumentatie die het hem doet. Soms richting Americana, waveof indierock en op andere momenten richting de Balkan of singer-songwritermuziek. Daarbij schuwen ze het niet een decors te schetsen uit de jaren dertig of van een pretpark. Dit bereikt hij met op de achtergrond (samples van) gospelachtige zang of veldgeluiden in te zetten. Die meerstemmige zang is een sterk punt en draagt bij aan de bijzondere sfeer op het album. In het hitgevoelige, meesterlijke nummer “If This Hat Is Missing I've Gone Hunting” krijg je nog vrouwelijke rap. Denk aan een sterke nieuwe joint venture tussen Nick Cave, Beirut, Calexico, Misophone, Radiohead en Arcade Fire. Geweldig veelzijdig en hoopgevend debuut, waarmee je gerust kunt binnen komen.
Luister Online bij Myspace:
Prelude / If This Hat Is Missing I've Gone Hunting / We Are Safe Inside While They
09. Cranes – Cranes
[cd, Dadaphonic]
Met de Cranes is het altijd al zo geweest dat als je de poppenstem van zangeres Alison Jane Shaw niet trekt, je de muziek van de Cranes gewoon maar moet vergeten. 20 jaar geleden start ze de band onder meer met haar broer Jim Shaw, die naast Alison altijd in de band zal blijven. Hun geluid is dan nog een mengelmoes tussen industrial en wave, waarmee ze ergens tussen de Swans en The Cure uitkomen. Het lieflijke poppenstemmetje van nu, gaat dan nog flink te keer. Na de jaren negentig waar de band haar hoogtepunt heeft met prachtige releases als Wings Of Joy, Forever en Loved verdwijnen ze en beetje uit het zicht. Toch brengen ze nog gestaag cd’s uit. Tegenwoordig bestaat de band naast Alison (zang, bas, gitaar) en Jim (gitaar, bas, programmering, drums) uit Paul Smith (keyboards, gitaar, bas) en Jon Callender (drums). De band maakt de laatste jaren meer een rustieke kruising van wave en ambient. Dat weten ze op hun achtste en gelijknamige cd tot in de puntjes uit te werken. Alison klinkt breekbaarder dan ooit en wordt schitterend omlijst door de melancholische muziek, die bestaat uit heldere ambient-wave met lichte experimenten. Cranes is één van hun betere albums en dus één van de mooiste dit jaar!
Luister Online bij Myspace:
Worlds / Feathers
10. Firewater – The Golden Hour
[cd, Bloodshot]
Het leven van de muzikant Tod A. (Ashley) verloopt grillig. Wars van commercie, waardoor hij ook een majordeal aan zich voorbij laat gaan, zit hij na het uiteengaan van zijn geweldige band Cop Shoot Cop volledig aan de grond. Hij krabbelt uiteindelijk op en richt de band Firewater en zijn label Jet Set records op. Zijn eerste cd Get Off The Cross…We Need The Wood For The Fire uit 1996 mag er wezen. Hij toont aan dat je hem met niets en niemand kunt vergelijken. Hij laat hierop namelijk een toegankelijke combinatie van punk, klezmer, tango’s, Indiase bruiloftsmuziek, cabaret en zigeunermuziek horen. Met deze stijl, die soms net meer het ene element boven het andere laat horen, maakt hij daarna nog 4 cd’s waarvan 1 album vol covers. Ze halen niet het niveau van de eerste maar zijn allen zeer de moeite waard. Na 2004 wordt het stil rond de band en het label. Tod schijnt weer aan de grond te zitten en zelfs zonder huis. Hij gaat uiteindelijk na zijn scheiding in 2005 reizen van zijn laatste geld langs vele landen en steden die door de Amerikanen zijn gebombardeerd, met name het Midden-Oosten, het Indiase continent en Zuidoost Azië. Zijn muziekhart blijft daarbij kloppen en hij neemt over de hele wereld muziek op met muzikanten die hij op zijn reis tegenkomt, van Turkije en India tot Israel en Afghanistan. Dat slechts gewapend met een microfoon en laptop. Teruggekomen neemt hij de cd The Golden Hour op, waarbij hij zoals altijd op diverse gasten kan rekenen uit onder meer Jesus Lizard, Elysian Fields en Gogol Bordello. Tamir Muskat (Balkan Beat Box) zorgt voor de opnames. Dat levert één van zijn sterkste albums op, die meer dan ooit gelardeerd wordt met wereldelementen. Sublieme terugkeer van een groot muzikant met een unieke visie.
