Al 15 jaar is het Rotterdamse Tonefloat label bezig om een stevige catalogus op te bouwen, met veel Nederlandse artiesten in de stal. Inmiddels is er niets zwevends meer aan Tonefloat en zou je het ook kunnen omdopen tot Leading ofwel Toonaangevend. Hoogstens is het zweven als een vrije vogel, want de catalogus die labelbaas Charles Beterams opbouwt getuigt van eigenzinnigheid en daarnaast ook van een goede smaak. De muziek van de uiteenlopende artiesten heeft over het algemeen wortels in de jaren 60 tot 80, maar is helemaal van nu. Ambient, avant-garde, musique concrète, chansons, rock en elektronica vinden er allen onderdak, zij het met een eclectische inslag. Nu ze een labelnacht in London (28 oktober) en Tilburg (4 november) in het verschiet hebben, naast diverse reguliere optredens wil ik een handvol nieuwe albums hier eens bij elkaar onder de loep nemen.
Polar Twins – Wee Small Hours At Swansneck
[cd/lp+cd, Tonefloat/Bertus]
Dirk of Dick Polak (Mecano) en Mark Ritsema (Spasmodique, Cobraz, later ook in Mecano) ontmoeten elkaar in 2005 op een kunsttentoonstelling en het klikt artistiek meteen. Mark neemt vervolgens deel in de weer gereanimeerde groep Mecano, een groep waar hij vroeger al fan van is. In 2008 beginnen ze aan een gezamenlijk album onder de naam Polar Twins. Dat tussen alle bedrijven door en in de later uurtjes; “In The Wee Small Hours Of The Morning”, zoals Frank Sinatra dat zo mooi heeft bezongen. Nu kan ik beide heren er muzikaal niet mee vergelijken, al is de stemming op hun album Wee Small Hours At Swansneck wel lekker melancholisch. Dirk en Mark bezitten over indringende, baritonachtige stemmen en weten je daarmee flink te raken. Vanaf 2010 hebben ze dit album met vrienden en collega’s afgemaakt en is vanaf heden verkrijgbaar. Ze omlijsten hun muziek zelf en met gasten met onder meer akoestische gitaren, strijk- en blaasinstrumenten, accordeon, drums, synthesizers, achtergrondzang en piano. Dat levert een afwisselend en pakkend geheel op dat varieert tussen folk, chansons, pop, avant-garde en artrock, waarbij het songgerichte aspect altijd de boventoon voert. Hierdoor is het niet moeilijk deze liedjes te omarmen en er lekker in op te gaan. Zeker niet als je ook nog eens weet dat ze ergens tussen Peter Hammill, Nick Cave, The Triffids, Sodastream, David Byrne en David Bowie uitkomen. Ze zingen hoofdzakelijk in het Engels, maar brengen ook Frans en Duits gezongen songs ten gehore. Het is in alle opzichten een gevarieerd en kwalitatief hoogwaardig album geworden. Om heerlijk in de late uurtjes van te genieten!
Luister Online bij Soundcloud:
Divide My Love
Environmental Twist
The Sleep Of Reason – The Sleep Of Reason
[3lp+live lp+cd, Tonefloat/Bertus]
In de volgende release kom ik twee van mijn helden tegen, namelijk Dirk Serries en Jon Attwood.
Dirk Serries is een Belgische muzikant, die ik vanaf de jaren 80 volg met zijn diepgravende, ruimtelijke en tot de verbeelding sprekende project Vidna Obmana ook wel als vidnaObmana geschreven, hetgeen Servisch is voor optische illusie. Serries legt dan ook altijd een surrealistisch geluid, gelaagd aan de dag. Muziek waarbij je jezelf in een parallel universum waant of iets dergelijks. Voor mensen die meer diepgravende ambient zoeken, moeten echt eens in die discografie duiken. Na 2007 gebruikt hij deze naam niet meer. Verder is Serries ook altijd op zoek naar de essentie van het geluid en weet hiermee eigenlijk altijd te verrassen. Hij duikt op in legio soloprojecten dan wel samenwerkingsverbanden, waarvan Continuum, 3 Seconds Of Air, Akhet, The Black Fire, Fear Falls Burning, Neurotic Youth, Principle Of Silence en Terrace Of Memories enkele voorbeelden zijn.
