[cd/lp/digitaal, Black Basset Records/Five Roses]
De Belgische groep Thot tapt uit heel andere vaatjes dan we doorgaans gewend zijn van onze zuiderburen. Alhoewel, de combinatie van EBM, industrial, rock en ambient natuurlijk in de jaren 90 daar ook floreren, waarvan bijvoorbeeld een topact als Front 242 een fraai voorbeeld is. Sinds 2005 is Thot in elk geval het project van Grégoire Fray (gitaar, zang, keyboards), die zich omringt met diverse muzikanten. Hij brengt nieuw elan in de industriële muziek, door op spontane wijze zich door diverse genres te boren. Als een rupsje nooit genoeg omarmt hij op zijn vorige werk allerlei genres als indierock, industrial, ebm, ambient en elektro. Geen concessies, gewoon knallen! Dat blijkt niet alleen uit het debuut The Huffed Hue uit 2005, maar ook uit het minstens zo geweldige Obscured By The Wind uit 2011 en alle tussenliggende mini’s en digitale releases. Tegenwoordig bestaat de groep naast Fray uit Gil de Chevigné (drums, elektronica), Hugues Peeters (piano, keyboards), Julien Forthomme (bas) en de live ook VJ Arielle Moens.
Ze presenteren nu hun nieuwste album The City That Disappears, dat 9 nummers lang en bijna 37 minuten breed is. Vanaf de eerste seconde spat het geluid uit je speakers. De muziek lijkt diep geworteld in de jaren 80 en 90 maar heeft de bravoure van deze tijd. Aan de ene kant laten ze op energieke wijze de muziek van de hardste periode van Nine Inch Nails herleven, maar koppelen dit ook aan de industriële rock van Stabbing Westward, de industriële EBM van Frontline Assembly, de EBM van Front 242 en de hedendaagse sludge en doom metal van Amenra. Daarover gooien ze nog hun moderne ADHD-achtige noisesausje, waardoor elke vergelijking weer naar de achtergrond gedrukt wordt. Het is volslagen uniek en bevat de energie van een op scherp staande atoombom. Deze explosieve kracht is er één om innig van te genieten!
door Jan Willem Broek