Luister Online bij Myspace:
Hey Clown / Already Gone / Borneo / Bhangra Bros / This Is My Life
11. Novö – Je Retiens Ton Souffle
[cd, Monopsone/COD&S]
Soms is het lastig weer te beginnen met recenseren. Net als voetbal houden veel recensenten een winterstop, wat vooral met het uitblijven van nieuwe releases te maken heeft. Als je dan toch wat hongerig weer gaat beginnen is het wel prettig om iets aangenaams te treffen. Zeker als het buiten grijs en grauw is. Gelukkig kan ik zoals wel vaker rekenen op de Franse inbreng. Het leuke label Monopsone brengt niet vaak wat uit, maar als deze dat doet is het veelal een voltreffer. Nu komen ze met het duo Novö uit Toulouse. Jean-Michel Chabrel (zang, gitaar) en Jérémie Guiochet (gitaar, keyboard) brengen samen met hun sampler op hun debuut Je Retiens Ton Souffle een aanstekelijke en tevens filmische mix van post-rock, pop, glitch, wave en shoegazer. De naam die het eerste naar boven borrelt is die van The Notwist, ook al heeft Novö een duidelijker meer zwoele aanpak. Dat laatste komt natuurlijk ook door de hoofdzakelijk in het Frans gezongen teksten. De pakkende (bas) gitaarpartijen vormen een mooie hybride met de elektronica. De muziek zit boordevol subtiele details en laveert op rustige wijze door de diverse genres. Naarmate het album vordert breidt de invloedenlijst zich uit met artiesten als Piano Magic, New Order, M83 en Arca (Sylvain Chauveau), maar ook met de meer experimentele bands als Encre, Diabologum, Programme, Porcelain en Tarwater. De popelementen zorgen ervoor dat de muziek nooit ontoegankelijk wordt, terwijl de lichte experimenten het geheel tot op de laatste toon toe intrigerend en spannend weten te maken. De songs zitten sterk in elkaar en zijn doordrenkt van de melancholie. Het merendeel is werkelijk adembenemend mooi. Wat een droomdebuut en wat een droombegin van het jaar!
Dit is één van de eerste recensies die ik dit jaar heb geschreven en het is meteen raak. Een eerste nominatie voor de TOP20’08 waar ze niet meer vanaf komen.
Luister Online bij Myspace:
Immobile / Une Vie Ailleurs / La Chute Des Corps / Le Train Fantôme
12. Frédéric Truong – Vers Le Nouveau Monde
[cd, FTR]
De Fransman Frédéric Truong start in 1991 zijn neo-klassieke en deels industriële project Leitmotiv. Hiermee schetst hij somber melancholische atmosferen, vol verdriet en pijn. Toch is er altijd wel een licht aan het eind van de tunnel. In 2002 zet hij hier een punt achter en gaat onder zijn eigen naam verder. Hij ontwikkelt zich tot een volwaardige singer-songwriter, die altijd wel elementen van new wave, pop, klassiek en chansons integreert in zijn totaalgeluid. Hij bouwt zijn songs op rond piano en gitaar, waarbij zijn stem nazomert door de muziek. Daarna voegen hij en zijn gasten er diverse instrumenten aan toe. Qua sfeer sluit hij wel aan op zijn vorige project, maar de muziek is dus totaal anders. Zo gaat het eigenlijk op zijn nieuwe, alweer zevende cd Vers Le Nouveau Monde ook. Toch bezit Frédéric Truong’s muziek de bijzondere eigenschap dat deze steeds weer iets evolueert maar herkenbaar blijft. Hij groeit per album zonder dat zijn oude werk daarmee degradeert. Je krijgt hier een afwisselende warme grog van minimal, neo-klassiek pianospel, new wave gitaren, post-rock en avant-garde elementen, koren, elektronische geluiden en beats. Het meeste is daarbij door hem zelf gespeeld. Hiermee maakt hij een bijzondere vorm van chansons, namelijk waarin al die genoemde stijlen zich hebben genesteld. Op gevarieerde wijze en in verschillende doseringen serveert hij deze ingrediënten uit. Zo krijg je een prachtig duet “Te Souviens-Tu?” met zangeres/violiste Sonia Zannad, die er samen met Frédéric een up-tempo zuchtliedje van maakt. Ook zinnenstrelend is de song “Les Vagabonds” met de Nederlandse waveband Mecano. Aan het eind staat dit nummer er ook nog in de klassieke versie op, waarbij hij terug lijkt te grijpen naar zijn Leitmotiv-periode. Daarnaast werkt hij met Laurent Esmez (drums, sax, udu, electronica), Christophe Maltin (bas), Michaël Hauseler (gitaar, composities), Léonard Lasry (piano, zang), Fiorindo Vol (accordeon) en Audry Leloup (klarinet) om zijn album in te kleuren. Het levert een warme vloedgolf aan melancholisch geluid op. De titelsong, maar ook “Tourne La Page”, “Je Souhaite” (waarvan eveneens een video op de cd staat), “Ma Sirène” en de genoemde liedjes zijn van een ongekende schoonheid. De ene song lijkt nog mooier dan de andere. Hij wisselt ook goed de up-tempo en bijna verstilde nummers af. Zonneschijn op een desolaat herfstlandschap. Bloed op pasgevallen sneeuw. Denk aan een eigenzinnige, chansonachtige mix van Dominique A., Tuxedomoon, Yann Tierssen, Erik Satie, Sylvain Chauveau, Calexico en And Also The Trees. Verlies, verdriet, verlangen en geluk omhelzen elkaar in alle tederheid op dit intieme en uiterst fraaie album.
