[cd, Dronarivm]
Voor degenen die niet zo in de Friese namen zitten, Anne (“Oane”) is een mannennaam. Dat voor alle duidelijkheid. De naam van Anne Chris Bakker kom ik niet alleen solo al enige malen tegen, ook in samenwerking met Peter Broderick & Machinefabriek (plus Nils Frahm), als Kleefstra / Bakker / Kleefstra, met Machinefabriek en naast artiesten als Liondaler en Michel Banabila. Solo weet Bakker altijd intrigerende drones en ambientsoundscapes met neoklassieke elementen te fabriceren. Deze gaan vaak over nostalgische thema’s, waar Weerzien (2012) en Tussenlicht (2013) prachtige voorbeelden van zijn. Ook geeft hij acte de présence op de wonderschone compilatie 15 Shades Of White (2013), uitgebracht op het geweldige, prestigieuze label Dronarivm uit Moskou, dat zich specialiseert in hedendaagse ambient, neoklassiek en drone muziek.
Hierop verschijnt nu ook zijn nieuwste album Reminiscences, ofwel “herinneringen” dan wel “memoires”. Een titel als deze roept natuurlijk meteen al nostalgische gedachten op. Vanaf de eerste klanken is het al duidelijk dat Bakker helemaal op zijn plek is op dit Russische label. Hij brengt 6 composities, die tussen de 1,5 en 16 minuten klokken, die op het snijvlak van isolationistische ambient, drones en neoklassiek uitkomen. De opnames hiervan, zijn zoals vaker, spontaan begonnen. Hij werkt gedurende 5 maanden met gitaar, pedalen, piano, veldopnames, stem en vioolstrijkstok aan zijn muziek en dat roept allerlei beelden op. Die beelden zijn samenhangend maar ongestructureerd, zoals je in de halfslaap of een koortsdroom wel eens kan hebben. Je kunt er achteraf geen logica op los laten, maar je schudt de beelden veelal ook niet zo van je af, zij het dat ze ook niet letterlijk meer ingeprent staan. En in feite brengt Bakker nu een recollectie van die verloren herinneringen in kaart. Je begeeft je in een glaciaal schemergebied, waar de diverse klanken opkomen en uitdoven. Op schitterende en bovenal tot de verbeelding sprekende wijze schetst hij hier mistige klanklandschappen waar je genadeloos in verdwaalt. Maar in plaats van angst krijg je eerder het gevoel in je eigen onderbewuste rond te wandelen. Daarbij maken ambivalente sensaties en gevoelens zich van je meester, namelijk van koude en warmte, duister en licht, realisme en surrealisme en bevreemdend en vertrouwd, hetgee je omarmen wilt. Het is zeer knap hoe Bakker dit alles weet te bewerkstelligen. Absoluut hoogtepunt is het 16 minuten durende “I Thought My Heart Was Calm”, waarin fluisterstemmen, gitaarflarden en veldopnames zich in aanvang verlaten wijze ontwikkelen tot een overdonderend neoklassiek en drones gelardeerd geheel, waarbij een naakte versie van “Follow The Rural Coast” van The Serenes omzwachteld lijkt te worden door de melancholische klanken van Labradford en Celer. Ter referentie moet je verder vooral denken aan een caleidoscopische hybride van Library Tapes, Piiptsjilling, The Alvaret Ensemble, Matthew Collings, Dag Rosenqvist en Goldmund. Bakker brengt een bij de strot grijpend intrigerend album dat zowel contemplatief als betoverend is. Desolaat, maar om heerlijk je gedachten de vrij loop te laten en te delen.
door Jan Willem Broek