De andere artiest die ik al vele jaren op de voet volg, zij het een decennium later, is de gitarist Jon Attwood, beter bekend van zijn melancholische gitaarambientproject Yellow6, waar ik inmiddels toch ook tegen de 40 releases van in de kast heb staan. Hij tovert veelal tot de verbeelding sprekende dromerige ambient met wave invloeden. Soms zonder kop en staart en op andere momenten heel gefocust. Fans van Labradford en Robin Guthrie kunnen hun hart hier ophalen.
Samen hebben ze afgelopen jaren gewerkt aan hun trilogie onder de naam The Sleep Of Reason. De release is er nu en is een kolossaal werk geworden, dat 3 lp’s en een live lp omvat en tevens een cd met een selectie van de tracks die op de lp’s staan. Er zijn er slechts 200 van gemaakt, dus haastige spoed is weer eens goed. Ik beperk me hier tot de bespreking van de cd, maar die is al veelzeggend genoeg om nieuwsgierig te worden naar de rest. Hun werkwijze is hier dat ze hun zelf gefabriceerde gitaardrones uitwerken tot sfeervolle stukken met een eigen, uniek karakter. Nu kunnen beide heren behoorlijk de ruimte in meanderen, waardoor het niet verbazingwekkend is dat de tracks niet onder de 8 minuten klokken. Hiermee weten ze op stuurloze wijze flink de diepte op te zoeken. Door deze improvisatorische benadering weten ze wel je steeds te verrassen met onverwachte geluidssculpturen die zacht, hard of gruizig uitpakken. Je hoort, omdat hun geluiden versmelten en om elkaar heen kringelen, ook weinig terug van hun eigen projecten, behalve de desolate en toch warme sfeer die ze elders ook weten te scheppen. Het is een filmisch geheel geworden, zonder dat je er een verhaallijn in aan kunt brengen. Dat klinkt alsof het geheel abstract is geworden, maar dat klopt eigenlijk ook weer niet. Zie het dan maar als die vertrouwde droom waar op prettige wijze geen touw aan vast te knopen is. Er gaat van deze suggestieve muziek een verslavende werking uit. Een zeer geslaagde joint-venture die doet uitzien naar een eventueel vervolg. Klasse!
Luister Online bij Soundcloud:
CA
BD
Still Light – Rosarium
[cd/2lp+cd, Tonefloat/Bertus]
Het volgende project op het label is nieuw voor mij, maar de kennismaking is een zeer aangename. Still Light is het alias van ene Kirill Nikolai, die hiervoor in 2009 al een gelimiteerde cdr/lp heeft gemaakt en ook acte de présence geeft op de laatste cd van Orbit Service. Nu is er het vervolg Rosarium, die op verschillende locaties in de VS en Ierland tot stand is gekomen. Kirill werkt hier samen met Carol Anne McGowan, Randall Frazier (Orbit Service), Phil Norman, Jessica Dye, William Klingenmeier en Grayson Scherer, die onder andere bijdragen leveren op cello, elektronica en zang. Ik heb geen informatie voorhanden wie wat doet, dus ik laat vooral mijn oren hun werk doen. Samen creëren ze een fragiele smeltkroes van donkere folk, acid folk, experimentele muziek, singer-songwritermuziek, lichte postrock, altcountry en ambient. De breekbare mannelijke zang wordt op engelachtige wijze afgewisseld met vrouwelijke. Qua zang doet het me wel denken aan een fijne mix van Ben Christophers en Brett Anderson. De muziek is andere koek. Deze houdt het midden tussen de folkparels van Richard Moult, de intieme en soms meer elektronisch gestuurde muziek van Piano Magic, de psychedelica van Orbit Service, de duistere folk van Current 93 en de landerige postrock van Hood en Calla. Dit zonder dat het ook maar één moment echt daarop aansluit, want hiervoor is de muziek van Still Light te eigenzinnig. Dit mede door de bijzondere invulling met de vaak opduikende ambient. Het levert een werkelijk adembenemend hoorspel op dat wonderschoon is als pas ontluikende rozen.