Luister Online bij Myspace:
Vers Le Nouveau Monde (albumsamples) / Je Souhaite
13. The Notwist – The Devil, You + Me
[cd, Big Store/City Slang]
The Notwist heeft zich na een punkrock start ontwikkeld tot een uitstekend Duits exportproduct dat wave en indierock koppelt aan elegante elektronica en jazz. De frequentie waarin de broertjes Micha en Markus Acher, die het kloppende hart van de band vormen, een cd uitbrengen is laag. Dat heeft alles te maken dat ze er legio andere projecten (Tied+Tickled Trio, Lali Puna, Ms. John Soda, 13 & God en vele anderen) en het label Alien Transistor op na houden. De laatste cd stamt alweer uit 2002. Van de mannen hoef je geen grote verrassingen meer te verwachten. Toch leggen ze met The Devil, You + Me net weer een andere geluid aan de dag. Ze experimenteren met meer elektronica en halen er een heel orkest bij, het Andromeda Mega Express Orchestra, waardoor de muziek zonder de genoemde genres te verlaten behoorlijk weet te verrassen. De melancholische, nachtelijke atmosfeer die hun muziek altijd zo typeert staat nog recht overeind. Het is weer een heel bijzondere in de catalogus van de Duitsers en tevens één van de meest opvallende cd’s van het jaar.
Luister Online bij Myspace:
Boneless / Where In This World / Good Lies
14. We Made God – As We Sleep
[cd, We Made God/Kimi]
De IJslandse band We Made God is een bijzondere. Ten eerste hebben ze hun debuut As We Sleep zelf bekostigd, zelf geproduceerd, zelf opgenomen en zelf vorm gegeven. Alles zelf gedaan dus. Ze hebben Kimi Records zover gekregen om hun cd aan de man te brengen. Nog een reden waarom de band bijzonder is, is toch wel het feit dat het een harde band is. Meestal komen er elektronische projecten uit dat land die over de landgrenzen bekend worden. De laatste en niet onbelangrijkste reden dat de vier heren bijzonder te noemen zijn is dat ze met een redelijke standaard instrumentarium van gitaren, zang, bas en drums een geweldig origineel geluid neerzetten. Ze maken aan de ene kant atmosferische muziek die wel doet denken aan Sigur Rós en aan de andere kant harde erupties die herinneringen oproepen aan de Deftones, Seigmen en The God Machine. Emotioneel en adrenaline opwekkend. Een ijzersterk debuut dat een groot publiek verdient!
Luister Online:
As We Sleep
15. Last Harbour – Dead Fires & The Lonely Spark
[cd, Little Red Rabbit]
Het collectief Last Harbour uit Manchester rond zanger en theremin-speler Kevin Craig staat al jaren garant voor donkere, filmische muziek die een brug slaat tussen folk en postrock. Die brug slaan ze onder meer met altcountry, rock en wave. Met vijf mannen en twee vrouwen sterk maken ze hun muziek met baritonachtige zang, theremin, bas, contrabas, gitaar, drums, harmonium, keyboards, piano, orgel, mandoline, banjo, pedal steel, violen en achtergrondzang. Op hun derde volwaardige album Dead Fires & The Lonely Spark zijn ze op hun sterkst. Het is atmosferisch, heftig en uiterst droefgeestig. Denk aan een zeer aangename mix van Tindersticks, Lift To Experience, 16 Horsepower, Grails, Nancy Elizabeth en Nick Cave, met daarbij milde, maar aangrijpende erupties. Het is muziek die je tot diep in je ziel raakt.
