Nog steeds klinkt Greg Dulli als een drankorgel met een glaasje teveel op.
Fase tussen totale lamheid en ontnuchtering.
Ergens in een hoekje ligt de kater op de loer.
Klaar om met zijn scherpe nagels toe te slaan.
Een vervelende hoofdpijn veroorzakend.
Opener Last Night In Town zijn stukjes geheugen.
De essentie is verdwenen.
Rustige pianoklanken als een in water opgeloste Paracetamol.
Al snel blijkt dat de werking niet voldoende is.
Versterkte geluidsklanken nemen de overhand.
Onzuivere zangstem die het gevoel van lichte misselijkheid oproept.
Niet te veel forceren.
Zondagmiddag in een hotelkamer.
Liggend in een stinkend bed.
Voel je thuis.
Pak maar wat uit de koelkast.
Let niet op mij.
Mark Lanegan als drinkerbroertje.
Be Invited.
Opeens is hij weer verdwenen.
Hoe lang is hij er geweest.
Minuten, uren?
Plafond eindeloos in beweging.
Waves Muren die elkander blijven kruizen.
Koortsig zonder verhoging.
Je zou bijna beweren dat Dulli weer terug is bij het oude patroon.
Wanhoop en verslavingsdrang.
Een trip in de tijd.
Vleugjes The Afghan Whigs melden zich aan.
Emotie in Get Lucky.
Verwoord in een soort van verlangen.
Besef van sterfelijkheid?
Kijkend op een mooie carrière.
Leven als een ster.
Inclusief de whisky en de drugs.
Het geschreeuw op het einde.
Als een concertzaal die juicht om een toegift.
En weer flikt hij het.
Overtuigd met Dynamite Steps.
On The Corner.
Dealers die hem buiten opwachten.
Als luipaarden.
Klaar om de verzwakte prooi te grijpen.
Hem niet meer los te laten.
Sluit alstublieft de gordijnen.
Gebonk als Gunshots.
Afkickverschijnselen.
Behang moet van de muur.
Totale krankzinnigheid.
De wereld niet langer voorliegen.
Het ware ego openbaart zich.
Persoonlijk drama.
Geliefde gekaapt door een ander.
Sirene op de achtergrond.
Politie die weer eens moest ingrijpen.
Na de zoveelste keer een 911 melding.
Huiselijk geweld.
Definitief straatverbod.
She Was Stolen.
Blackbird And The Fox.
Sluwe Dulli als vos.
Ani DiFranco als wijze raaf.
Al zal de vos overwinnen.
Geduld beloond uiteindelijk.
DiFranco als heerlijk hapje tussendoor.
Wie haar uiterlijke verschijning kent zal dit beamen.
Verkeerde vrienden.
Nergens gevaar van inzien.
Balancerend op de steeds maar dunner wordende levenslijn.
Klaar om te pletter te vallen.
Treurig gestemde viool bevestigt het gevoel.
Never Seen No Devil Sfeer bepalend zoals we kennen van The Bad Seeds.
Duidelijk in het verlengde van Nick Caves begeleidingsband.
Overgave. Verlossing. Lichtflits. Flatline. Tot ziens.
Denkend jezelf in de spiegel te waarnemen.
Echter niks anders dan een ontsnapte dolende ziel.
Zoekend naar rust.
The Beginning Of The End.
Dynamite Steps.
Waardevolle volgende stap.
Kies je voor een vernieuwd leven.
Of de goedkope andere uitweg.
Zes waardevolle minuten bedenktijd.
Dit uiteindelijke resultaat verraad de gemaakte keuze.
Greg Dulli is weer helemaal terug.
(Leon Pouwels)