Luister Online bij Soundcloud:
A Thing Buried
Processional Part I
The Use Of Ashes – White Nights: Flake Of Eternity
[cd/lp+cd, Tonefloat/Bertus]
Mekanik Kommando is in de jaren 80 een geweldige new wave band uit Nijmegen. Ik heb echter nooit geweten dat Peter van Vliet hieruit later verder is gegaan met The Use Of Ashes; het is zelfs een direct vervolg op Mekanik Kommando. Toch stamt de eerste release alweer uit 1990. Nu ja, men is nooit te oud om te leren. Stap ik ook nog eens in bij deel 3 van een trilogie. Sinds 1996 is de band een duo geworden, dat gecompleteerd wordt door Maarten Scherrenburg die vorig jaar als March nog een eigen album heeft gemaakt en tevens actief is bij The Mercy Giants. Kijk, sommige dingen weet ik dan weer wel. Overigens is Simon van Vliet, ook uit Mekanik Kommando en de broer van, zoals vaker weer her en der van de partij op deze White Nights trilogie. De eerste twee delen The Hand Of Tzafkiël en Glowing Lights verschijnen respectievelijk al in 2008 en 2009. Ik stap dus geheel blanco in dit project, maar het weet me meteen bij de lurven te grijpen. Dat komt omdat ze meteen al een bijzonder caleidoscopische lappendeken van krautrock, folk, psychedelia, pop en drones produceren. Variatie lijkt hun troef. De muziek roept meteen associaties op met de solowerken van Edward Ka-Spel, hoewel diens band de Legendary Pink Dots hier ook altijd op de loer ligt. Maar zodra je dit denkt schakelt de band alweer over op de psychedelica van de vroege Pink Floyd, de beklemmende folk van Current 93, de krautrock van Can of de bevreemdende avant-garde van The Residents. De groep weet je eigenlijk telkens op het verkeerde been te zetten en dat maakt het intrigerend en spannend. Eigenlijk is een songtitel als “From Nowhere To Nowhere” zeer veelzeggend. En naarmate het album vordert zoeken ze het weer meer in de onmetelijke ruimtemuziek van Vidna Obmana. Een losgeslagen ruimteschip dat op hun onbestemde reis steeds het juiste en prachtig ongerepte sterrenstelsel lijkt aan te doen. Anders dan hun voorgaande projecten maar nog steeds van een verbluffende kracht en pracht. Nu maar snel de rest eens checken.
Luister Online bij Soundcloud:
From Nowhere To Nowhere
Look For The Sun
Maarten van der Vleuten – Are You Worthy?
[cd, Tonefloat/Bertus]
Noem Maarten van der Vleuten gerust de Aliasman, want 48V, 48V Phantom Power, Cliche, Cryptic, D. Huystee, DJ Dusk, DJ G-Spot, Dutch Department Of Techno, E144, E414, Error 144, Error 441, Flash Back, Flux, Frantic, G.S.G (Glue Sniffin’ Gerald), Gangrene, In-Existence, Integrity, Maarten & Tjeerd, Major Malfunction, M & M Clan, MVDV, N.Cantado, Noise Architect, The, Orpheus,, Party Marty, Phlux, Pultec, TZ 2, TZ 7, V48, Vandervleuten en Zimt dragen allen zijn creatieve stempel en naam. Hij is al sinds 1985 actief met het maken van elektronische muziek in verschillende vormen (industrial, noise, experimentele muziek, house, ambient, techno). Hij maakt al geruime tijd muziek onder zijn eigen naam en brengt persoonlijker muziek dan voorheen, hetgeen met name blijkt uit de twee jaar geleden verschenen prachtalbum The Scars Remain. Nu komt hij met zijn volgende document Are You Worthy?, waarmee hij een soort bevreemdende soundtrack voor zichzelf en de luisteraar heeft willen creëren. Wel daarin is hij geslaagd, want je wordt vanaf de eerste klanken meegezogen in een steeds wisselend maar altijd wonderlijk universum. Het begint vrij duister met een industrieel klanklandschap, wat dan weer gevolgd wordt door ongelooflijk fraaie mistroostige track “Note to self: aye aye, bye bye”, die het midden houdt tussen piano gestuurde singer-songwritermuziek, de oude psychedelica van de Legendary Pink Dots en de filmische ambient van Human Greed. Een lied over afscheid of verlies op geweldige wijze van muziek voorzien, waarbij een verdronken stem mooie woorden prevelt. Even later gaat de reis weer verder langs meer elektronische gebieden, maar ook neoklassieke, wereldse, techno- en ambientachtige passeren de revue. De rode draad vormt de intieme, rustieke en persoonlijke sfeer. Hij doet naast de genoemde artiesten op verschillende momenten denken aan Test Dept, Pol, In Slaughter Natives, Vidna Obmana, Pete Namlook, Kraftwerk en O.Rang. Een schitterende, maar eigenzinnige soundtrack des levens. Groots!
Luister Online bij Soundcloud:
Blutige Marie
Are You Worthy?
door Jan Willem Broek