MP3:
Science Song
Luister Online bij Myspace:
Saint Luminous Bride / No-One Ever Said
16. The Long Dead Sevens – The White Waltz & Other Stories
[cd, Beta-lactam Ring Records]
Het zevende en laatste debuut uit mijn TOP20’08 komt van het Britse The Long Dead Sevens. Dit vijftal rond zanger Nick Cliff, Paul J. Rogers (gitaren, percussie, melodica, effecten, zang), Jennifer Hames (piano, viool, orgel), Ian Turner (bas, banjo, gitaren) en Nick Hames (drums, percussie) aangevuld met achtergrondzangeres Sarah Miller maken een eigenzinnige mix aan stijlen, te weten altcountry, wave, avant-garde, folk en gotische muziek. De donkere baritonstem van Nick Cliff roept dikwijls associaties op met Nick Cave. De zanger heet afgekort zelfs Nick C., dus deze referentie ligt er misschien wel heel dik bovenop. Andere invloeden zijn Firewater, Einstürzende Neubauten, 16 Horsepower, Last Harbour en tevens John Cage en Pierre Schaeffer. Ze zetten een met whisky doordrenkt theater neer dat tot de verbeelding spreekt. Hierbij experimenteren ze ook nog regelmatig. Voor de gelukkigen onder ons die hun prachtig vormgegeven gelimiteerde dubbel cd in handen hebben krijgen ook nog als extra fijne, duistere experimenten, waarbij ze hun songstructuren geheel loslaten. Een uiterst gevarieerd en meeslepend debuut!
Luister Online:
The White Waltz & Other Stories (album samples)
17. Matt Elliott – Howling Songs
[cd, Ici D’Ailleurs]
Na The Third Eye Foundation heeft Matt Elliott een succesvolle doorstart gemaakt onder zijn eigen naam. Hij is meer songgericht te werk gegaan en gebruikt zijn vroegere samplekunsten nu vooral om zijn liedjes kracht bij te zetten. Met de eerste The Mess We Made uit 2003 is het meteen raak. Spookachtige melodieën, klassieke elementen en folk-achtige, duistere songs. Daarna houdt hij deze succesformule vast en begint hij aan een trilogie, waarvan de eerste twee delen Drinking Songs (2005) en Failing Songs (2006) zijn weer van een buitengewone schoonheid. De laatste heb ik net als zijn solodebuut in mijn TOP20 staan. Nu is het slotstuk Howling Songs verschenen. Deze mag er wederom wezen en bevat weer die onaardse atmosfeer, zoals alleen Matt die kan creëren. Het grote verschil is dat hij nu in de overwegend lange nummers ook behoorlijk hard kan uithalen. Voor de rest zijn het zacht gezongen prachtliedjes met akoestische gitaar en melancholische strijkers. Een album vol onversneden nostalgie, met hier en daar een nodige klap in het gezicht. Een kroon op het drieluik.
Luister Online:
Howling Songs
18. Misophone – Be Glad You Are Only Human
[cd, Kning Disk]
De vraag of je het Britse Misophone helemaal serieus moet nemen kan ik je eigenlijk niet zeggen. Hun vorige cd uit 2007 heeft de idiote titel Where Has It Gone, All The Beautiful Music Of Our Grandparents? It Died With Them, That’s Where It Went… en bevat niet te plaatsen muziek. Het is een soort hybride van folk, indierock, experimentele en orgelmuziek en altcountry. Daardoor mengen ze ook nog eens Balkan-, cabaret- en zigeunerelementen en alles wordt gehuld in een zestiger jaren atmosfeer. Het mystieke duo M.A. Welsh en S. Herbert is verantwoordelijk voor dit alles. S. is een klassiek getrainde muzikant en bespeelt een instrument of 20, dat terwijl M.A. schrijft, zingt, banjo speelt en gevonden geluiden en dieren lawaai toevoegt. Een ongrijpbaar debuut. Dit jaar komen ze met Be Glad Your Are Only Human, naar eigen zeggen hun 13de album. Dat terwijl ik echt niets meer dan deze 2 albums kan vinden van ze. Wel schijnen ze al honderden nummers klaar te hebben. Ook op hun tweede cd maken ze de eerder beschreven mengelmoes en perfectioneren dit nog meer. Het levert ongrijpbare, pakkende en intieme songs op die je ergens tussen Matt Elliot, Micah P. Hinson, Neutral Milk Hotel, Beirut, A Hawk And A Hacksaw en Tom Waits in kunt plaatsen. Zo bijzonder krijg je het zelden, al moeten ze hun magnum opus nog maken denk ik. De cd met de prachtig handgemaakte kartonnen hoes is slechts in een oplage van 453 exemplaren gemaakt op het geweldige Kning Disk label, dus haastige spoed is weer eens goed.
Luister Online bij Myspace:
I Sleep Like The Dead / As She Walked Out Of The Door / Been In The Storm So Long / The Motherless Moth Headed Bread Boy / Goodbye
Luister Online:
Be Glad You Are Only Human (albumsamples)
19. Bodies Of Water – A Certain Feeling
[cd, Secretly Canadian/Konkurrent]
Vorig jaar brengt het muziekcollectief Bodies Of Water hun zeer verdienstelijke debuut uit. Ze ontpoppen zich als een bijna te blij zangkoor met overdadige indiemuziek, maar winnen het op punten met hun sterke composities en melancholische ondertoon. Het viertal uit Los Angeles laat zich vaak begeleiden door zes extra muzikanten en valt op door een extrovert geluid. Alles valt pas echt op zijn plaats bij de opvolger A Certain Feeling. De Mamas And Papas-achtige bezetting en inbreng combineren ze hier feilloos met innemende alternatieve muziek en droefgeestige liedjes. Het enthousiasme van de uitbundige koorzang gaat hand in hand met krautrock, indierock en alternatieve rock. En dat met een hippie-achtige inslag. Een geweldig nieuw geluid dat in de toekomst vast nog tot grote hoogtes gaat stijgen. Dit is in ieder geval één van de meest opvallende platen van 2008.
Luister Online bij Myspace:
Gold, Tan, Peach And Grey / Water Here / Under The Pines
MP3’s:
Gold, Tan, Peach And Grey
Water Here
20. Şevval Sam – Karadeniz
[cd, Kalan]
En dan de hekkensluiter. De Turkse zangeres Şevval Sam bewijst met de derde staal van haar kunnen Karadeniz dat muziek universeel is. Je hoeft geen Turks te spreken om haar emoties te verstaan. Net als alle andere Turkse muziek uit mijn collectie behoort zij tot de categorie “Turkse protest muziek”. Op één of andere manier heb ik daar een sterke voorkeur voor. Haar nieuwste album is onder meer een eerbetoon aan de veel te vroeg overleden Turkse muzikant Kazım Koyuncu, waarmee ze veelvuldig heeft samengewerkt. Enkele nummers op deze cd staan ook op het laatste album van de genoemde artiest. Ze omringt zich met de betere Turkse muzikanten en laat een geluid horen dat van Turkije tot de Balkan loopt; zeer Europees en toch net weer anders. Net als vele muzikanten op het fijne Kalan label bezit ze een eigenzinnig geluid dat je gewoon lekker zelf via de onderstaande link maar moet ervaren. Grote klasse vanuit het land dat zeker qua muziek Europa en Azië met elkaar verbindt.
Luister Online:
Karadeniz (albumsamples)
De mooie nummers 21:
21. Natacha Atlas & The Mazeeka Ensemble – Ana Hina (World Village)
21. Jana Vébrová – Kykyrý (Indies Scope)
21. Liz Durrett – Outside Our Gates (Warm)
21. The Gutter Twins – Saturnalia (Sub Pop)
21. Made Out Of Babies – The Ruiner (The End)
21. Portishead – Third (Island)
21. Edward Ka-Spel – Dream Logik Part Two (Beta-Lactam Ring)
21. Antenne – #3 (Helmet Room)
21. Essie Jain – The Inbetween (Leaf)
21. Suzy Mangion – The Other Side Of The Mountain (Pickled Egg)
21. Beat Circus – Dreamland (Cuneiform)
21. Rudi Arapahoe – Echoes From One To Another (Symbolic Interaction)
21. Crëvecoeur – #2 (Denovali)
21. Gram – Four-Letter Word (Torntable Records)
21. Parne Gadje – Mangupi (Smoked Recordings)
21. Laura Marling – Alas I Cannot Swim (Virgin)
21. Prosti Dumi – Ajde Na Balkana (Indies Scope)
21. Christopher Bissonnette – In Between Words (Kranky)
21. Sharron Kraus – The Fox’s Wedding (Durtro/Janana)
21. Autistic Daughters – Uneasy Flowers (Kranky/Staubgold)
21. Evangelista – Hello, Voyager (Constellation)
21. Zbigniew Preisner – Anonyma: Eine Frau In Berlin (Königskinder)
21. A Naifa – Uma Inocente Inclinação Para O Mal (Lisboa)
21. The Breeders – Mountain Battles (4ad)
21. Timesbold – Ill Seen Ill Sung (Tin Drum/Zeal)
21. Retribution Gospel Choir – Retribution Gospel Choir (Cycle)
21. Dikanda – Ajotoro (Jaro)
21. Rokia Traoré – Tchamanché (Universal/Tâma)
21. Les Fragments De La Nuit – Musique Du Crépuscule (Equilibrium)
21. Klaus Schulze & Lisa Gerrard – Farscape (SPV/Synthetic Symphony)
21. Hilde Marie Kjersem – A Killer For That Ache (Rune Grammofon)
21. Kiss The Anus Of A Black Cat – The Nebulous Dreams (Conspiracy)
21. Vessels – White Fields And Open Devices (Cuckundoo)
21. Hector Zazou & Swara – In The House Of Mirrors (Crammed)
21. Strange Attractor – Mettle (Music For Speakers/Big Blue)
21. Larkin Grimm – Parplar (Young God)
21. Coeur De Pirate – Coeur De Pirate (Grosse Boîte)
21. Kangding Ray – Automne Fold (Raster-Noton)
21. Angil+Hiddntracks – Oulipo Saliva (Chemikal Underground)
21. Ten Kens – Ten Kens (Fat Cat)
21. Hauschka – Ferndorf (130701/Fat Cat)
21. Mediavolo – Unaltered Empire (Prikosnovénie)
21. Richard Skelton – Marking Time (Preservation)
21. The Last Shadow Puppets – The Age Of The Understatement (Domino)
21. My Brightest Diamond – A Thousand Shark’s Teeth (Asthmatic Kitty)
21. Greg Weeks – The Hive (Wichita)
21. Woven Hand – Ten Stones (Sounds Familyre)
21. Françoiz Breut – Á L’Aveulette (Humpty Dumpty)
21. Marianne Dissard – L’Entredeux (Le Pop Musik/Groove Attack)
21. Mogwai – The Hawk Is Howling (PIAS/Rock Action)
21. Calexico – Carried To Dust (Quarterstick/City Slang)
21. Goldmund – The Malady Of Elegance (Type)
21. Boduf Songs – How Shadows Chase The Balance (Kranky
) 21. Kiran Ahluwalia – Wanderlust (World Connection)
21. Thee Silver Mt. Zion Memorial Orchestra & Tra-La-La Band – 13 Blues For Thirteen Moons (Constellation)
21. Our Sleepless Forest – Our Sleepless Forest (Resonant)
21. Steve Von Till – A Grave Is A Grimm Horse (Neurot)
21. Savina Yanatou & Primavera En Salonico – Songs Of An Other (ECM)
21. Arve Henriksen – Cartography (ECM)
21. Emiliana Torrini – Me And Armini (Rough Trade)
21. Melody Gardot – Worrisome Heart (Universal)
21. The Wedding Present – El Rey (Manifesto)
21. The Legendary Pink Dots – Plutonium Blonde (ROIR)
21. Fennesz – Black Sea (Touch)
21. Bronnt Industries Kapital – Häxan (Static Caravan)
21. Avrocar – Against The Dying Of The Light (Make Mine Music)
21. The Caretaker – Persistant Repetition Of Phrases (Install)
21. Bohren & Der Club Of Gore – Dolores (PIAS)
21. Sun Kil Moon – April (Caldo Verde)
21. Le Chat Blanc Orchestra – Ste-Claire Mountain (Make Mine Music)
21. Xiu Xiu – Women As Lovers (Kill Rock Stars)
21. John Zorn – The Crucible (Tzadik)
21. Farmers Market – Surfin’USSR (Ipecac)
21. July Skies – The Weather Clock (Make Mine Music)
21. Yellow6 – When Leaves Fall Like Snow (Make Mine Music)
21. Tindersticks – The Hungry Saw (Beggars Banquet)
21. Beneva Vs. Clark Nova – Sombunall (Fenêtre)
21. Autechre – Quaristice (Warp)
21. Noa Babayof – From A Window To A Wall (Language Of Stone)
21. Von Magnet – Ni Prédateur Ni Proie (Universal)
door Jan Willem Broek